Συγκεκριμένα, ο Πέτρος Κλάδης για ακόμη μία φορά επέλεξε να διασκευάσει ένα "δύσκολο" έργο του κλασικού Ντοστογιέφσκι. Το στοίχημα ήταν μεγάλο, αλλά ο υπεύθυνος της "Μέθεξης" απέδειξε για ακόμα μία φορά πως το ταλέντο ενός μη επαγγελματία και η σκληρή δουλειά, μπορούν να είναι υπεραρκετά για ένα τέτοιο εγχείρημα. Η πρόκληση του "Εγκλήματος" ήταν μεταξύ άλλων να ανέβει μία παράσταση ισάξια με παραστάσεις των περασμένων ετών "Φάρμα των ζώων" του Οργουελ και των "Αθλίων" του Ουγκό.
Μπαίνοντας στο αμφιθέατρο, το θεατή βοηθούν να βρει τη θέση του, οι κυρίες της "Μέθεξης" ντυμένες στα μαύρα. Το μαύρο χρώμα είναι αυτό που επικρατεί τόσο στα ρούχα των περισσότερων ηθοποιών, όσο και στο σκηνικό, στα έπιπλα. Πριν ο θεατής καθίσει, θα ερωτηθεί από τις "ταξιθέτριες" - ηθοποιούς: "αν η ζωή σου αντί για ένα όνειρο, ήταν ένα κουτάκι με αράχνες, θα έκανες κάτι για να το αλλάξεις αυτό; Και αν έβλεπες ότι πάλι δεν τα κατάφερνες, θα έφτανες στα όρια";
Η αδελφική αγάπη θα γίνει το βασικό στοιχείο που θα πυροδοτήσει την αρρώστια, σωματική και κυρίως ψυχική, του κεντρικού ήρωα. Το περιβάλλον του είναι ούτως ή άλλως ζοφερό, δε θα του δώσει εναύσματα να βγει από το μαύρο των βασανιστικών σκέψεών του. Ο ήρωας θα βασανιστεί από αισχύλεια ερωτηματικά περί του δικαίου, ανθρώπινου και θεϊκού, περί της παρέμβασης, της αυτοδικίας, της παρόρμησης.
Η ζωή είναι ούτως ή άλλως αυτή που πολλές φορές σπρώχνει τους ανθρώπους στα άκρα, "ταϊσμένους" από την απόγνωση που φέρνει η ανέχεια, ή από την αλαζονεία που προκαλεί ο πλούτος. Οι χαρακτήρες του Ντοστογιέφκσι δεν απέχουν πολύ από τους σημερινούς.
Το καθήκον της μάνας, το καθήκον του αδελφού και του φίλου προς το φίλο, είναι οι κινητήριες δυνάμεις που θα τους ωθήσουν να πάρουν αποφάσεις. Δεν θα είναι εύκολες, δε θα παρθούν ελαφρά τη καρδία. Ειδικά ο κεντρικός ήρωας θα αμφιταλαντευτεί πολύ, θα βασανιστεί. Ομως όταν το χέρι μάθει στο αίμα, δεν έχει γυρισμό. Και όταν όταν οι εξελίξεις αρχίσουν να συμβαίνουν, η ζωή θα γίνει μια μονότονη, μελαγχολική και κοφτή μελωδία, όπως αυτή που ακούγεται ζωντανά από το πιάνο, την ώρα της παράστασης.
"Ο Θεός είναι μεγάλος" θα ακουστεί κάποια στιγμή. "Ναι, αλλά όχι για όλους" θα απαντήσει μία από τις ηρωίδες, εκφράζοντας έτσι τη ματαιότητα της εποχής, της ανθρώπινης φύσης και των απεγνωσμένων αποφάσεών μας.
Το διασημότερο έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι θα παίζεται καθημερινά έως την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου στις 9.30 μ.μ., εκτός του Σαββάτου και Κυριακής (7 και 8 Δεκεμβρίου) που θα παιχτεί στις 8.30 το βράδυ.
Διασκευή: Πέτρος Κλάδης, σκηνοθεσία: Πέτρος Κλάδης, Εβελυν Σκαρπαλέζου, Γιώργος Δικαίος, Αριστέα Γαζούλη, Βούλα Νικολοπούλου. Μουσική: Παναγιώτης Συντέτας. Φωτισμός: Χρυσούλα Ροδίτη. Ρασκόλνικοβ: Πέτρος Κλάδης, Γιώργος Δικαίος, Πουλχερία: Γιώτα Σουρή, Ναστάσια: Αριστέα Γαζούλη, Αλιόνα: Μαρίκα Συκάκη, Λιζαβέτα: Δέσποινα Σκάρπα, Σόνια: Νιόβη Καζάκου, Μαρμελάντοβ: Δημήτρης Δημέας, Γυναίκα του δρόμου: Ντίνα Βρακά, Κατερίνα: Βούλα Νικολοπούλου, Ραζουμίχιν: Σωτήρης Κριτσωτάκης, Νικολάϊ: Γιώργος Πλουμής, Πορφύρης: Θάνος Καρκατζούλης, Λεμπετζιανικόβνα: Μαίρη Κασιδάκη, Ιβάν: Αιγέας Κλάδης, Πόλια: Θάλεια Λευκιμμιάτη, Αμαλία:Μερσίνη Κεράνη, Γυναίκες: Βαρβάρα Σπηλιωτοπούλου, Βασιλική Κασιδάκη, Σάσα Δάβου, Λούζιν: Αγγελής Τσαγδής, Ντούνια: Εβελυν Σκαρπαλέζου, Σβιντριγκάιλοβ: Χρήστος Ζερίτης. Συμμετέχουν: Στέλλα Λαμπροπούλου, Μαρία Μπάκα, Σίσυ Πλακονούρη, Βάσω Τριανταφυλλίδη. Σκηνικά: Αντώνης Καζάκος, μακιγιάζ: Αννα Κασιδάκη, επιμέλεια μαλλιών: Κωνσταντίνος Χριστόπουλος, κοστούμια: Emmanouela, αφίσα: Μαρίκα Συκάκη.
Γ. Σαρ.
