Μία παράσταση καμπαρέ βασισμένη σε κείμενα των Μόντυ Πάιθον, Καρλ Βάλεντιν, Άντον Τσέχοφ και Δημήτριου Παπαρρηγόπουλου. Παίζουν οι: Ντίνα Μαυρίδου, Νίκος Γλυκόπουλος, Μαρίνος Μουζάκης. Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνος Μουζάκης. Αφίσα: Δημήτρης Καρλαφτόπουλος. Δραματουργία, σκηνοθεσία, μουσικές επιλογές, σκηνικά, κοστούμια, παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2024.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Τι συμβαίνει; Τι είναι η ελευθερία; Τι αφυπνίζει το ναρκωμένο βερίκοκο; Τι είναι αυτό το περίεργο συναίσθημα ότι ζούμε κάτι που έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν; Ποια είναι η ουσία του έργου του Ζαν Πολ Σαρτρ; Πώς καταστέλλεται μια κοινωνική εξέγερση κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης; Στο φετινό καμπαρέ μας θα έχετε το ανατριχιαστικό προνόμιο να βρείτε όλες τις απαντήσεις στα πιο βαθιά υπαρξιακά ζητήματα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Το 2019 αποφασίσαμε να συνδυάσουμε το πνεύμα του σπουδαίου Γερμανού κωμικού του μεσοπολέμου Καρλ Βάλεντιν με αυτό των πρωτοπόρων της δεκαετίας του 1970, βρετανών Μόντυ Πάιθον. Συγκολλητική ουσία στάθηκαν κάποια διηγήματα του Άντον Τσέχοφ που μας εξέπληξαν με τα κοινά χαρακτηριστικά τους με τα κείμενα των Βάλεντιν και Πάιθον. Έτσι προέκυψε το καμπαρέ «Πονάει το μυαλό μου». Ένα από τα ευτυχή προβλήματα που αντιμετωπίσαμε στη δραματουργική σύνθεση εκείνης της περιόδου ήταν το ποια από τα κείμενα που είχαμε συλλέξει θα έπρεπε να «κοπούν» για να κρατήσουμε την παράσταση εντός κάποιων ανεκτών χρονικών πλαισίων. Το υλικό ήταν πολύ και υψηλής ποιότητας. Έτσι, πέντε χρόνια μετά επιστρέφουμε με ένα νέο καμπαρέ πάνω στο ίδιο πνεύμα, αξιοποιώντας και άλλα κείμενα από αυτά που το 2019 είχαν μπει προσωρινά στο συρτάρι μας. Αυτή τη φορά, στην ετερόκλητη παρέα των συγγραφέων προσθέσαμε και τον αγαπημένο μας Δημήτριο Παπαρρηγόπουλο, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ένα δικό του κείμενο, μια σκηνή από το θεατρικό του έργο «Αγορά».

Χτίζοντας την παράσταση με τα ίδια υλικά (τις τεχνικές του καμπαρέ, του αυτοσχεδιασμού και του κλόουν), η φετινή μας παράσταση αποτελεί σαφώς τη συνέχεια του «Πονάει το μυαλό μου», στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε μια κωμωδία που καταρρίπτει τις φόρμες, ανατρεπτική, σχεδόν παράλογη, που είναι ικανή τόσο να σε απελευθερώσει και να φέρει την κάθαρση, όσο και να σου κάψει ολοκληρωτικά τον εγκέφαλο. Η συνέχεια επί σκηνής...

Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας