Τα βραβεία έλαβαν οι 3 απόφοιτοι των λυκείων του δήμου, που συγκέντρωσαν τις υψηλότερες βαθμολογίες στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις. Πρόκειται για τους Σαράντη Παπαχριστοφίλου από το Λύκειο Χώρας, Ραφαήλ Γύφτο από το Λύκειο Χώρας και Αναστασία Σάκκουλα από το Λύκειο Πύλου. Οι φοιτητές λαμβάνουν και 2.000, 1.500 και 1.000 ευρώ για το ξεκίνημα των σπουδών τους.
Ο δήμαρχος Δ. Καφαντάρης καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους και ευχαρίστησε την κ. Βλαχοδημήτρη σύζυγο του πανεπιστημιακού καθηγητή, που ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη οικονομικά περίοδο, συνεχίζει να προσφέρει υποτροφίες στους νέους της Πυλίας.
Η ομιλήτρια της ημέρας ήταν η Μαργαρίτα Γιαννούτσου, η οποία κατάγεται από τη Γιάλοβα. Εχει μεγαλώσει και ζήσει για πολλά χρόνια στο Αμβούργο, όπου και γνώρισε την οικογένεια Βλαχοδημήτρη. Ο Βλαχοδημήτρης και η κ. Βάσω έκαναν αφιλοκερδώς μαθήματα στην ίδια, όταν ήταν έφηβη, για να εξασκήσει τα ελληνικά της και να δώσει εξετάσεις στην Ελλάδα. Το ίδιο έκαναν, όπως είπε, για πολλά άλλα παιδιά, μεταλαμπαδεύοντας το ελληνικό πνεύμα και τη γραμματεία. Σήμερα η κ. Γιαννούτσου διδάσκει στο Ελληνοαμερικανικό Πανεπιστήμιο και είναι δρ. στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.
Ξεκίνησε λέγοντας πως ο Βλαχοδημήτρης ήταν ο «πνευματικός αγγελιοφόρος της Πυλίας στην Ευρώπη. Είπε πως όλα τα χρόνια της παραμονής του στη Γερμανία ασχολήθηκε με τη συγγραφή δοκιμίων, λεξικών, ποιημάτων. Στη συνέχεια στάθηκε στον «Αλλο δρόμο» του Θοδωρή Βλαχοδημήτρη. Γιατί στον Μεσσήνιο δημιουργό του λόγου, τα έργα του, τα κείμενά του, είναι άμεσα συνδεδεμένα με τη ζωή του. Η κ. Γιαννούτσου ανέλυσε στο κοινό τους τρεις σταθμούς της ζωής του, τα διαστήματα της εξορίας, τα βίαια αυτά διαλείμματα που τον στιγμάτισαν για πάντα. Στην εξορία βέβαια βρέθηκε, γιατί ακριβώς, δεν περπάτησε την καθορισμένη οδό, αλλά γιατί τράβηξε την δική του ατραπό, όσο «στραβή» ήταν αυτή. Ο άλλος δρόμος για το Βλαχοδημήτρη ήταν η άρνησά του να υποκύψει στους βασανιστές, στη χούντα, στον εκάστοτε δυνάστη, στον πολιτικά «δυνατό». Η άρνηση στο να συμβιβαστεί, στο να ζήσει με τα εύκολα. Παιδί νέο στην πρώτη εξορία, με τον ενθουσιασμό να κρατά ακόμα στη σκέψη του, απογοητευμένος μα ακόμα δυνατός στη δεύτερη, κατασταλαγμένος και ανυπότακτος στην τρίτη, την αυτοεξορία στο Αμβούργο. Στα μαρτύρια, το βασανισμό έκλεινε τα μάτια και σκεφτόταν τη μάνα, τον πατέρα, την ντοματιά στην αυλή στο Σουληνάρι, την κληματαριά στην είσοδο του σπιτιού του. Για να αντέξει. Τρεις φορές αρνήθηκε να υπογράψει δηλώσεις μετανοίας και αναγνώριση του καθεστώτος της χούντας, όμως δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για τον κόσμο που οραματιζόταν. Για το Βλαχοδημήτρη, η απόσταση ανάμεσα στον ιδεατό και στον πραγματικό κόσμο, θα ήταν αυτή που θα δώσει τη δύναμη στον άνθρωπο να αλλάξει τα πράγματα. Ο ίδιος ήταν οραματιστής, ρομαντικός, φιλάνθρωπος, ανοιχτόμυαλος, δίκαιος. Με την ίδια θέρμη μιλούσε για την Ελλάδα και την ιστορία της σε συνάξεις φιλομαθών ανθρώπων στο Αμβούργο. Δημιουργώντας έτσι έναν πυρήνα μορφωμένων ανθρώπων γύρω του, για τους οποίους ήταν ο «καθηγητής των καθηγητών», ο «δάσκαλος των δασκάλων». Το κομμάτι της διδασκαλίας του, που το έχασε η Ελλάδα εξαιτίας της χούντας, το κέρδισε η Γερμανία. Δίδαξε πως η «πραγματική γνώση δεν μπορεί να μην είναι η ηθική». Πρέσβευε πως η γη της Επαγγελίας είναι εδώ, σε αυτόν τον κόσμο και εδώ πρέπει να παλέψουμε. Φράση που τον χαρακτήριζε ιδιαίτερα; «Οποιος με αγάπη μιλάει, με αγάπη πληρώνεται»…
Η κ. Γιαννούτσου καταχειροκροτήθηκε, όπως και ο ηθοποιός Νίκος Καλογερόπουλος, που αφιέρωσε ένα από τα ποιήματα στα νέα παιδιά που βραβεύθηκαν και τους ευχήθηκαν να βρουν δουλειά. Ο Σαράντης, ο πρώτος υπότροφος αφιέρωσε το βραβείο στον παππού του, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή, ευχαριστώντας τους γονείς και τους καθηγητές τους. Θερμότατες ευχαριστίες απηύθυναν στην κ. Βάσω οι γονείς των 3 παιδιών από τη Χώρα και την Πύλο.
