Δευτέρα, 28 Μαρτίου 2011 12:50

«Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι» από το Θεατρικό Ομιλο του 2ου Λυκείου Μεσσήνης

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Helvetica} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 12.0px Helvetica; min-height: 14.0px}

ΣΑΒΒΑΤΟ 2, ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011, ΩΡΑ 9 μ.μ.

στο αμφιθέατρο του 2ου Λυκείου Μεσσήνης

 

Γενική Επιμέλεια Παράστασης: Νίκος Φουσιάνης, φιλόλογος

 

Διανομή

(με αλφαβητική σειρά)

 

Αργιανάς Συμεών: Καβαλάρης-άγαλμα, Τζέρεμι

Βούρλα Στέλλα: Φανή, Πυροσβέστης, Λασπούτιος, Βούτιος Παμβούτιος

Διαμαντή Μαρία: Θάλεια, Πυροσβέστης, Λασπόβιος, Μαρία, φωνή σκίουρου

Καίσαρη Σταυρούλα: Αιχμάλωτος χιονάνθρωπος

Κοντούλη Ιωάννα: Πυροσβέστης, Λασποδικαστής, Υπασπιστής αυτοκράτορα Παταραγονίας

Κωνσταντοπούλου Ιουστίνη: Αρχι-Πυροσβέστης, Σκιά Λασπάνθρωπου, φωνή νιφάδας χιονιού

Μπολέτης Σταύρος: Δήμαρχος, Σμαράγδιος Μπριλάντης, φωνή ήλιου

Νικολακοπούλου Ιωάννα: Χιονάνθρωπος

Ρουμπέα Άννα: Μαμά, Μυστικοσύμβουλος αυτοκράτορα

Σερμετζίδης Σπύρος: Τζερόνιμο, Αυτοκράτορας Παταραγονίας

Σταθοπούλου Αφροδίτη:  Μαγαζάτορας

Χαραλαμποπούλου Αφροδίτη: Μαριάννα, φωνή κουκουβάγιας

 

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

 

Πρόκειται για μια αλληγορική, ονειρική περιπέτεια, ένα συναρπαστικό οδοιπορικό, μια μαγευτική ιστορία για τη δύναμη της φιλίας και της αγάπης.

Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, ένα κορίτσι, η Μαριάννα, φτιάχνει ένα χιονάνθρωπο και του ζητάει να μη λιώσει ποτέ, να ζήσει για πάντα και αυτός κρατώντας σφιχτά πάνω του σαν φυλαχτό το δαχτυλίδι που του χάρισε η Μαριάννα  ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι προς το Βόρειο Πόλο. Στόχος του να μη λιώσει ποτέ, να ζήσει για πάντα. Το έχει υποσχεθεί στη Μαριάννα και σκοπεύει να κρατήσει την υπόσχεσή του. Στο δρόμο του συναντάει εμπόδια πολλά κι έρχεται σ’ επαφή με λογής-λογής ανθρώπους. Συναντάει όλα αυτά που είναι απαραίτητο να συναντήσει  κανείς στη ζωή του, για να δυναμώσει και να ωριμάσει. Αυτός όμως έχει ένα σκοπό πολύ διαφορετικό. Να μείνει αναλλοίωτος, να μην επηρεαστεί και να μη λιώσει από την επαφή του με τους άλλους. Η απόφασή του να μείνει πιστός στο στόχο του είναι που τον δυναμώνει και η φιλία του με το κορίτσι που τον ωριμάζει. Θα καταφέρει να φτάσει στο Βόρειο Πόλο, γιατί το θέλει με όλη τη δύναμη της ψυχής του.

Έτσι, μια κατάσταση που για κάθε άνθρωπο θα σήμαινε ολοκλήρωση και ευτυχία, για τον χιονάνθρωπο σήμανε την ολοκλήρωση και το τέλος του. Σ’ εκείνον όμως δεν πρόσφερε κανείς ποτέ καμία γνώση. Τα λόγια της κουκουβάγιας το επιχείρησαν, αλλά εκείνος δεν τα κατάλαβε. Όσο για τη νιφάδα του χιονιού, το φύλακα Άγγελο του, απλώς τον πληροφόρησε σωστά. Διδάχτηκε μόνο μέσα από τις εμπειρίες του και τα βιώματά του. Και το τελευταία πράγμα που έμαθε ήταν ότι μπορεί κανείς να λιώσει από ευτυχία και έτσι το πάντα να συναντήσει το ποτέ.

«Πόσο μεγάλο είναι ένα πάντα; », ρώτησε ο χιονάνθρωπος.

«Όσο και ένα ποτέ», είπε το κορίτσι.