Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι στις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Πελοποννήσου αναφέρονται η Μεσσηνία και το Γύθειο ενώ υποδεικνύεται κοινή διεκδίκηση των αιτημάτων με τους σταφιδοπαραγωγούς:

«Απ’ αυτά βγαίνει πως ο χειμώνας 1934-1935 θάναι χειμώνας πείνας και εξαθλίωσης για τους ελαιοπαραγωγούς και εργάτες γης και οι αλυσσίδες του κράτους με έναν Αυτόνομο Οργανισμό θάναι πιο σκληρές και βάρβαρες και γι’ αυτό χωρίς καμία καθυστέρηση πρέπει οι ελαιοπαραγωγοί να οργανώσουν την πάλη τους. Με συσκέψεις, συγκεντρώσεις, μαζικά ενυπόγραφα ψηφίσματα και υπομνήματα ας κάνουν το πρώτο βήμα στον τίμιο αγώνα τους, για τις διεκδικήσεις τους.

Ενωμένοι στην πάλη οι εργάτες γης και φτωχομεσαίοι ελαιοπαραγωγοί ας βγάλουν στον κάθε χωριό, στην κάθε περιοχή επιτροπές αγώνα και ας βαδίσουν κάτω από την καθοδήγησή τους με συγκεντρώσεις, μαζικές επιτροπές και καθόδους στις Νομαρχίες, Οικονομικές Εφορείες και λοιπές κρατικές αρχές για τις ακόλουθες διεκδικήσεις:

1) Κατάργηση του εξαγωγικού φόρου και της ελαιοδεκάτης.

2) Απαλλαγή των εργαζομένων ελαιοπαραγωγών με εισόδημα μέχρι 50.000 δραχμές από κάθε φόρο. Βαρειά φορολογία στους πλούσιους ελαιοχτηματίες και στους εμποροβιομηχάνους του λαδιού.

3) Ματαίωση κάθε προσπάθειας της κυβέρνησης για ίδρυση Αυτόνομου Οργανισμού Λαδιού.

3) Ακύρωση των χρεών.

5) Αμεσες άτοκες κρατικές πιστώσεις στους εργαζόμενους ελαιοπαραγωγούς με τη νέα συγκομιδή για να ξεφύγουν τους εκβιασμούς των λαδεμπόρων στις τιμές.

6) Οικονομικές ενισχύσεις στους κατεστραμμένους απ’ το δάκο κλπ. Αμεση διανομή των 50.000.000 δρχ. κερδών του κράτους από την εξαγορά λαδιού το 1932 στους φτωχούς και κατεστραμμένους ελαιοπαραγωγούς.

7) Κατάργηση των φορολογικών Ταμείων Προνοίας Ελαιοπαραγωγής και εκλογή στη θέση τους Επιτροπών καταπολέμησης του δάκου, από συνελεύσεις των εργαζομένων ελαιοπαραγωγών κάθε χωριού και κάθε χρόνο. Τα οικονομικά, τεχνικά και φαρμακευτικά μέσα καταπολέμησης του δάκου να παραχωρούνται απ’ το κράτος δωρεάν και με ειδική φορολογία των μεγαλοχτηματιών και εμποροβιομηχάνων λαδιού.

8) Απαλλοτρίωση των κρατικών, μοναστηριακών κλπ. δασικών εχτάσεων από αγριοελαιόδενδρα υπέρ των αχτημόνων και μικροπαραγωγών και παραχώρηση σ’ αυτούς για τον εγκεντρισμό κάθε αγριεληάς 50 δρχ. οικονομική ενίσχυση απ΄ το κράτος και μακροπρόθεσμες άτοκες πιστώσεις για την παραπέρα καλλιέργειά τους μέχρι αποδόσεως ελαιοκάρπου.

10) Κρατικά φυτώρια εληάς και παραχώρηση φυτών δωρεάν και οικονομικών μέσων στους μικροκαλλιεργητές.

11) Αδασμολόγητα λιπάσματα και ελαιοπαραγωγικά εργαλεία και μηχανήματα.

12) Κρατικές επιχορηγήσεις στις Κοινότητες για κατασκευή ελαιοτριβείων και έκθλιψη του ελαιοκάρπου των φτωχών παραγωγών δωρεάν και των μέσων με ελαττωμένες κατά 50% τιμές.

13) Αφορολόγητο αλάτι για την κατεργασία της φαγώσιμης εληάς.

14) Αύξηση του μεροκάματου των εργατών συγκομιδής των ελαιοτριβείων και πυρηνεργοστασίων και καθορισμό κατώτερου ορίου μεροκάματου 60 δραχμές.

15) 8ωρη δουλειά και όχι κατ’ αποκοπή. Καλή τροφή. Κατάπαυση κάθε καταπίεσης των μεγαλοχτηματιών και των τσανακιών τους.

Οι κομματικές μας οργανώσεις των ελαιοπαραγωγικών περιφερειών Μυτιλήνης, Κρήτης, Καλαμάτας, Γυθείου κλπ. και όλοι οι κομμουνιστές θα πρέπει να βρεθούν επικεφαλής των ελαιοπαραγωγικών αγώνων.

Στις σταφιδικές περιφέρειες Πελοποννήσου μαζί με την πάλη για ελαιοπαραγωγικές διεκδικήσεις θα πρέπει να συνδυαστεί ο αγώνας και για σταφιδικές διεκδικήσεις: 500 δρχ. οικονομική ενίσχυση απ’ τον ΑΣΟ και το κράτος στους σταφιδοπαραγωγούς κάτω των 20 χιλιόλιτρων. Κατάργηση του ΑΣΟ και του παρακρατήματος κλπ.

Ταυτόχρονα να οργανωθούν συσκέψεις και συνδιασκέψεις κατά περιοχές πολλών χωριών για οργάνωση κοινής δράσης των ελαιοπαραγωγικών χωριών. Στις περιφέρειες που εφαρμόζεται η μεσαιωνική ελαιοδεκάτη επιβάλλεται οργάνωση μαζικών συγκεντρώσεων στα ελαιοτριβεία, μαζικό διώξιμο των φορατζήδων ελαιοδεκατιστών και ομαδική άρνηση πληρωμής της ελαιοδεκάτης. Ούτε πεντάρα για ελαιοδεκάτη. Να το σύνθημα που πρέπει να κυριαρχήσει σ’ αυτές τις περιφέρειες.

Οι κομμουνιστές ας βρεθούνε καθοδηγητές αυτής της πάλης και η νίκη θάναι δικιά μας. Θάναι νίκη των εργαζομένων ελαιοπαραγωγών» (1115).

Μετά και τον ξεσηκωμό των σταφιδοπαραγωγών εντείνεται η τρομοκρατία στην ύπαιθρο, με χαρακτηριστική περίπτωση το ξυλοκόπημα 15χρονου που κλήθηκε ως μάρτυρας σε υπόθεση, γεγονός που προκαλεί έντονες αντιδράσεις στον Πήδασο:

«Εις τα γραφεία μας προσεκομίσθη χθες το κατωτέρω τηλεγράφημα: “Πήδασος – Αστυνομικός σταθμάρχης Μεθώνης ενεργών προανάκρισιν εκάλεσεν αστυνομικόν σταθμόν μάρτυρα δεκαπενταετές αγροτόπαιδον Κωνσταντίνον Ασημακόπουλον, όν εξυλοκόπησεν αγρίως εγκλείσας τούτον κρατητήριον. Διαμαρτυρόμεθα εντόνως και στιγματίζομεν τοιούτους βανδαλισμούς εις βάρος εργαζομένων πτωχών αγροτών, πληρωνόντων δι’ ιδρώτος αυτών όργανα τάξεως όπως προστατεύσουν συνταγματικάς ελευθερίας πολιτών και όχι στραγγαλίζουν αυτάς. Ηδη καλεί πληθώραν μαρτύρων προς ανάκρισιν. Αιτούμεν προστασίαν υμών, άλλως τε μη έχοντες εμπιστοσύνην αδυνατούμεν προσέλθωμεν ανάκρισιν.

Επιτροπή μαρτύρων αγροτών Πηδάσου: Ανδρ. Καλομοίρης, Φ. Κουβελιώτης, Γ. Καρβελάς".

Δεν είναι ατυχώς η πρώτη φορά που οι πολίται ομαδικώς εξεγείρονται και διαμαρτύρονται μετ’ αγανακτήσεως διά τας βιαιοπραγίας των οργάνων της τάξεως εναντίον των. Κατήντησαν φαινόμενα τοιαύτα τόσον συνήθη, ώστε η έκφρασις “χωροφυλακίστικα” να υπονοεί ό,τι βάρβαρον, ό,τι μεσαιωνικόν, ό,τι άνανδρον είναι δυνατόν να φαντασθεί ανθρώπινος νους. Βεβαίως δεν πρέπη να υπάρξη καμμία αμφιβολία ως προς το ότι υπάρχουν και όργανα εκπληρούντα μετά συνειδήσεως τον προορισμόν των και σεβόμενα όλα τα δικαιώματα των πολιτών τα εξασφαλιζόμενα υπό του Συντάγματος και των Νόμων. Αλλά πρέπει να ομολογηθή επίσης με παρρησίαν ότι το σώμα της χωροφυλακής κατέστη καταφύγιον και ορισμένων ανθρώπων μηδεμίαν εχόντων σχέσιν με την ευνομίαν, με την ευπρέπειαν, με την ανωτέραν ηθικήν αντίληψιν, η οποία επιβάλλεται να διέπη τους αξιούντας εαυτούς φύλακας και των νόμων και των ηθικών θεσμών μιας χώρας.

Αποτέλεσμα δε αυτής της ατυχίας του σώματος υπήρξαν αι πολλαπλαί εκδηλώσεις του τελευταίου καιρού αι τείνουσαι να παραστήσουν, ως ερέβη, το σώμα το εντεταλμένον την ασφάλειαν των πολιτών ως σπείρα κακοποιών σκοπούντων την εξολόθρευσιν και όχι την προστασίαν των πολιτών.

Ενώπιον μιας τοιαύτης καταστάσεως ευρισκόμενοι κρούομεν διά πολλοστήν φοράν τον κώδωνα του κινδύνου και τονίζομεν προς τους αρμοδίους την υποχρέωσίν των όπως παραλλήλως προς την ενέργειαν αυστηρών ανακρίσεων και την επιβολήν αυστηροτέρων ακόμη κυρώσεων επί του εν αρχή παρατιθεμένου τηλεγραφήματος Πηδάσου, κάμουν ό,τι εξ αυτών εξαρτάται διά μίαν ριζικήν αποκάθαρσιν του Σώματος από όλων των επικινδύνων, των ανικάνων και ανηθίκων στοιχείων. Είναι τούτο υψίστη δι’ αυτούς ηθική υποχρεώσις την οποίαν θέλομεν να πιστεύομεν ότι δεν θα παρίδουν» (1116).

(1115) “Ριζοσπάστης” 1/11/1934

(1116) “Θάρρος” 24/11/1934