Εδώ θα πρέπει να ειπωθεί ότι στις παραμονές του Συνεδρίου πήγε ένας σύντροφος στο Ζευγολατιό αλλά μόλις τον πήρε είδηση η αστυνομία έφυγε “αβρόχοις ποσί”. Ενώ μπορούσε σαν αντιπρόσωπος της Οργανωτικής Επιτροπής να διεκδικήσει το δικαίωμα να κάνει τη δουλειά του. Βασικό δε λάθος ήταν ότι δε στάλθηκε έγκαιρα αντιπρόσωπος της Οργανωτικής Επιτροπής, ώστε νάχει καιρό αυτή ν’ αντιμετωπίσει κάθε είδους εμπόδιο, στέλνοντας και δεύτερο αντιπρόσωπο κλπ. Το γεγονός είνε ότι τελικά από τα παραπάνω χωριά δεν πήγαν αντιπρόσωποι στο Συνέδριο.
3. Η Οργανωτική Επιτροπή αναφορικά με τους Συνεταιρισμούς και τις Κοινότητες περιωρίσθηκε να τους καλέσει μόνο με γενική πρόσκληση από τις εφημερίδες. Αργότερα δε στις παραμονές του Συνεδρίου έστειλε και έντυπες προσκλήσεις αλλά στις Ενώσεις Συνεταιρισμών “με την παράκλησιν να τας δώσουν στους συνεταιρισμούς” της δύναμής τους.
Αυτό έδωκε αφορμή σε ωρισμένους σταφιδοπατέρες κι’ ιδιαίτερα στον Δεληγιάννη πρόεδρο της α’ Ενωσης Συνεταιρισμών Τριφυλίας που τάχθηκε ήδη κατά του Συνεδρίου να δημοκοπήσει στην προκήρυξη που έβγαλε λέγοντας ότι: “Η οργάνωσις του Συνεδρίου δεν ήτο πλήρης. Και ευλόγως διότι πώς δύναται να νοηθή συνέδριον πανσταφιδικόν όταν οι συνεταιρισμοί καλούνται 4 ημέρας προ της συγκλήσεως τούτων διά προσκλήσεων αχρονολογήτων, άνευ τόπου προελεύσεως τούτων και όχι με ιδιοχείρους υπογραφάς του κ. Κουρέτα (προέδρου Οργανωτικής Επιτροπής) και προ παντός όταν δεν γνωστοποιούνται τα συζητητέα θέματα, ώστε να υποδειχθούν και να παρασκευασθούν εγκαίρως οι διάφοροι ομιληταί κλπ.”.
Κι’ ακόμα: “ο αυτοαποκαλούμενος πρόεδρος κ. Κουρέτας απέφυγε τελείως να έλθει εις επικοινωνίαν με τας Συνεταιριστικάς Οργανώσεις να γνωρίσει προς αυτάς τον σκοπόν και τα θέματα του Συνεδρίου και να συνεργασθεί μετά τούτων διά την επιτυχίαν του. Και ενώ τοιαύτην έχθραν και αδιαφορίαν έδειξε προς την οργανωμένην τάξιν των σταφιδοπαραγωγών, τουναντίον ήλθεν εις επανειλημμένας μυστικάς επικοινωνίας μετά προσώπων, σχεδόν ξένων προς την πραγματικήν τάξιν των σταφιδοπαραγωγών και μετά τούτων λαμβάνει νύκτωρ και μυστηριωδώς αποφάσεις τας οποίας ημείς αγνοούμεν. Κατόπιν τούτων δεν είναι αδικαιολόγητος η δυσπιστία των Συνεταιρικών Οργανώσεων προς το Συνέδριον τούτο, ούτε παράδοξος η ριφθείσα κατά του κ. Κουρέτα κατηγορία.... ως κομμουνιστού κλπ. Δεν γνωρίζω εάν οι οργανωταί του Συνεδρίου είναι κομμουνισταί ή όχι, πάντως όμως, εάν πραγματικά επιδιώκουν την επιτυχίαν του συνεδρίου, οφείλουν να έλθουν εις επαφήν μετά των Συνεταιρισμών και από κοινού και τιμίως εργαζόμενοι μετά τούτων να επιδιώξουν την επιτυχίαν του κλπ.”.
Φυσικά οι Δεληγιάννηδες βλέποντας την βαθειά απήχηση που βρήκαν τα συνθήματά μας στα χωριά και τις κινητοποιήσεις των σταφιδοπαραγωγών προσπάθησαν στην αρχή ανοιχτά με λύσσα, κι’ αργότερα με σοφιστείες χύνοντας δηλητήριο να χτυπήσουν το Συνέδριο. Ως τόσο όμως εμείς, έχοντας αλάθητη πυξίδα στα χέρια μας τις αποφάσεις του Κόμματός μας για την ταχτική μας στην πραγματοποίηση του Ενιαίου Μετώπου θάπρεπε παράλληλα με την κινητοποίηση των αγροτών από τα κάτω, να αποταθούμε επίμονα – γραφτά και προφορικά – και προς τις διοικήσεις των Συνεταιρισμών και τις Ενώσεις των προτείνοντας σ’ αυτές θαρραλέα και ειλικρινά την από κοινού οργάνωση του Συνεδρίου. Ετσι θ’ αφοπλίζαμε κάθε εχθρό των εργαζομένων σταφιδοπαραγωγών.
4) Εχτός από τις προσκλήσεις δεν έγινε προσπάθεια να δοθεί διαφωτιστικό υλικό καθώς και ρεπορτάζ για τις κινητοποιήσεις, στις εφημερίδες που ήταν δυνατό να το δημοσιέψουν.
5) Παράλειψη επίσης ήταν η μη αποστολή ενός ή δύο τουλάχιστον αντιπροσώπων στις βόρειες επαρχίες (Πάτρα, Αίγιο, Κόρινθο) που δεν έστειλαν αντιπροσώπους στο Συνέδριο.
Ας δούμε τώρα τις ελλείψεις και τα λάθη που σημειώθηκαν στη διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου, που χρωστιένται κατά κύριο λόγο στην απειρία της Οργανωτικής Επιτροπής. Μα ως τόσο υπήρχαν και σύντροφοι αντιπρόσωποι, που μπορούσαν με ψύχραιμες επεμβάσεις να διορθώσουν πολλά.
1) Δεν αντιμετωπίσθηκε με ψυχραιμία και έγκαιρη επέμβαση η εκλογή του προεδρείου. Επίσης δεν έγινε συνεννόηση με τους αντιπροσώπους που βγήκαν στο προεδρείο, και τους επηρεάζαμε να ψηφίσουν τον κατάλληλο ως πρόεδρο. Ετσι χάθηκε όλο το πρωί της Κυριακής 3-4 ώρες μέσα σε αντεγκλήσεις θορυβώδικες και άκαιρες και αψυχολόγητες επεμβάσεις που μπορούσαν να φέρουν ζημιές μεγάλες. Ακόμη δεν βγήκε και ως πρόεδρος αντιπρόσωπος των εργαζομένων που πήρε 7 ψήφους, ενώ βγήκε των Ενώσεων με 9 ψήφους.
2) Η Οργανωτική Επιτροπή ή ένας τέλος πάντων αντιπρόσωπος δεν βρέθηκε να ζητήσει να πάρουν το λόγο πρώτοι οι υπεύθυνοι εισηγητές της. Φυσικά σ’ αυτό θα βοηθούσε αν υπήρχαν και εισηγήσεις που να είχαν κυκλοφορήσει. Μα άσχετα μ’ αυτό η Οργανωτική Επιτροπή είχε ορίσει εισηγητές, που είχαν ετοιμασθεί. Αλλά αφέθηκε σιωπηλά στον πρόεδρο του Συνεδρίου να δώσει το λόγο πρώτα στο γέρο Λουπινά. Ενώ αν ζητιούνταν να μιλήσουν πρώτοι οι υπεύθυνοι εισηγητές δεν θα υπήρχε καμία αντίρρηση. Κι’ αυτό θα βοηθούσε πολύ στην οργανωμένη συζήτηση, μα κατά κύριο λόγο στην καλύτερη καθοδήγηση και κατεύθυνση γενικά του Συνεδρίου και σταθερό προσανατολισμό των αντιπροσώπων. Ετσι άρχισαν οι εργασίες του Συνεδρίου δίχως υπεύθυνες εισηγήσεις. Οι δε εισηγητές ζήτησαν να γραφτούν ως απλοί ομιλητές, όπως όλοι οι αντιπρόσωποι.
3) Μόλις τελείωσε ο Λουπινάς, ένας αντιπρόσωπος των εργαζομένων, που βγήκε στο προεδρείο “ετσιθελικά” ζήτησε από τον πρόεδρο πολύ εσφαλμένα να μιλήσει δεύτερος ένας σύνεδρος (προκαθορισμένος εισηγητής) που γράφτηκε τέταρτος. Μια που πήραν άλλη σειρά οι συζητήσεις η επέμβαση – που απορρίφθηκε φυσικά – ήταν σφάλμα καθώς και η οξεία διαλογική συζήτηση που προκάλεσε.
4) Επεμβάσεις διαφόρων συνειδητών αντιπροσώπων, γενικά στη διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου έγιναν κι’ άλλες φορές που – ασυνείδητα – από απειρία μπορούσαν να δώσουν αφορμή σε ωρισμένους αντιπροσώπους Ενώσεων ή πλουσιοχωρικών να πραγματοποιήσουν την αποχώρηση που από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι είχαν υπ’ όψει. Μάλιστα 1-2 απείλησαν ανοιχτά ότι θα φύγουν από το Συνέδριο.
Φυσικά δεν λέμε πως οι συνειδητοί αντιπρόσωποι οπωσδήποτε και πάντοτε μέσα στα συνέδρια ή στις μαζικές συσκέψεις ναι και καλά, πρέπει να είναοι εφοδιασμένοι με “γάντι” και ότι θα πρέπει να κάνουν γενικά υποχωρήσεις και αβαρίες. Οχι.
Είναι σωστό όμως ότι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι σε παρόμοιες περιπτώσεις να είμαστε ψύχραιμοι, σοβαροί και να σεβασθούμε ωρισμένους έστω και τύπους. Μπορούμε δε να δείξουμε “αδιαλλαξία” και επιμονή σε ζητήματα αρχής – ουσίας, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων”.
