Μεσοπόλεμος, Βερολίνο, Ξενοδοχείο "Grand Hotel". "Κόσμος έρχεται, κόσμος φεύγει, τίποτα ποτέ δε συμβαίνει..." παρατηρεί ο γιατρός Οτενσλαγκ (Λιούις Στόουν) στην αρχή και το τέλος της ταινίας. Κι όμως αυτή τη φορά κάτι συμβαίνει, καθώς οι μοίρες ανθρώπων με διαφορετικές ιστορίες από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις διασταυρώνονται μέχρι την τελική κορύφωση. Μια διάσημη μπαλαρίνα στο τέλος της καριέρας της, ένας γοητευτικός αλλά χρεοκοπημένος βαρόνος, μια φιλόδοξη στενογράφος, ένας βαριά άρρωστος λογιστής και ένας σκληροτράχηλος εργοστασιάρχης, συναντώνται σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο και οι προσωπικές ιστορίες τους γίνονται μία.

Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Βίκι Μπάουμ "Menschen im Hotel", το "Grand Hotel" αποτελεί το πρώτο δείγμα σπονδυλωτής ταινίας στην ιστορία του κινηματογράφου. Παρά το γεγονός ότι πρωταγωνιστούν τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής, οι σκηνές είναι τόσο ομοιόμορφα δομημένες και ο χρόνος τόσο ισομερώς καταμερισμένος, που όλοι έχουν τη θέση τους και κανένας δεν κλέβει την παράσταση από τον άλλον. Μάλιστα η συνταγή αυτή των σπονδυλωτών ταινιών με συνάθροιση πολλών αστέρων είχε μεγάλη επιτυχία στη δεκαετία του ΄60 και ονομάστηκε «the Grand Hotel formula». 

Το "Grand Hotel" είναι η μοναδική ταινία στην ιστορία των Οσκαρ που έλαβε μόνο μία υποψηφιότητα και την κέρδισε, αυτή της Καλύτερης Ταινίας.