Λέει ο Λευτέρης Χαψιάδης, στιχουργός σε πέντε τραγούδια σε μουσική Θόδωρου Καμπουρίδη, στον δίσκο «Ο δρόμος της επιστροφής»(1987):
«Στο στούντιο πρώτα γράφτηκαν οι ορχήστρες και μετά μπήκε να τραγουδήσει ο Στέλιος. Ξεκίνησε να ηχογραφεί με πρώτο το "Οποιος πέφτει μόνος του δεν κλαίει". Ο Καζαντζίδης ήταν πολύ ευσυγκίνητος, αν τον άγγιζε ένας στίχος τον έπιαναν τα κλάματα. Συγκινήθηκε με το τραγούδι και άρχισε να κλαίει. Με φωνάζει, γιατί ήμουν πάντα δίπλα του, και μου λέει να πάω να του φέρω ένα ηρεμιστικό γιατί θα κατέρρεε. Οι εγγραφές κατ' απαίτησή του γίνονταν στο στούντιο του Κοσμά, γιατί εκεί ήταν ηχολήπτης ένας παλαιότερος φίλος του ο Φιλιππίδης. Βγήκα στην Μεσογείων και έψαχνα για φαρμακείο, βρίσκω τελικά ένα αλλά ο φαρμακοποιός μου ζητούσε συνταγή γιατρού.
Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι είναι κάτι έκτακτο, είναι ο Καζαντζίδης μετά από δώδεκα χρόνια απουσίας στο στούντιο και δεν μπορεί να τραγουδήσει γιατί έχει συγκινηθεί πολύ. Είναι ανάγκη να πάρει κάτι για να ηρεμήσει, γιατί αλλιώς δεν θα γίνει η ηχογράφηση. Ο φαρμακοποιός δεν πείθεται με τίποτα, πιστεύει ότι του λέω ψέματα για να πάρω απαγορευμένα χάπια, εγώ επιμένω και του λέω ότι είμαστε δίπλα και να έρθει να δει.
Ο φαρμακοποιός ταλαντεύεται για λίγο και μετά κλείνει το φαρμακείο, κατεβάζει τα ρολά και έρχεται μαζί μου στο στούντιο. Μπαίνουμε μέσα και τον συστήνω στον Στέλιο, του δίνει μισό Ταβόρ και μετά από λίγη ώρα που συνέρχεται πάει να συνεχίσει την ηχογράφηση. Τον ακούει ο φαρμακοποιός και από τη συγκίνησή του αρχίζει να κλαίει κι αυτός. Αυτή ήταν η απήχηση του μεγάλου Στέλιου στον απλό λαό».
Ο Ακης Πάνου είχε δηλώσει ότι όλους τους τραγουδιστές να βάλεις σε ένα καζάνι, δεν θα βγάλεις μισό Καζαντζίδη. Ο σερ του ελληνικού τραγουδιού Γρηγόρης Μπιθικώτσης είχε δηλώσει το 1962 ότι όποιος τραγουδάει τραγούδια του Στέλιου δεν τραγουδάει, νιαουρίζει και θα πρέπει να διώκεται για ιεροσυλία.
Ενα άλλο χαρακτηριστικό του Στέλιου ήταν η στήριξη στους αδύναμους συγγενείς και φίλους του, και μάλιστα με τρόπο πολύ διακριτικό. Ο στιχουργός Ευάγγελος Ατραΐδης (με επιτυχίες όπως τα τραγούδια «Κι αν γελάω είναι ψέμα», «Σήκω πάνω, κάτσε κάτω», «Το ψωμί της ξενιτειάς», «Εψαξα άδικα να βρω») λέει σε συνέντευξη του στο περιοδικό «Λαϊκό τραγούδι» στο τεύχος 17, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2006, ότι στο «Εψαξα άδικα να βρω» αναγράφεται σαν συνθέτης κάποια Ζεμανίδου. Ηταν μια ξαδέλφη του Στέλιου, που βρισκόταν σε ανάγκη αλλά ήταν πολύ υπερήφανη και δεν δεχόταν βοήθεια υπό μορφή ελεημοσύνης. Ο Στέλιος βρήκε αυτόν τον τρόπο να τη βοηθάει χωρίς να την ενοχλεί, δίνοντας τα ποσοστά του.
Εδώ τελειώνει ένα αφιέρωμα πέντε κειμένων, για έναν από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της χώρας μας, με εκατομμύρια θαυμαστές και εκτός της πατρίδας μας.
Τα τραγούδια του θα ακούγονται για πάντα από τον κόσμο που τον αγάπησε, αλλά και από τους νεότερους που τον γνωρίζουν από τους δίσκους του.
Το πόσο σπουδαίος ήταν, και για τους ξένους ακόμα, αντικατοπτρίζεται σε δηλώσεις κορυφαίων τραγουδιστών όπως ο Φρανκ Σινάτρα, ο Κατ Στίβενς. Η έγκριτη βρετανική εφημερίδα «Guardian» αφιέρωσε μισή σελίδα μεγάλου σχήματος για να αναγγείλει στους αναγνώστες της την είδηση του θανάτου του Στέλιου. Αναφέρθηκε στον Στέλιο ως τον μεγαλύτερο Ελληνα τραγουδιστή.
Στα κείμενα αυτά χρησιμοποιήθηκαν διάφορες πηγές, με κυριότερα κείμενα του Κώστα Μπαλαχούτη· επίσης κείμενα του Νέαρχου Γεωργιάδη, του Μήτσου Μανιάτη, του Γιάννη Ξένου.
Γιάννης Γούλας
