Η δράση ήταν βασισμένη και σχεδιασμένη πάνω σε μια πρωτότυπη ιδέα της Χριστίνας Τζιάλλα, που ήταν και η εμψυχώτρια του εργαστηρίου, ως Mary Shelley.
«Ύστερα από την παρατεταμένη καλοκαιρία των προηγούμενων ημερών, ειδικά εκείνες τις δύο εκείνες ημέρες και ώρες -και ειδικά την Κυριακή- ξέσπασε μια δυνατή καταιγίδα, με αστραπές και βροντές, λίγο μετά την έναρξη του εργαστηρίου. Σταμάτησε λίγο πριν τη λήξη του. Απίστευτος ο χρονικός συντονισμός ως προς τα καιρικά φαινόμενα. Ακριβώς όπως και τότε, εκείνη την ημέρα του 1816 στη βίλα Ντιοντάτι» υπογραμμίζει η ανακοίνωση, αναφέροντας στη συνέχεια τα εξής: «Μια μικρή κοινωνία ανθρώπων, με διαφορετικές καταβολές, συνυπήρξαν αρμονικά μέσα από ένα παιχνίδι, σαν σε μια θεατρική σκηνή, όπου όλοι είχαν ρόλο και λόγο. Μια περφόρμανς που είχε ψυχαγωγία, δημιουργικότητα, προβληματισμό, πνευματικότητα, διάδραση. Κάτω από τις πιο ιδανικές λοιπόν συνθήκες εμπνεύστηκε ο καθένας τους και έγραψε μια ιστορία τρόμου. Κάποιες από αυτές ήταν προϊόντα μυθοπλασίας και κάποιες, καταγραφή των φόβων εντός τους. Ο νικητής είχε την τιμή να ανοίξει το μπαούλο της Mary Shelley με τα αντικείμενα που είχαν ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για κείνη και που τα κρατούσε, για χρόνια, κλεισμένα εκεί». Νικήτρια του εργαστηρίου το Σάββατο (στα ελληνικά) αναδείχτηκε, ύστερα από ψηφοφορία, η Marielle Thomas. Την Κυριακή (στα αγγλικά) νικήτρια αναδείχθηκε η Theresa Stoker. Και στις δύο απονεμήθηκε το πρώτο στην ιστορία της Kalliergon -αλλά και παγκόσμια- “Βραβείο Mary Shelley". Και τις δύο ημέρες υπήρχαν τοποθετημένα στον χώρο σπάνια αντικείμενα σχετικά με τον Λόρδο Βύρωνα και την εποχή στην οποία είχε σημείο αναφοράς η όλη δράση. Ο Άγγλος φιλέλληνας Peter Morán προσφέρθηκε, με δική του πρωτοβουλία, να διαθέσει στους διοργανωτές για τις ημέρες του εργαστηρίου, ιστορικής αξίας αντικείμενα και έγγραφα ντοκουμέντα από την ιδιωτική του συλλογή. Ο Peter Morán, ο οποίος και συμμετείχε στο εργαστήρι της δεύτερης ημέρας, μένει μόνιμα, εδώ και χρόνια, με την οικογένειά του στο Προσήλιο Δυτικής Μάνης.
