Στο ΔΗΠΕΘΕΚ παρουσιάζεται αυτό το Σαββατοκύριακο, μαζί με την Αγοραστή Αρβανίτη, το έργο της Λεονόρ Κονφινό "Ring". Το "Ring" είναι το δαχτυλίδι που επισημοποιεί μια σχέση ή το… ρινγκ στο οποίο ξεκινούν οι μάχες;
- Το έργο χαρακτηρίζεται από έντονες στιγμές πάθους και ερωτικών συγκρούσεων, μαζί με στιγμές γέλιου, χαράς, κλάματος και συγκίνησης. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το κεντρικό νόημα που κρατούν οι θεατές όταν αποχωρούν από το θέατρο;
«Για μένα στο θέατρο δεν έχει κανένα νόημα να μιλήσει ο δημιουργός για το ποια μπορεί να είναι τα νοήματα ή τα μηνύματα που αφήνει η παράσταση. Ο στόχος είναι να βιώσει μόνος του ο θεατής, χωρίς δεκανίκια και επεξηγήσεις, συναισθήματα που θα τον ακολουθήσουν και μετά τη παράσταση, πηγαίνοντας σπίτι του - αλλά κι ακόμα καλύτερα θα του κουρδίσουν ευαίσθητες χορδές, που θα του προκαλέσουν "μελωδίες" τις οποίες δε θα ξεχάσει ποτέ.
Αυτό που μπορώ όμως να πω είναι ότι η πλειοψηφία των θεατών, κρίνοντας από το θερμό τους χειροκρότημα στο τέλος και από τα λόγια που μου λένε μετά, ερχόμενοι στο καμαρίνι, φεύγει με ένα αίσθημα πληρότητας, αφού και έχει γελάσει πολύ, αλλά και έχει συγκινηθεί αντίστοιχα πολύ».
- Η μορφή της παράστασης είναι σπονδυλωτή με 12 σκηνές, όπου υποδύεστε συνολικά 18 ρόλους... Πόσο απαιτητική είναι για εσάς η γρήγορη εναλλαγή και το να μπαίνεις σε τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες;
«Ποτέ δεν αντιμετωπίζω κανένα έργο και κανένα ρόλο με τις ευκολίες του. Αυτό σημαίνει πως μιλάμε για ένα (ακόμα!) απαιτητικό έργο. Ομως αν έπρεπε να βάλω βαθμό δυσκολίας, σίγουρα θα ήταν πολύ υψηλός, γιατί οι εναλλαγές σώματος και ψυχής είναι καταιγιστικές. Αυτό σημαίνει καλοκουρδισμένα σώματα και απόλυτα συγκεντρωμένα μυαλά από πλευράς ημών των ηθοποιών. Αλλά ακριβώς επειδή το κάνουμε γιατί μας αρέσει, κι όχι γιατί μας το επέβαλλε κάποιος, αυτή η δυσκολία μας αρέσει και μας γεμίζει όσο τίποτα στο τέλος της ημέρας...».
- Εχετε τη σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης. Είναι η πρώτη φορά που πρωταγωνιστείτε και ταυτόχρονα σκηνοθετείτε; Πώς είναι να είσαι και "μαέστρος" και "εκτελεστής";
«Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η παράξενη συνθήκη, γιατί πρέπει την ώρα που δοκιμάζεις πράγματα στην πρόβα με τον παρτενέρ σου στη σκηνή, να είσαι ταυτόχρονα και θεατής, που κάθεται ως παρατηρητής. Αυτό όμως είναι αδύνατο, εκτός κι αν είσαι μάγος! Αρα ακολουθείς το ένστικτο, την εμπειρία και την αισθητική σου, και ζητάς και βοήθεια από κάποιον άνθρωπο που εμπιστεύεσαι και ταιριάζεις καλλιτεχνικά, να γίνει παρατηρητής στη θέση σου. Σε αυτό το κομμάτι ευχαριστώ κάθε φορά τον Δημήτρη Κουρούμπαλη, που μαζί με την χορογράφο -κινησιολόγο Φρόσω Κόρρου, με βοηθήσαν με το παραπάνω».
- Εκτός από το θέατρο παίζετε και σε ταινίες, σίριαλ, ενώ σας έχουν χαρακτηρίσει ως έναν από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς σας. Ξεχωρίζετε κάποιο από τα τρία είδη;
«Σαφώς το θέατρο: Είναι η βάση μου και, κατά τη γνώμη μου, η βάση κάθε ηθοποιού. Από κει και πέρα, το θέμα είναι το πώς γίνονται τα πράγματα. Μία καλή ταινία ή ένα καλό σίριαλ είναι χαρά για μένα».
- Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τον πολιτισμό. Στις μέρες μας είναι πιο σημαντική η εμπορική επιτυχία ενός έργου ή η δημιουργία ενός έργου-"σταθμού", παρακαταθήκης για το μέλλον;
«Το κίνητρο της τέχνης για μένα είναι πάντα ο συνδυασμός των δύο. Ο καλλιτέχνης πρέπει να ξεκινάει από την ανάγκη του να εκφραστεί, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό και αυτό που εκφράζει να θέλει να το "επικοινωνήσει" σε όσο περισσότερο κόσμο. Προτιμώ πάντως μία καλλιτεχνική επιτυχία που δε θα κόψει πολλά εισιτήρια, παρά μια εμπορική επιτυχία που δε θα 'χει κανένα καλλιτεχνικό στόχο».
- Πείτε μας και για το βαφτιστήρι σας από την Καλαμάτα!
«Χαίρομαι σαν τρελός που θα δω τη γλυκιά μου βαφτιστήρα και ενόψει Πάσχα θα της πάρουμε και λαμπάδα και θα βολτάρουμε στην υπέροχη πόλη σας. Και φυσικά τους φίλους μας, που μας κάνουν και νιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Από τότε που ήρθα στην Καλαμάτα, δεν μπορώ να ξεκολλήσω, η ομορφιά και της πόλης και των ανθρώπων είναι σπάνια"!
ΤΟ «RING»
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης και η Αγοραστή Αρβανίτη ενσαρκώνουν το ερωτικό μπέρδεμα διαφορετικών ζευγαριών που παλεύουν μεταξύ τους, τσακώνονται, αλλά και παθιάζονται, μέσα από έναν έντονο ρυθμό και μια αισθησιακή χορογραφία. Τα ζευγάρια ανυπομονούν να μοιραστούν τη ζωή τους, να απελευθερωθούν ο ένας από τον άλλον, να βρουν τον έρωτα ή να χαρούν τη μοναξιά τους.
Στα 31 της χρόνια, η συγγραφέας Λεονόρ Κονφινό ήταν υποψήφια για Βραβείο Μολιέρου (Καλύτερο Εργο 2014). Το γράψιμό της διαθέτει μια δυναμική διαύγεια που αντικατοπτρίζει τη σύγχρονη εποχή, προκαλώντας τόσο το γέλιο όσο και τη συγκίνηση.
Η μετάφραση είναι του Αντώνη Γαλέου, η σκηνοθεσία του Θανάση Τσαλταμπάση, η κίνηση και η καλλιτεχνική επιμέλεια της Φρόσως Κορρού και του Δημήτρη Κουρούμπαλη, η μουσική του Κώστα Ξενόπουλου, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Κέννυ Μακ Λέλλαν, οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου, ενώ οι φωτογραφίες, η αφίσα και το βίντεο ήταν επιμέλειας Dutina.
• Το έργο παίχτηκε χθες Σάββατο 8 Απριλίου στις 7 μ.μ. και στις 9.15 μ.μ., και ανεβαίνει και σήμερα Κυριακή 9 Απριλίου στις 8 μ.μ.
Τα εισιτήρια κοστίζουν 12 ευρώ το κανονικό, 10 το μειωμένο (φοιτητικό, ΑΜΕΑ, ανέργων, άνω των 65). Προπώληση γίνεται στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας (27210 87902) και στο www.viva.gr.
