Παρασκευή, 03 Αυγούστου 2018 09:57

Ο Γιάννης Στάνκογλου στην «Ε»: «Το θέατρο είναι το μέσο για να αλλάξουμε»

Γράφτηκε από την
Ο Γιάννης Στάνκογλου στην «Ε»: «Το θέατρο είναι το  μέσο για να αλλάξουμε»

 

Εναν ήρωα από το μακρινό παρελθόν, με δύναμη και επίκαιρη παρουσία όμως και στο σήμερα, ενσαρκώνει αυτό το καλοκαίρι ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου, τον “Αγαμέμνονα” σε σκηνοθεσία Κραουζίνις.

Στην Αρχαία Μεσσήνη απόψε το κοινό θα ανακαλύψει τα μυστικά μιας πολυσυζητημένης παράστασης, με αξιόλογους ηθοποιούς και έναν μύθο που δεν παύει να μας γοητεύει, χιλιάδες χρόνια μετά. Ο ίδιος εξομολογείται περισσότερα στην “Ε”:

Συνέντευξη στη Γιούλα Σαρδέλη

- Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τη χώρα έρχεται η παράσταση στην Καλαμάτα. Αλήθεια πώς βρίσκει το κουράγιο ο ηθοποιός να ανέβει στη σκηνή και να κάνει τέχνη, σε τόσο δύσκολες συνθήκες;

“Ο ηθοποιός πρέπει να βρίσκει πάντα το κουράγιο. Ο ηθοποιός μπορεί να χάνει δικούς του ανθρώπους και να βρίσκει το κουράγιο να ανεβαίνει στη σκηνή να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει. Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε, γιατί πιστεύουμε ότι ο κόσμος το έχει ανάγκη και εμείς το έχουμε ανάγκη και αν μέχρι τώρα δίναμε το 100%, από σήμερα και πέρα θα δίνουμε το 200%, με όλη αυτή την τραγωδία η οποία συνέβη. Θα προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε όλα αυτά τα μηνύματα του Αισχύλου, να δώσουμε αν μπορούμε με τον δικό μας τρόπο, δύναμη στον κόσμο που θα έρθει να δει αυτή την παράσταση”.

- Γιατί είναι επίκαιρος σήμερα ο “Αγαμέμνων”;

“Δεν είναι ο “Αγαμέμνων” επίκαιρος στο σήμερα, είναι γενικά το έργο του Αισχύλου. Και να πούμε επί της ουσίας ότι η πρωταγωνίστρια σε αυτό το έργο είναι η Κλυταιμνήστρα. Η Κλυταιμνήστρα είναι επίκαιρη σήμερα. Αλλοι είναι οι λόγοι για τους οποίους ο Αισχύλος έβαλε τον τίτλο “Αγαμέμνων” στο έργο του. Είναι επίκαιρο λοιπόν, γιατί όλα τα αρχαία ποιήματα –τα λέω ποιήματα γιατί όλα είναι ποιήματα-, οι τραγωδίες και οι κωμωδίες ασχολούνται με τον άνθρωπο στην ουσία, στο... κόκκαλο, ασχολούνται με σημασίες πολύ βαθιές, οντολογικές, που δεν παύουν ποτέ να απασχολούν τον άνθρωπο. Και πάντα θέτουν ερωτήματα. Από εκεί και πέρα είναι το πώς ο καθένας παρουσιάζει το κάθε έργο, το κάθε κείμενο”…

- Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που έπρεπε να αντιμετωπίσετε παίρνοντας στα χέρια σας το ρόλο;

“Εγώ δεν θέλω να βλέπω τον ρόλο ως πρόκληση, αλλά όλο το έργο ως πρόκληση. Η πρόκληση λοιπόν είναι το πώς θα μπορέσω να κατανοήσω το κείμενο, να μπορέσω να το μεταφέρω, να το κατανοήσω αληθινά, ώστε να το κατανοήσει έτσι και ο θεατής. Από εκεί και πέρα είχαμε άλλες δυσκολίες, τις οποίες τις συζητήσαμε με τον σκηνοθέτη, επειδή υποδύομαι και τον ρόλο του Αγαμέμνονα και τον ρόλο του Αίγισθου. Και το θύμα, αλλά και τον εραστή. Προσπαθήσαμε να βρούμε τη χρυσή τομή για να καταφέρουμε να δείξουμε κάτι το οποίο είναι ίσως λίγο πιο σύγχρονο, ότι η εξουσία τελικά δεν αλλάζει, τα πρόσωπα αλλάζουν. Η εξουσία παραμένει η ίδια. Το θέμα αυτό ήταν επίκαιρο και θα είναι και στο μέλλον δυστυχώς”.

- Σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες για τον κόσμο, οικονομικά κυρίως, πώς βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου στις παραστάσεις;

“Ο κόσμος έχει γυρίσει πάρα πολύ την προσοχή του προς το θέατρο, ο κόσμος ψάχνει να βρει το ωραίο θέαμα, αυτό που θα τον προβληματίσει και θα τον βάλει σε έναν ωραίο τρόπο σκέψης, διαφορετικό. Ο κόσμος θα στερηθεί 2 μπίρες για να δει μια παράσταση που θα τον βάλει σε διαδικασία σκέψης. Οπου έχουμε πάει, και Επίδαυρο και Κύπρο και αλλού, είναι μεγάλη η ανταπόκριση του κόσμου και πολύ έντονη, αυτό είναι το πολύ θετικό για μας. Το κοινό έχει στρέψει την προσοχή του προς το θέατρο, ας ελπίσουμε ότι θα το δει η κοινωνία αυτό το φαινόμενο. Το θέατρο είναι το μέσο για να αλλάξουμε, είμαστε μια γενιά που είμαστε πραγματικά ένοχη, μην τα ρίχνουμε στους παλιούς, ο Αισχύλος το λέει: η ενοχή γεννά ενοχή και ο ένοχος ενόχους. Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια καινούργια αρχή, κυρίως με το θέμα της παιδείας”.

- Οταν οι κριτικές είναι σκληρές, πώς τις αξιολογείτε, πώς τις αξιοποιείτε;

“Δεν μπορώ να ρίξω τη σκέψη μου σε κάτι τέτοιο, σίγουρα θα την διαβάσω, αλλά η δουλειά που κάνουμε είναι τόσο ευάλωτη στο χρόνο, που οποιαδήποτε μέρα μπορεί να είναι διαφορετική από την άλλη. Και από εκεί και πέρα εξαρτάται από το πώς ο ίδιος ο θεατής ή ο κριτικός μπορεί να αντιληφθεί αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Ισως σε κάποιους να αρέσει, σε κάποιους να μην αρέσει. Αν το κάνει ένας κριτικός καλύτερα από μας, να σκηνοθετήσει ή να παίξει, ας το κάνει. Θα την διαβάσω την κριτική, αλλά ως ένα σημείο θα δώσω σημασία”.

- Οι ηθοποιοί θαρρώ πως είστε αφοσιωμένοι κυρίως στο σκηνοθέτη σας.

“Βέβαια, και στους συναδέλφους μας. Το θέατρο είναι ομαδική δουλειά και ο Τζ. Κραουζίνις είναι σκηνοθέτης - δάσκαλος, με άποψη και θα το διακρίνετε καθαρά”.


NEWSLETTER