Εχει περάσει μια δεκαετία και πλέον από το 2001 που η Μελίνα Ασλανίδου επανερμηνεύει το τραγούδι των Λευτέρη Παπαδόπουλο και Μίμη Πλέσσα «Τι σου ’κανα και πίνεις» και καταφέρνει μια ολόκληρη Ελλάδα να το σιγοτραγουδά.

Την επόμενη χρονιά το τραγούδι «Ναι θα πω» γίνεται διαχρονική επιτυχία, ενώ ακολουθούν κι άλλα όπως το «Αλλη μια φορά», «Το λάθος», τα «Συνθήματα», η «Αόρατη Πληγή», «Το τσιγάρο βαρύ», κ.ά.

Από την περασμένη χρονιά κάνει live ανά την Ελλάδα παρουσιάζοντας τις επιτυχίες της αλλά και τη νέα της δισκογραφική δουλειά που αναμένεται να κυκλοφορήσει.

Στο πλαίσιο αυτών των εμφανίσεων έρχεται στην Καλαμάτα στη μουσική σκηνή "Σπονδές" την Παρασκευή 30 Μαρτίου και με αυτή την ευκαιρία μιλήσαμε μαζί της.

- Στις εμφανίσεις σας δίνετε δείγμα από τη νέα δισκογραφική σας δουλειά, η οποία τι το καινούργιο έχει; Σε τι διαφοροποιείται από τις προηγούμενες;
«Μια μικρή γεύση παίρνει ο ακροατής έτσι όπως παλιά που άκουγαν τα τραγούδια πριν κυκλοφορήσουν στη δισκογραφία... Ο καινούριος δίσκος έχει εκπλήξεις μέσα, ήχους πιο σημερινούς, κρατώντας την ουσία ή ό,τι έχω δώσει μέχρι σήμερα. Μαζί με τους συνεργάτες μου κάνουμε μια πρόταση σημερινή, που όμως ξέρει πολύ καλά τι έγινε χθες στα μουσικά πράγματα».

- Μετράτε σχεδόν μια δεκαετία στο χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής. Πώς θα την περιγράφατε αυτή τη δεκαετία;
«Γεμάτη χρώματα, αρώματα, αγωνίες, χαρές, λύπες... Ετσι όπως είναι και η ζωή...
Προχωρώ και εξελίσσομαι μέσα από την τέχνη μου, ανδρώνομαι μέσα απ’ αυτή και γεμίζω με εμπειρίες...
Ο δρόμος που επέλεξα είναι ο μοναδικός που ταιριάζει στην προσωπικότητα και ψυχοσύνθεσή μου... Πέρασε μια δεκαετία και είναι σαν να ήταν χθες».

- Τι αλλαγές εντοπίζετε σε εσάς, χρόνο με το χρόνο;

«Πολλές… Καθώς μεγαλώνει ο άνθρωπος έρχεται πιο κοντά στην ουσία του, στην αλήθεια του, γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του και συνεπώς και τους γύρω του. Αυτή τουλάχιστον είναι η υγιής εξέλιξη των πραγμάτων. Παρατηρώ λοιπόν μεγάλες και μικρές αλλαγές και εύχομαι προς το καλύτερο πάντα».

- Σας έχουν χαρακτηρίσει ως σύγχρονη ερμηνεύτρια που έχει βαθιές ρίζες στο λαϊκό τραγούδι. Αυτό σας δημιουργεί παραπάνω ευθύνη;

«Το λαϊκό τραγούδι είναι το σπίτι μου, η οικογένειά μου. Ζω όμως εκατό τοις εκατό στο 2012 και αφουγκράζομαι τις αγωνίες και τις έννοιες που έχουμε σήμερα όλοι μας λίγο πολύ, τις διαφορετικές μουσικές τάσεις και ρυθμούς. Με αυτή την έννοια λέγομαι σύγχρονη, συνεπώς δεν είναι μακριά από μένα ο χαρακτηρισμός. Η ευθύνη πάντα είναι μεγάλη, εξαρτάται το πόσο σοβαρά έχεις πάρει τα πράγματα και τη δουλειά σου. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα μια ευθύνη και αυτό με κάνει να θέλω να γίνομαι συνεχώς και καλύτερος άνθρωπος και καλύτερη στη δουλειά μου».

- Από την περασμένη χρονιά κάνετε live σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, σε μια γενικότερη ατμόσφαιρα που δεν είναι και η καλύτερη. Αυτό φαίνεται και στη δική σας τη δουλειά; Ο κόσμος είναι διαφορετικός, διασκεδάζει λιγότερο;
«Είδες; Είπα και εγώ να βγω στα δύσκολα... Στα δύσκολα όμως σε θέλω που λέει και ένα τραγούδι… Δόξα τω Θεώ, νιώθω πολύ καλά με αυτή την απόφασή μου, έχω γυρίσει από γωνία σε γωνία την πατρίδα μου, πάω με μια αγκαλιά γεμάτη τραγούδια και συνήθως γινόμαστε μια ωραία παρέα που τραγουδάμε δυνατά και ευχαριστιόμαστε την κάθε στιγμή. Ο κόσμος έχει ανάγκη να διασκεδάσει, φροντίζουμε οι τιμές να είναι προσιτές και σύμφωνες με τα φαινόμενα των καιρών».

- Εχετε κάνει συνεργασίες με σπουδαία ονόματα του χώρου. Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι συνάδελφοί σας που θα θέλατε να κάνετε κοινές εμφανίσεις, ή κάποιοι συνθέτες ή στιχουργοί αντίστοιχα, που θα θέλατε να πείτε τραγούδια τους;
«Υπάρχουν λίγοι ακόμα που θα ήθελα να συνεργαστώ και εύχομαι την κατάλληλη στιγμή να προκύψουν και αυτές οι συνεργασίες... έτσι όπως τις ονειρεύομαι».