- Ποια είναι η Δεσποινίδα Πελαγία;
«Η Πελαγία γράφτηκε το 2010 κι από τότε δεν έχω γράψει άλλο βιβλίο, παρά μόνο περιστασιακά γράφω στη LIFO καθώς έκλεισε η "Ελευθεροτυπία", ένα αντίστοιχο κομμάτι με τη διαφορά ότι έχω μια περσόνα που λέγεται Κική Νουρέγιεφ! Εκεί λοιπόν ξεσπάω τα της γραφής, αφού μετά απ΄ό τόσα χρόνια δημοσιογραφίας δεν ήθελα να μείνω έτσι μην τυχόν και χάσω το κολάϊ.
Η Πελαγία είναι μια ηρωίδα που έχει δανειστεί το όνομά της από δύο αμφιλεγόμενες Πελαγίες, η μία ήταν μια πόρνη της Αντιοχείας που άγιασε όπως γίνεται συνήθως με τις πόρνες. Η άλλη είναι από την Τήνο που είδε όραμα την Παναγία και της είπε σκάψε και θα βρεις μια εικόνα που θα σε κάνει πάμπλουτη. Από κει και πέρα είναι η ιστορία μιας γυναίκας που έχει ένα μικρό πρόβλημα αναπηρίας, τόσο όσο χρειάζεται για να της καθορίζει τη ζωή και ενώ διανύει τις περισσότερες δεκαετίες της ζωής της, φτάνοντας εκεί στο τέλος των πενήντα κάτι της χαμογελά.
Αυτή εν τω μεταξύ εργάζεται σε μια βιοτεχνία που κάνει χριστουγεννιάτικα παιχνίδια κι είναι κάτι που το έχω ζήσει κι εγώ. Εχει το βιβλίο πολλά βιογραφικά στοιχεία και πρώτα πρώτα η ιστορία του μαύρου αρνιού. Ενα πρόσωπο δηλαδή στην οικογένεια που δεν είναι πολύ επιθυμητό χωρίς να είναι όμως μισητό, αλλά που δεν θα 'θελαν να το έχουν κοντά τους οι οικογένειες. Κάτι τέτοιο το είχα εγώ σε όλη μου τη ζωή μου. Εγραφα το βιβλίο αυτό με ένα κέφι γκρίζο, αλλά πολύ συνειδητά κι από μια ψύχραιμη ματιά γιατί δεν είναι μικρό παιδί πια αλλά 65 ετών οπότε όλοι οι πρωταγωνιστές της δικής μου μαυρίλας και γκριζάδας δεν υπάρχουν πια στη ζωή, ή κι αν υπάρχουν δεν θυμούνται τίποτα γκρίζο από μένα έχοντας μια ...εμπριμέ άποψη πια για μένα!
Η Πελαγία είναι μια γυναίκα που η οικογένεια την βάζει στην άκρη, η ζωή την βάζει στην άκρη, οι συμπτώσεις την βάζουν στην άκρη κι ενώ η ίδια δεν είναι κουτή αποφασίζει ωστόσο να παίξει το ρόλο της κουτής. Να δεχτεί όχι ακριβώς την ήττα της...αλλά αυτό που λέμε "το κισμέτ"»
- Η Δεσποινίς Πελαγία την αναπηρία της, την έχει μεγαλοποιήσει ή χρησιμοποιήσει και η ίδια;
«Ολοι μας όσοι έχουμε ένα πρόβλημα ναρκισσευόμαστε μ' αυτό κακά τα ψέμματα. Υπάρχει ένας ναρκισσισμός για τα οποιαδήποτε κουσούρια μας. Εγώ -αναφέρω ένα από τα πολλά- είχα μια τεράστια αδυναμία στα μαθηματικά την οποία πλήρωσα. Είχα έναν ξεχωριστό τρόπο σκέψης που κι αυτόν τον πλήρωσα πάρα πολύ ακριβά σε κοινωνίες που δεν ήταν έτοιμες να αποδεχτούν κάτι τέτοιο. Αν είχα τότε πεφωτισμένους γονείς, πεφωτισμένους δασκάλους μπορεί τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Δηλαδή καμιά φορά χρειάζεται να κάνουμε περίεργες διαδρομές ενώ υπάρχουν πολύ πιο εύκολοι δρόμοι που τους αγνοούμε ή μας κάνανε να μην τους βλέπουμε»
- Αποκούμπι της Πελαγίας είναι η δουλειά της στη βιοτεχνία χριστουγεννιάτικων ειδών;
«Ναι και ασχολείται με τη γέννηση, μια γυναίκα που ποτέ δεν γέννησε παιδιά και πέρασε πια και την ηλικία που θα μπορούσε να κάνει παιδιά που ενδεχομένως να ήθελε. Μεγάλωσε βέβαια τα δυο αδέλφια της σαν μικρομάνα και τα αδέλφια βέβαια μεγάλωσαν και ακολούθησαν τη ζωή τους χωρίς να έχουν καμιά όρεξη να υιοθετήσουν κανενός είδους δεύτερη μάνα.
Η Πελαγία λοιπόν παραμένει δέσμια μέσα σ' αυτή την βιοτεχνία να συμμερίζεται την ετοιμόγεννη ή λεχώνα Παναγία, να πουλάει φάτνες σε ΚΨΜ στρατιωτικά και σε κάτι παρωχημένης αισθητικής ταβέρνες»
- Και να έχει όμως και τα ερωτικά "τυχερά" της.
«Τυχερά...δεν θα τα 'λεγα, μάλλον υποκατάστατα. Ετυχε να ζήσει έναν πολύ περίεργο και τραγικό έρωτα με τον ωραιότερο φοιτητή εκείνης της εποχής όταν εκείνη μπήκε στο Μαθηματικό αλλά αναγκάστηκε να το παρατήσει λόγω οικονομικών προβλημάτων της οικογένειας. Αυτός ο ωραίος φοιτητής βέβαια ήταν ένα γαϊδούρι που της φέρθηκε φρικτά. Μετά στην πορεία δεν έμεινε βέβαια ανενεργή ερωτικά, κάνοντας προσπάθειες να θυμηθεί ότι είναι γυναίκα κι ότι υπάρχουν κάποια αισθήματα, αλλά κι αυτό δεν γινόταν απολύτως συνειδητά. Ολη της η ύπαρξη ήταν συγκεντρωμένη στον μικρόκοσμο της οικογένειας και για πολλά χρόνια ασχολούμενη να βρει έναν τρόπο άμυνας από όταν ήταν ακόμα παιδί. Η άμυνά της τότε ώστε να μην παροπλιστεί κοινωνικά λόγω του προβλήματος στο πόδι της ήταν το να είναι πολύ καλή στα μαθηματικά. Μετά η αντιστοιχία ήταν ότι ουσιαστικά η ίδια διηύθυνε
μια περίεργη βιοτεχνία με τον συμβολικό τίτλο "Βηθλεέμ" όπου εκεί πουλούσε Παναγίες, Χριστούς και καμήλες με το μέτρο. Κι εκεί ακριβώς είναι που της χαμογελάει η τύχη! Κι έρχομαι εγώ να ρωτήσω...τελικά πότε είναι αργά; Υπάρχει άραγε αργά; Πότε είναι το νωρίς και πότε το αργά;»
- Σκοπίμως τοποθετήσατε την Πελαγία να ζει στον Κολωνό;
«Ναι και γιατί κι εγώ ζω στο κέντρο της Αθήνας αλλά και γιατί στον Κολωνό υπάρχουν τα τραίνα. Ξέρεις καμιά φορά ο "επαρχιωτισμός" μου δεν εξατμίζεται και πάντα ο Σταθμός Λαρίσης ήταν ένα σημείο αναφοράς και τα τραίνα πάντα έχουν για μένα ένα βαθύ ρομαντισμό και μια συγκίνηση που δεν με εγκαταλείπει»
* Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει στο Καφέ Σινέ (Δυτική Παραλία Καλαμάτας) και το συγγραφέα θα προλογίσει η φιλόλογος Τρισεύγενη Πουλοπούλου.
