Κυριακή, 14 Απριλίου 2019 09:22

25ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού: Ξεχωριστές προσωπικότητες του διεθνούς χορού στην Καλαμάτα

Γράφτηκε από την
25ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού: Ξεχωριστές προσωπικότητες του διεθνούς χορού στην Καλαμάτα

 

Ξεχωριστές προσωπικότητες του διεθνούς καλλιτεχνικού στερεώματος, όπως ο χορογράφος Akram Khan και ο σκηνοθέτης Béla Tarr, φιλοξενεί φέτος το 25ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας το διάστημα 19 - 28 Ιουλίου.

Από την Τετάρτη που ανακοινώθηκε το πρόγραμμα στο υπουργείο Πολιτισμού, τα Μέσα Ενημέρωσης από την Ελλάδα και το εξωτερικό κάνουν λόγο για μια διοργάνωση που θα συγκεντρώσει το ενδιαφέρον και θα θέσει νέες βάσεις στο σύγχρονο χορό.

Συγκεκριμένα, το πρόγραμμα του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας περιλαμβάνει: 11 παραγωγές στο Μέγαρο Χορού εκ των οποίων 4 στην Κεντρική Σκηνή, 6 στο Στούντιο και 1 σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στα παρασκήνια της Κεντρικής Σκηνής, 12 υπαίθριες παραστάσεις χορού στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας με ελεύθερη είσοδο, καθώς και μία υπαίθρια παράσταση στην Costa Navarino, αλλά και καθημερινή προβολή όλων των υπαίθριων παραστάσεων την επόμενη μέρα στην Costa Navarino.

Επίσης: Εκθεση φωτογραφίας του Josef Nadj στο φουαγιέ του Μεγάρου Χορού. Προβολή ντοκιμαντέρ για την Louise Lecavalier στο προαύλιο του Μεγάρου με ελεύθερη είσοδο. Δύο προβολές ταινιών του Béla Tarr και συζήτηση με τον σκηνοθέτη ανοιχτή στο κοινό, στο στούντιο του Μεγάρου Χορού. Μουσική βραδιά στο προαύλιο του Μεγάρου με ελεύθερη είσοδο, σε συνδιοργάνωση με το Φεστιβάλ «Διεθνείς Μουσικές Ημέρες Καλαμάτας», που διοργανώνει το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας. Εκπαιδευτικό πρόγραμμα με 4 επαγγελματικά σεμινάρια. Μία διάλεξη ανοιχτή σε όλο το κοινό. Ενα εργαστήρι για παιδιά, ένα για ενήλικους άνω των 50 ετών και ένα σεμινάριο για ΑμεΑ. Τέλος, παράσταση του εργαστηρίου για παιδιά, ως εναρκτήρια δράση του Φεστιβάλ, καθώς και παράσταση του σεμιναρίου για ΑμεΑ την ημέρα λήξης του Φεστιβάλ.

Το θέμα της φετινής διοργάνωσης είναι ο χρόνος και η επίδρασή του στο καλλιτεχνικό έργο και στο ανθρώπινο σώμα.

 

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ

 

- Joy Alpuerto Ritter: “Babae”. Η Joy Alpuerto Ritter (Τζόι Αλπουέρτο Ρίτερ) εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο της “Babae”, μία σόλο παράσταση εμπνευσμένη από τον “Χορό των μαγισσών” της Mary Wigman. Το “Babae”, που σημαίνει «γυναίκα» στη γλώσσα των Φιλιππίνων tagalog, πρωτοπαρουσιάστηκε στο “Witch Dance Project” (Sophiensaele, Βερολίνο) το 2016. Μεγαλωμένη στη Γερμανία, με σπουδές στον κλασικό χορό, η Alpuerto Ritter εξετάζει τα λεξιλόγια που έχουμε κληρονομήσει, επαναπροσδιορίζοντας τη σημασία της επίκλησης της δύναμης και των μυστικιστικών πρακτικών της γυναίκας ως μάγισσας. Με αφετηρία το κινησιολογικό υλικό της Mary Wigman, η Alpuerto Ritter δημιουργεί τον δικό της χαρακτήρα μάγισσας, συνδυάζοντας τις ρίζες της στους παραδοσιακούς χορούς των Φιλιππίνων με την εκπαίδευση στον κλασικό και σύγχρονο χορό και το λεξιλόγιο του hip hop και της voguing. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, η Alpuerto Ritter παρουσιάζει στο κοινό μια αρχαία και οικεία τελετουργία, μια διαδικασία που φαίνεται να είναι γνωστή μόνο σε εκείνη. Εκθέτει τον εαυτό της σε καταστάσεις μετασχηματισμού και έκστασης, ενώ ταυτόχρονα εκπέμπει δύναμη μέσω της θηλυκότητας. Το ταξίδι της είναι ένας θρίαμβος της ζωής, της πνευματικής συνείδησης και της σοφίας. Στον χαρακτήρα της μάγισσάς της, η Alpuerto Ritter ενσωματώνει τις ιστορικές θυσίες των γυναικών και την απόλυτη ελευθερία. Το “Babae” εκφράζει την αλληλεπίδραση της γυναίκας με τις ζωώδεις και αισθησιακές ιδιότητες της τελετουργίας και της δύναμης.

(Παρασκευή 19 Ιουλίου & Σάββατο 20 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

- CCN de La Rochelle / Cie Accrorap – Kader Attou: “The roots”. Τα τελευταία 20 χρόνια, ο Kader Attou (Καντέρ Αττού) προσεγγίζει τον χορό μέσα από την ανάλυση και ανάμειξη διαφορετικών χορευτικών ειδών, όπως το hip hop, το ινδικό kathak και ο σύγχρονος χορός. Για τον Attou, το κλειδί σ’ αυτήν τη διαδικασία είναι η διασύνδεση και ο διάλογος πέρα από τη διαφορά και διαμέσου αυτής. Στόχος του είναι να αναδείξει αυτό που εκφράζεται σε σωματικό επίπεδο, σε αντιδιαστολή με το συναισθηματικό —πώς το συναίσθημα δηλαδή, μπορεί να γεννηθεί μέσα από τη δεξιοτεχνική χρήση μιας συγκεκριμένης τεχνικής, μιας μηχανικής χειρονομίας, μιας απλής νύξης. Η επιδίωξη αυτή αποτελεί τον πυρήνα του “The roots”. Το έργο είναι πάνω απ’ όλα μια ανθρώπινη περιπέτεια, ένα ταξίδι που ερμηνεύουν 11 εξαιρετικοί χορευτές hip hop. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, το έργο μεταμορφώνεται, ανοίγοντας νέους ορίζοντες και μεταφέροντας το θεατή αλλού. Το σκηνικό είναι καθημερινό: ένα τραπέζι, ένας δίσκος βινυλίου σε ένα πικάπ, αναμνήσεις από την παιδική ηλικία. Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο, ξεσηκώνοντας και καλώντας τους χορευτές να ενωθούν. Στο “The roots” κάθε χορευτής εξερευνά τα δυνατά σημεία του, το δικό του μονοπάτι. Σμιλεμένο με τα χρόνια, το μοναδικό στυλ κάθε χορευτή γίνεται σημείο εκκίνησης ενός ταξιδιού από τις ρίζες του προς τη σωματική μνήμη. Αναδεικνύει τα οφέλη αυτής της αναζήτησης, όπου η γενναιοδωρία του χορού ανοίγει τον δρόμο προς νέες κατευθύνσεις.

(Παρασκευή 19 Ιουλίου & Σάββατο 20 Ιουλίου, 22:00, Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

- Josef Nadj: “Mnémosyne”. Ενα ερμηνευτικό δρώμενο και φωτογραφικό εγχείρημα. Η “Mnémosyne” (Μνημοσύνη) εκφράζει τη μνήμη ενός κόσμου: του κόσμου του χορογράφου και εικαστικού καλλιτέχνη Josef Nadj (Γιόζεφ Νατζ). Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του παράσταση, ο Nadj δημιουργεί ένα έργο σφαιρικό, φωτογραφικό εγχείρημα και ερμηνευτικό δρώμενο μαζί. Επιστρέφοντας σε μια τέχνη που ο Nadj καλλιέργησε παράλληλα με το κύριο έργο του, τη φωτογραφία, ο καλλιτέχνης ανασκάπτει τη μνήμη του για να διευρύνει για άλλη μια φορά τον δημιουργικό του ορίζοντα. Για τη “Mnémosyne” ο Nadj σχεδίασε μια μεγάλη φωτογραφική έκθεση και ένα μαύρο κουτί. Μέσα στο κουτί, στην οικειότητα αυτής της camera obscura, ο Nadj σκηνοθετεί τον εαυτό του, υποδύεται, χορεύει, ερμηνεύει, σε μια σύντομη παράσταση σπάνιας πυκνότητας, όπου κάθε κίνηση, κάθε δράση, κάθε δευτερόλεπτο είναι μια ηχώ του προσωπικού και καλλιτεχνικού ταξιδιού του. Το κουτί πλαισιώνεται από την έκθεση φωτογραφίας. Κάθε φωτογραφία διηγείται μια ιστορία, περιέχει μια ξεχωριστή μνήμη, γνωστή μόνο στον καλλιτέχνη. Αντικείμενα υπαινικτικά, που ο καλλιτέχνης βρήκε τυχαία και κράτησε, έργα τέχνης που τον εμπνέουν αλλά και κάθε είδους αναμνηστικά, παραπέμπουν σε διαδικασίες που εκτείνονται στον χρόνο, από την αναζήτηση των μορφών ως τη σύνθεση των εικόνων και από την επιλογή της τεχνικής ως την πραγματική στιγμή της λήψης. Προσωπικός φόρος τιμής στο “The atlas”, το ανολοκλήρωτο έργο του Γερμανού ιστορικού τέχνης Aby Warburg, η “Mnémosyne” είναι τελικά ένα συνολικό έργο τέχνης -εγκατάσταση, ερμηνευτικό δρώμενο και έκθεση ταυτόχρονα- από το οποίο κάθε θεατής κρατά μια τελική εικόνα, μια εντύπωση που θέτει σε αμφισβήτηση την όραση και τη μνήμη του. Η έκθεση φωτογραφίας θα λειτουργεί παράλληλα με τις παραστάσεις, αλλά και ως ξεχωριστή εικαστική εγκατάσταση στο φουαγιέ του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας.

(Παράσταση: Σάββατο 20 Ιουλίου, 12:00 & 14:00 & 19:00 & 24:00, Κυριακή 21 Ιουλίου, 12:00 & 14:00 & 19:00 & 24:00 & Δευτέρα 22 Ιουλίου, 12:00 & 14:00 & 19:00 & 21:00, Παρασκήνια Κεντρικής Σκηνής Μεγάρου Χορού Καλαμάτας. Εκθεση: 19→23 Ιουλίου, Φουαγιέ Μεγάρου Χορού Καλαμάτας, εγκαίνια 19 Ιουλίου, 21:00).

 

- “Αrisandmartha” Αρης Παπαδόπουλος και Μάρθα Πασακοπούλου: “Lucy. tutorial for a ritual”. Το χορογραφικό δίδυμο “Αrisandmartha” (Αρης Παπαδόπουλος και Μάρθα Πασακοπούλου), έχοντας παρουσιάσει το πρώτο του έργο στην πλατφόρμα χορού “Aerowaves 2018”, υλοποιεί αυτή τη φορά την ιδέα ενός σύγχρονου, επινοημένου τελετουργικού και μας τοποθετεί σε έναν κόσμο μεταιχμιακό, όπου τα πάντα αποκτούν σημασία γιατί απλώς βρίσκονται εκεί. Το έργο “Lucy. tutorial for a ritual” δανείζεται τον τίτλο του από τον αμφιλεγόμενο, διάσημο σκελετό αυστραλοπίθηκου που ανακαλύφθηκε στην Αιθιοπία το 1974. Πρόκειται, στην ουσία, για μια «τελετουργική απόπειρα» σύνδεσης ετερόκλητων μεταξύ τους στοιχείων, ένα πείραμα για τα ασαφή χρονικά και χωρικά όρια του περάσματος από το ατομικό στο συλλογικό. Παίζοντας με τα στοιχεία της έκστασης αλλά και της συνειδητής παρατήρησης, της φαντασίας αλλά και της αναπόδραστης πραγματικότητας, της λησμονημένης ανάγκης για πίστη και της θεοποίησης του ψέματος, με τον «άνθρωπο-ζώο» και το «ανθρώπινο ζώο», το έργο μας προτείνει να διευρύνουμε το αντιληπτικό μας πεδίο και να αναθεωρήσουμε τρόπους και τόπους τελετουργικών πρακτικών που διασώζονται μέσα στην καθημερινότητά μας. «Μήπως από το ψεύτικο φτάνουμε σε κάτι αληθινό;» αναρωτιούνται οι δημιουργοί. Το έργο πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού (2018-19) και του “Fluxum” Foundation (Γενεύη). Είναι συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2019 και χαίρει της ευγενικής υποστήριξης των Κέντρου Ερευνας Χορού Ι & Ρ Ντάνκαν (Αθήνα), Garage Performing Arts Center (Κέρκυρα), KLAP Maison pour la danse (Μασσαλία) και Flux Laboratory (Γενεύη).

(Κυριακή 21 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

- Κabinet k / Joke Laureyns & Kwint Manshoven: “Invisible”. Ενας άνθρωπος κάνει ερωτήσεις, ανήσυχος, γεμάτος λαχτάρα. Ο κόσμος παραμένει σιωπηλός, αδιάφορος, αφόρητος. Αλλά υπάρχει και η ζωή που υπερισχύει, ξανά και ξανά, με κάθε τρόπο. Η ομάδα παρουσιάζει έργο της για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το “Invisible”, με 7 χορευτές από διαφορετικές ηλικίες, διερωτάται τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι χάσουν τα σημεία αναφοράς τους. Είναι μια παράσταση για την κάθαρση, την ελπίδα, την παρηγοριά. Για το πώς ακροβατούμε πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί, ανάμεσα στα πάντα και στο τίποτα. Για το πώς σφυρίζουμε στο σκοτάδι.

(Κυριακή 21 Ιουλίου, 22:00, Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

- “Κι όμως κινείται”: “Μάστερ και Μαργαρίτα”. Μια σουρεαλιστική μυθοπλασία όπου ο ίδιος ο Διάβολος, τιμωρός και κουρασμένος, με τη συνοδεία του, κάνει την εμφάνισή του για να γιατρέψει την έλλειψη πίστης, να ισορροπήσει εκ νέου το λογικό με το παράλογο, το εφικτό με το αδύνατο και εν τέλει να περιγελάσει την εμπιστοσύνη του ανθρώπινου είδους σε αυτό που αυθαίρετα νομοθετεί ως πραγματικότητα. Μια οικοδομική σκαλωσιά, με ανθρώπους γαντζωμένους στον όγκο της, αποδομείται. Μια παράσταση αφιερωμένη στο κίνημα των κονστρουκτιβιστών, που αρνήθηκε τόσο πεισματικά τον ρομαντισμό και τελικά τον αποθέωσε εκ νέου. Αποσπάσματα από το Ρεαλιστικό Μανιφέστο των κονστρουκτιβιστών: «Μέσα στον ανεμοστρόβιλο των εργάσιμων ημερών μας, πέρα από τις στάχτες και τα ερείπια του παρελθόντος και τα κάγκελα του μέλλοντος μπροστά σας, διακηρύσσουμε ότι η πιο μεγάλη ομορφιά είναι η πραγματική ύπαρξη. Η ζωή δε γνωρίζει ούτε καλό, ούτε κακό, ούτε τη δικαιοσύνη ως μέτρο ηθικότητας. Η ανάγκη είναι η μεγαλύτερη και η πιο σωστή από όλες τις ηθικότητες. Η ζωή δε γνωρίζει ορθολογιστικές αφηρημένες αλήθειες ως μέτρο γνώσης: το γεγονός είναι η μεγαλύτερη και η πιο σίγουρη από όλες τις αλήθειες. Χώρος και χρόνος ξαναγεννήθηκαν σήμερα για εμάς». (Μόσχα, τρία χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση).

(Τρίτη 23 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

- “Le Galactik Ensemble”: “Optraken”. Η ομάδα εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Δεν είναι απλώς τα ακροβατικά τσίρκου που εμπνέουν τους χορευτές, όσο το γεγονός ότι θέλουν να διερευνήσουν τη σχέση των ανθρώπων με τις δυσκολίες που θέτει το εχθρικό περιβάλλον τους. Το έργο τους πηγάζει από την επιθυμία τους να «σκηνοθετήσουν» πολύ απλές ενέργειες με τρόπο που να προκαλεί το ανθρώπινο σώμα. Το να στέκεται κανείς, να μιλά, να κινείται ελεύθερα, να αντιστέκεται και να προσαρμόζεται σε μια εξωτερική φυσική δύναμη, όλα τα παραπάνω βρίσκονται στον πυρήνα πολλών υπαρξιακών ερωτημάτων. Οι “Le Galactik Ensemble” έχουν αναπτύξει αυτό που αποκαλούν «ακροβατικά κατάστασης», τα οποία διερευνούν την άμεση, συγκεκριμένη σχέση του ανθρώπου με ένα ασταθές περιβάλλον και την ικανότητά του να προσαρμόζεται σε αυτό. Παρουσιάζουν έτσι άτομα ή ομάδες ανθρώπων που αντιμετωπίζουν απρόβλεπτες και επικίνδυνες καταστάσεις. Οι “Le Galactik Ensemble” δημιουργούν έργα στα οποία η κίνηση δεν εμφανίζεται ως καλοδουλεμένη δεξιότητα αλλά ως ανάγκη, ως παρόρμηση. Στη σκηνή αναζητούν την ποιοτική κίνηση που μπορεί να διεισδύσει στον πραγματικό κόσμο, να αναμετρηθεί μαζί του και να προκαλέσει το κοινό.

(Τρίτη 23 Ioυλίου, 22:00 & Τετάρτη 24 Ιουλίου, 19:30, Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

- “Lali Ayguadé Company”: “iU an Mi”. «Παραμορφωμένοι. Εξαπατημένοι. Ζούμε σε έναν άψογα φανταστικό κόσμο. Και αυτό μας επιτρέπει να συνεχίσουμε τη δυστυχία μας, κατευθυνόμενοι προς τον θάνατο». Η ομάδα της Λάλι Αϊγουαδέ εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το έργο “iU an Mi”. Με το πρόσχημα μιας κηδείας, το “iU an Mi” αποκαλύπτει τι κάνουν οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με μη αναστρέψιμα γεγονότα, με αναπόφευκτες ενέργειες, τις οποίες αδυνατούν να χειριστούν. Μιλά για συναισθήματα που η σύμβαση έχει εξωραΐσει, για την οικειότητα που εκτίθεται στους άλλους με βίαιο τρόπο. Για το πώς βλέπουμε τους άλλους και πώς βλέπουν οι άλλοι εμάς. Για το ιδιωτικό και το κοινωνικό, το προσωπικό και το δημόσιο. Είμαστε όλοι ίσοι. Ζούμε τις ίδιες καταστάσεις, χρειαζόμαστε τα ίδια πράγματα. Ωστόσο, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι είμαστε διαφορετικοί, να προφασιζόμαστε ότι είμαστε ιδιαίτεροι, μοναδικοί. Ολοι πιστεύουμε ότι η μοίρα επιφυλάσσει κάτι διαφορετικό για εμάς. «Θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε, όχι όμως σε μένα». Εχουμε συναίσθηση της πραγματικότητας, μας έλκει όμως όλους η φαντασίωση. Παρασυρόμαστε από τη φαντασία μας και είναι αυτό ουσιαστικά που μας καθοδηγεί στη ζωή. Νιώθουμε την ανάγκη να δίνουμε ένα όνομα σε ό,τι δε γνωρίζουμε, σε ό,τι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, ακόμη κι αν αυτό το όνομα είναι μια έννοια που επίσης δεν μπορούμε να ορίσουμε, όπως ο Θεός, το Ασυνείδητο, το Πεπρωμένο, η Ψυχή, το Πνεύμα, η μετά θάνατον ζωή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος μας να αισθανθούμε ήρεμοι και ασφαλείς. Αλλά τι είναι πραγματικό και τι φανταστικό; Ποια είναι η Aλήθεια; Ισως αυτό να είναι το πρόβλημα.

(Πέμπτη 25 Ιουλίου & Παρασκευή 26 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

- Κατερίνα Ανδρέου: “BSTRD”. Χρησιμοποιώντας τον ευρηματικό τίτλο “BSTRD”, μια σύντμηση της λέξης «bastard» (νόθος), η Κατερίνα Ανδρέου καταθέτει ένα σόλο για τη «γνήσια νοθεία». Εμπνευσμένη από τη χορευτική και μουσική κοινότητα και σκηνή της house, ιδιώματος της δεκαετίας του ΄80 που στηρίζεται στη φιγούρα του DJ και στη ζωντανή μείξη, χωρίς να νοιάζεται για τα εύσημα της πρωτότυπης σύνθεσης, η Κατερίνα Ανδρέου χορεύει το δικό της μανιφέστο, μέσα σε μια σχεδόν μάταιη προσπάθεια να αποφύγει οποιαδήποτε εύκολη διχοτόμηση ανάμεσα στο «τι είναι» ή «τι δεν είναι». Πώς όμως παραμένει κάποιος ελεύθερος, ανώνυμος, χωρίς να καταλήγει απαραίτητα μόνος; Αυτό το παράδοξο πραγματεύεται το “BSTRD”, με τα υπόκωφα μπάσα ενός δίσκου βινυλίου ως μοναδικό σκηνικό, μετέωρο πάνω σ’ ένα τεντωμένο σκοινί, ανάμεσα στην ανάγκη για αποφυγή της σύμβασης και στην επιθυμία για ένταξη σε ένα σύνολο, ανάμεσα στη διαφορετικότητα και τη συνοχή, την ανωνυμία και την ταύτιση, τη νοθεία και τη γνησιότητα.

(Σάββατο 27 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

- Akram Khan Company: “Until the lions”. Τι καθορίζει το φύλο; Τι μας κάνει άνδρες ή γυναίκες; Είναι το σώμα; Είναι βαθύτερες παρορμήσεις που καθοδηγούν την επιθυμία ή την έκφραση; Ή μήπως είναι μια ταυτότητα που μας αποδίδει η κοινωνία; Πόσο μόνιμες και αμετάβλητες παραμένουν αυτές οι ετικέτες; Και τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά ο Χρόνος; Εχοντας επίγνωση της δράσης του χρόνου πάνω στο σώμα, της μετάβασης από τη δύναμη στην αντοχή, ο Akram Khan (Ακραμ Καν) καταπιάνεται με τα παραπάνω ερωτήματα μέσα από το πρίσμα του έπους Μαχαμπχαράτα. Το “Until the lions” εμπνέεται από ένα συναρπαστικό γυναικείο χαρακτήρα του Μαχαμπχαράτα, την πριγκίπισσα Αμπα, την οποία απαγάγει την ημέρα του γάμου της, προσφέρει ως νύφη στον αδελφό του και τελικά απελευθερώνει ο Μπίσμα. Η Αμπα βλέπει τη ζωή της να καταστρέφεται, καθώς την απορρίπτουν η οικογένειά της, ο μνηστήρας της, αργότερα ο απαγωγέας της και ολόκληρη η κοινωνία. Η Αμπα επικαλείται τότε τους θεούς, αμφισβητεί τα όρια του γυναικείου και του ανδρικού φύλου και προκαλεί τον Χρόνο. Το “Until the lions” εξετάζει τι συμβαίνει όταν οι κοινωνικές επιταγές για κάθε φύλο οδηγούν σε αδιέξοδο αντί να προστατεύουν. Τι κάνει μια γυναίκα όταν χάνει την κυριότητα του σώματός της; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει προκειμένου να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής της και να δικαιωθεί; Οταν η αναζήτηση της δικαιοσύνης μετατρέπεται σε εκδίκηση, ποιο είναι το τίμημα που πληρώνει το σώμα; Και ποιο το τίμημα που πληρώνει η ανθρωπότητα;

(Σάββατο 27 Ιουλίου & Κυριακή 28 Ιουλίου, 22:00, Κεντρική Σκηνή Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

- Cie Le Neil - Link Berthomieux: “Vendetta”. O Link Berthomieux (Λινκ Μπερτομιέ) παρουσιάζει έργο του για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Θέμα του, ο άνδρας στην αμείλικτη ηχώ των πληγών του. «Μπορεί να πιστεύει ότι είναι ο ίδιος, μέσα απ’ όλες τις γνωστικές προδιαθέσεις του. Ξέρετε, ο άνδρας ξέρει ν’ αγαπά, τ’ ορκίζομαι. Ξέρει, επίσης, να επιβιώνει με την ίδια δύναμη. Στο τέλος απλά κάνει το καλύτερο που μπορεί. Παραμένει ο ίδιος που ήταν στην αρχή, δεν το βλέπετε; Το ίδιο παιδί, δεν έχει αλλάξει. Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι αντίθετα με το παιδί, ο άνδρας νιώθει φόβο μέσα στον κόσμο της τρωτότητάς του. Αυτός είναι ο δρόμος μου, ως άνδρας.».

(Κυριακή 28 Ιουλίου, 19:30, Στούντιο Μεγάρου Χορού Καλαμάτας).

 

Το υπόλοιπο πρόγραμμα του Φεστιβάλ θα δημοσιευτεί σε επόμενα φύλλα της “Ε”.


NEWSLETTER