- Επιστροφή μετά από τρίχρονη δισκογραφική απουσία. Απαιτήθηκε..."ψυχραιμία" για την δημιουργία ενός νέου δίσκου;
«Είναι μια δισκογραφική δουλειά που για πρώτη φορά αποφάσισα να είμαι η ίδια παραγωγός της. Αυτό σήμαινε για μένα ενασχόληση με "πτυχές" μια δισκογραφικής δουλειάς που δεν είχα καν φανταστεί. Αυτό φυσικά σήμαινε ότι έπρεπε όχι μόνο να είμαι ψύχραιμη αλλά και έτοιμη με ανοιχτό μυαλό και ματιά έτσι ώστε, αφού η δουλειά αυτή έχει την υπογραφή μου σε όλα τα επίπεδα, να είναι άρτια και αισθητικά επαρκής.
Δεν ήμουν ποτέ η δημιουργός - καλλιτέχνης που έκανα μαζική ετήσια παραγωγή δίσκων. Δεν είχα το άγχος να "τρέχω" πίσω από μια εποχή που όλα αλλάζουν κάθε μέρα. Η τέχνη οφείλει να παράγει όταν πραγματικά υπάρχει έμπνευση και οφείλει ακόμα να φρενάρει τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες ενός κόσμου που πραγματικά δεν ορίζει και δεν γνωρίζει στο ελάχιστο ούτε καν γιατί τρέχει και τι θα προλάβει... γιατί το μόνο που υπάρχει απέναντί του είναι ο εαυτός του... Προς τι λοιπόν να προλάβω την εποχή; Μήπως θεωρηθώ πεπερασμένη; Αυτό θα κριθεί μόνο στο πέρας του χρόνου της επαγγελματικής μου ζωής κι αυτό πιστέψτε με, είναι πολύ μακριά ακόμα!».

- Τι χαρακτήρα, τι ταυτότητα έχει ο νέος δίσκος;
«Είναι ένας δίσκος που έχει ενορχηστρωθεί πάνω σε φυσικά όργανα σε μια πρόταση να ξεφύγουμε από τον "τεχνητό" ήχο που ακούγαμε τα τελευταία 12 χρόνια. Ηθελα να είναι ένα δείγμα της πορείας μου προς την ωριμότητα, μουσικής και στίχου. Γιατί η μουσική δεν χωρίζεται σε έντεχνη και άτεχνη. Αλλά ο βαθμός ωριμότητάς της είναι αυτός που την καθορίζει κάθε φορά.
Η ταυτότητα λοιπόν, δεν είναι άλλη από την δική μου, με ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που θέλω να κάνω τελικά».

- Στο "Ψύχραιμα" συνεργάζεσαι με τον νέο αλλά πολύ επιτυχημένο ωστόσο στιχουργό, Γεράσιμο Ευαγγελάτο. Η επιλογή για τη συνεργασία αυτή ανήκει σε σένα; Εγινε γιατί τον ξεχώρισες μεταξύ άλλων;
«Ο Γεράσιμος είναι ένας στιχουργός με πολύ βαθύ βλέμμα στα πράγματα. Και ένας στιχουργός που μπορεί να δώσει μια πνοή ποίησης στα τραγούδια. Επεδίωξα να τον γνωρίσω και με μεγάλη μου χαρά είδα ότι και εκείνος ήθελε να συνεργαστεί μαζί μου. Και η χημεία μάς βρήκε ενωμένους τελικά.
Τον ξεχώρισα για τη ματιά του στα πράγματα, την αισθητική του και το ύφος του που είναι σπάνιο σε νεαρούς της ηλικίας του. Λέει αυτό που θα θέλαμε όλοι να πούμε, χωρίς όμως να βρίσκουμε τα λόγια... Τι πιο σημαντικό και συμπαντικό από αυτό;».

- Είσαι από τους ανθρώπους που κρατάς την ψυχραιμία σου γενικά;
«Είμαι από τους ανθρώπους με απίστευτα όρια αυτοσυγκράτησης, ειδικά σε καταστάσεις δύσκολες που συνήθως επικρατεί πανικός.
Ομως η αλήθεια είναι ότι δύο φορές στην ζωή μου που βγήκα από αυτήν την "αρμονία" σώματος και πνεύματος, έφτασα σε άκρα που δεν θα ήθελα ποτέ να ξαναφτάσω. Αλλά εάν με ρωτάτε για την φύση μου, ναι είμαι πολύ ψύχραιμη και με πολλή μελέτη στις κινήσεις μου. Οχι σχεδιαστική, ούτε στοχευμένη, απλά σκέφτομαι δύο φορές οποιαδήποτε κίνησή μου. Αλλωστε το γεγονός ότι έχω χάσει την ψυχραιμία μου μόνο δύο φορές, πιστοποιεί την φύση μου...».

- Το "Ψύχραιμα" αποτελεί και συμβουλή για ό,τι μας συμβαίνει σήμερα;
«Οι εποχές που ζούμε συνιστούν ψυχραιμία, διότι ο πανικός είναι δείγμα συναισθηματικής ανωριμότητας και από αυτό η χώρα αυτή υποφέρει, νομίζω...
Είμαστε ένας "πεινασμένος λαός", για γνώση, για τέχνη και τεχνολογία για μάθηση, για παροχές και βιοτικό επίπεδο υψηλό... Αυτή η πείνα μας μας οδήγησε να συμπεριφερθούμε στα αγαθά σαν πρωτόγονοι και να τα "καταπιούμε" μην έχοντας ούτε το χρόνο ούτε την διάθεση να τα γευτούμε, να επιλέξουμε τι μας αρέσει και τι όχι, να φτύσουμε ότι δεν μας ταιριάζει και να αισθανθούμε τη γεύση αυτών που αληθινά μας αρέσουν. Γίναμε αποδέκτες ενός άρρωστου καταναλωτισμού που δεν οδηγούσε παρά στην αυτοκαταστροφή μας... Και τώρα ήρθε η ώρα να δούμε την αλήθεια και να φανούμε ψύχραιμοι απέναντι στις δικές μας επιλογές που τόσα χρόνια σιωπηλά τις αποδεχόμασταν γιατί απλά μας συνέφερε...
Χρειαζόταν αυτό το στραπάτσο η Ελλάδα γιατί ίσως έτσι ωριμάσει και δει τι χρειάζεται πραγματικά και τι όχι. Αλλωστε, όσο κι αν φωνάζουμε ότι οι άλλοι φταίνε και εμείς πληρώνουμε, αυτό είναι η μέγιστη απόδειξη της ανωριμότητάς μας! Ολοι είμαστε λιθαράκια ενός κοινωνικού συστήματος κι όταν αυτό γκρεμίζεται είμαστε και εμείς κομμάτια του, είτε φταίμε είτε όχι. Ας συλλογιστούμε καλύτερα την επόμενη φορά που θα ψηφίσουμε. Ας σκεφτούμε τις γενιές που έρχονται και το δίλημμα "ο εαυτός μου ή όλοι μαζί;". Αυτό είναι το ερώτημα... Και απαντώ σε όσους λένε, εγώ θα ξεκινήσω να βγάλω το φίδι από την τρύπα; Ε, ναι, ο καθένας ξεχωριστά θα αποδείξει τι έμαθε και τι δεν έμαθε από αυτή την καταιγίδα που περνάμε».

- Το καλοκαίρι έχεις live εμφανίσεις εντός και εκτός Αθήνας;
«Κάνω ήδη κάποιες εμφανίσεις εντός Αθηνών και κάποιες εκτός. Βέβαια τώρα με τις εκλογές έχουν μια μικρή αναβολή κάποια πράγματα, αλλά όταν τελειώσουν με το καλό, θα συνεχίσω. Και εδώ πρέπει να σας πω ότι την πρώτη μεγάλη μου συναυλία την έκανα στην ευρύτερη περιοχή σας και ήταν μια συναυλία έκπληξη, καθότι βρέθηκα μπροστά σε 4.000 ανθρώπους και αυτό ήταν η αρχή μιας επιτυχημένης περιοδείας 38 συναυλιών, χωρίς καμιά χορηγία και χωρίς καμιά οικονομική στήριξη από πουθενά. Αρα αυτό σήμαινε για μένα ότι ήταν προσωπική μου επιτυχία και έτσι το έχω καταγράψει στο μυαλό μου...
Επειτα, είμαι Πελοποννήσια και από την Πάτρα. Αρα αντιλαμβάνεστε ότι είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη με "τα μέρη" μου... Και η Καλαμάτα είναι μια πόλη που έχω πάει διακοπές πολλές φορές και μέσα και στα γύρω χωριά και επίσης πέρασα όλους τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης μου εκεί!!! Οπότε έχω να θυμάμαι πολλά και ωραία. Και πάντα είχα τις καλύτερες σχέσεις και παρακολουθούσα και τα φεστιβάλ χορού που γίνονται εκεί».

- Προτιμάς την "ασφάλεια" που σου δίνει μια εμφάνιση σε κλειστό χώρο, σε μια μουσική σκηνή δηλαδή, ή είσαι των συναυλιών;
«Κάθε χώρος έχει τα δικά του θετικά και αρνητικά. Είμαι μια καλλιτέχνις που έχω περάσει από γήπεδα μέχρι μουσικές σκηνές των 200 ατόμων. Σημασία έχει για μένα να επικοινωνώ με τη μουσική μου, να ταξιδεύω με τους ανθρώπους που με ακούνε, να χορογραφώ τη σκέψη μου και να την αισθάνονται οι άλλοι, να αφήνω, τέλος, κάτι φεύγοντας. Τι πιο σημαντικό από το να σε θυμάται κανείς. Είναι το ελιξίριο της αθανασίας ενός καλλιτέχνη...
Οπότε η ερώτησή σας μάλλον δεν αφορά την "ασφάλεια" αλλά το αίσθημα. Και το αίσθημα μπορεί να είναι κοινό, αρκεί ο στόχος του καλλιτέχνη να είναι η επικοινωνία... Και μένα ο στόχος μου είναι αυτός, γιατί η επικοινωνία είναι η αιτία που έγινα μουσικός και τραγουδίστρια. Φύσει εσωστρεφής, βρήκα έναν τρόπο να "μιλάω"... Κι αυτό είναι το δικό μου κέρδος από τη δουλειά μου. Η ποσότητα του κόσμου αφορά τους εμπόρους της μουσικής και τους βιομήχανους του κέρδους. Εμένα γιατί να με αφορά η ποσότητα; Φυσικά και είναι ευπρόσδεκτη, αλλά δεν είναι στόχος ζωής για μένα».