Στο πλαίσιό του έγιναν κλειστά και ανοιχτά μαθήματα, παρουσίαση σκηνών από έργα του Σαίξπηρ, ξεναγήσεις, συζητήσεις. Εκτός από τον -εδώ και πολλά χρόνια φίλο της Μεσσηνίας- σκηνοθέτη της RADA, Αντριου Βισνέφσκι, τη διδακτική της εμπειρία μετέφερε στους εκπαιδευόμενους και η ηθοποιός - σκηνοθέτις Αργυρώ Χιώτη. Με αυτή την αφορμή η ίδια μίλησε στην “Ε”, εξηγώντας όλα όσα θα ήθελε κανείς να μάθει για το νέο αυτό Σχολείο της Τέχνης, που φιλοξενήθηκε και στη μαγευτική Αρχαία Μεσσήνη.

Η ομαδική φωτογραφία στην Αρχαία Μεσσήνη είναι της Βασιλικής Μίντζα από τη Φωτογραφική Ομάδα Καλαμάτας

- Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε την Καλαμάτα με αφορμή το Διεθνές Θερινό Σχολείο Αρχαίου Δράματος; Τι γνώμη σχηματίσατε για το θεσμό και πώς ήταν η συνεργασία με το Σύλλογο Αποφοίτων Μουσικού Σχολείου “Μαρία Κάλλας”;

Εχω επισκεφτεί ξανά την Καλαμάτα, για το Φεστιβάλ Χορού. Τώρα όμως, με αφορμή το Διεθνές Θερινό Σχολείο Θεάτρου, είχα την ευκαιρία να τη ζήσω και να τη γνωρίσω λίγο περισσότερο. Η πρωτοβουλία μού φάνηκε από την αρχή εξαιρετικά θετική, γι' αυτό και θέλησα να είμαι μέρος της. Δεν συμβαίνουν εύκολα τέτοιου είδους γεγονότα στην Ελλάδα, εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης, που να αφορούν την τέχνη και τη διδασκαλία, με μέθοδο, στόχο, σαφές περιεχόμενο και διεθνή χαρακτήρα. Και όταν συμβαίνουν, όπως τώρα στην Καλαμάτα, ξεκινούν από ιδιωτική πρωτοβουλία, με -κυρίως- ιδιωτικές χορηγίες, και απαιτούν καταρχάς το όραμα και στη συνέχεια τους κατάλληλους ανθρώπους που συγκεντρώνουν την ενέργεια και το χρόνο τους (συχνά ξεκλέβοντας χρόνο από τις άλλες τους δουλειές), σε ένα σκοπό και μια ιδέα που τελικά, όταν πετυχαίνει και ολοκληρώνεται, αποτελεί εμπειρία ξεχωριστή για όλους και τρέφει το όραμα για συνέχιση και επανάληψη. Ετσι βίωσα το θερινό σχολείο. Η συνεργασία μου με το Σύλλογο Αποφοίτων Μουσικού Σχολείου “Μαρία Κάλλας” μου έδινε μόνο χαρά, γιατί ήταν όλοι γενναιόδωροι, ευγενικοί, με υψηλό ποσοστό εμπλοκής καθ’ όλη τη διάρκεια και υψηλό αίσθημα επαγγελματισμού.

- Πώς είδατε το επίπεδο των συμμετεχόντων ηθοποιών; Τι είναι αυτό που είδατε ότι είχαν περισσότερο ανάγκη να διδαχτούν;

Η ομάδα των συμμετεχόντων ήταν ετερόκλιτη, τόσο ως προς την εμπειρία στη σκηνή του καθενός, όσο και ως προς στην ηλικία, την αισθητική παρακαταθήκη ή την καταγωγή τους. Είχαν όμως όλοι διάθεση για δουλειά και μάθηση, ήταν όλοι θετικοί, ακριβείς και ανοιχτοί, οπότε γρήγορα διαμόρφωσαν μια ομάδα όπου ο καθένας είχε το χώρο και τη θέση του και προχωρούσε αβίαστα. Θα έλεγα ότι τα τεχνικά εργαλεία σε σχέση με την πράξη του ηθοποιού, εργαλεία που μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιήσει έπειτα στην προσωπική του εργασία, είναι αυτά που είχαν περισσότερη ανάγκη. Μεθόδους δουλειάς δηλαδή, πρακτικά, δρόμους που θα τους ανοίξουν ορίζοντες και τη δυνατότητα έκπληξης από τον ίδιο τους τον εαυτό στη συνέχεια και την εφαρμογή τους.

Αυτό προσπαθήσαμε όλοι, ο καθένας από τον τομέα του, να προσφέρουμε: ο Αντριου με την ειδική ματιά του στον Σαίξπηρ, η Γκαμπριέλ Μολέτα στο σώμα και την κίνηση, η Αντριάν Τόμας στη φωνή και την αναπνοή, εγώ σε μια τραγωδία, με τη λειτουργία του χορού και την προσωπική -τελετουργική σχεδόν- σύνδεση με το λόγο και τους υπόλοιπους σε έναν ορισμένο χώρο να αποτελούν πρωταρχικά ζητούμενα.

«Η Αρχαία Μεσσήνη μάς έδωσε βάρος συγκινησιακό που απογείωσε την εμπειρία μας»

- Τι συμβουλεύετε τους νέους καλλιτέχνες μόλις τελειώνουν από την εκπαιδευτική διαδικασία και είναι έτοιμοι να βγουν στον επαγγελματικό στίβο;

Να είναι ανήσυχοι εσωτερικά, να σπάνε τα δεδομένα τους, να είναι τολμηροί και ταπεινοί. Σε ένα ευρύτερο επίπεδο ίσως, να παρατηρούν και να ακούν τον άνθρωπο και τη φύση, να στοχεύουν στο βάθος.

- Τι βάσεις θεωρείτε ότι έθεσε το KaDISS και ποιους στόχους καλείται να υλοποιήσει μέχρι την επόμενη χρονιά;

Εθεσε βάσεις επαγγελματικές, υψηλού επιπέδου διδασκαλίας αλλά και συμμετεχόντων (με εμπειρία και στόχευση). Τώρα νομίζω ότι πρέπει να διευρύνει ακόμα περισσότερο τον διεθνή χαρακτήρα του, κάτι που ωφελεί όλους τους συμμετέχοντες ποικιλοτρόπως αλλά και την ίδια την πόλη, που καλείται να δημιουργήσει έναν τέτοιο θεσμό και τις δομές που θα τον αναδείξουν. 

- Από την εμπειρία σας, το κοινό αυτή τη χρονική στιγμή προτιμά τις μοντέρνες προσεγγίσεις του αρχαίου δράματος ή επιστρέφει σε πιο κλασικές ματιές;

Μπορεί οι πιο κλασικές ματιές να του είναι πιο εύκολα αναγνωρίσιμες, οπότε και εκ πρώτης να φαίνεται ότι τις προτιμά, όμως οι πιο σύγχρονες προσεγγίσεις είναι αυτές που μπορεί πραγματικά να τον μετακινήσουν, να τον ωθήσουν σε συνδέσεις πιο βαθιές και απρόβλεπτες, να τον συγκινήσουν πιο δομικά.

- Τι ρόλο έπαιξε η Αρχαία Μεσσήνη ως χώρος φιλοξενίας, κατά τη γνώμη σας, στην όλη διοργάνωση;

Εδωσε ένα βάρος συγκινησιακό και μια πύκνωση ενεργειακή, που απογείωσαν την εμπειρία όλων μας. Σαν να “κούμπωσαν” εκεί όλα, οι προθέσεις και ο λόγος που συνέβη όλο αυτό, και οι συναντήσεις και τα λόγια που ακούστηκαν.

- Το βιογραφικό σας είναι ιδιαίτερα πλούσιο και οι δράσεις σας εκτείνονται σε πολλά επίπεδα. Ποια είναι τα σχέδιά σας για τον ερχόμενο χειμώνα;

Είμαι ήδη σε πρόβες για το "Νερό της Κολωνίας" του Ευθύμη Φιλίππου στο Εθνικό Θέατρο το χειμώνα. Ταξιδεύουμε επίσης, με κάποιες προηγούμενες παραστάσεις μας. Θα διδάσκω αρκετά, και μπαίνω σε διαδικασία για προετοιμασία μιας παράστασης αργότερα την άνοιξη. Κάποια στιγμή μέσα στο χειμώνα θα αφήσω για λίγο τη σκηνοθεσία για να παίξω, σε σκηνοθεσία του Αρη Σερβετάλη, με μεγάλη μου χαρά.

Η Αργυρώ Χιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι σκηνοθέτις και ηθοποιός που δουλεύει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γαλλία. Ιδρυσε την ομάδα της VASISTAS το 2005. Αναζητά σκηνικές φόρμες που τείνουν στην ποίηση, μέσω μια ιδιαίτερης μουσικότητας/χορικότητας και σωματικότητας. Επικεντρώνεται σε δραματουργίες που δεν ακολουθούν μια λογική κειμένου ή γραμμικής αφήγησης. Με έμφαση στις λεπτομέρειες, ενορχηστρώνει «κινούμενες εικόνες» που βασίζονται στην μουσική και τον ρυθμό. Θέμα των παραστάσεών της συχνά είναι ο άνθρωπος και η ύπαρξή του μέσα σ' ένα κοινωνικό σύνολο. Αποφοίτησε ως ηθοποιός από τη Δραματική Σχολή «Μορφές» του Θεάτρου «Εμπρός» (2000). Είναι κάτοχος πτυχίου Θεατρικών Σπουδών και μεταπτυχιακού τίτλου πάνω στη σκηνοθεσία και τη δραματουργία από το Πανεπιστήμιο της Provence στη Γαλλία (2006). To 2013 τιμήθηκε με το βραβείο «Ελευθερία Σαπουντζή» για το καλλιτεχνικό της έργο. Το 2011 η ομάδα VASISTAS έλαβε την τιμητική διάκριση νέου δημιουργού από την Ενωση Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής Ελλάδας για την παράσταση «Spectacle». Η ίδια διδάσκει υποκριτική και σκηνική σύνθεση σε δραματικές σχολές (Πειραϊκός Σύνδεσμος, Αρμένης), στο Πανεπιστήμιο της Provence, στη σχολή ERAC-CANNES, στο Bios Athens, στο Κέντρο Χορού «Ακροποδητί» κ.α.