"Είμαι συνεπής με την ασυνέπεια σ' ό,τι αφορά τα είδη που έχω τραγουδήσει" λέει ο τραγουδοποιός Νίκος Ζιώγαλας που σήμερα στις 10 το βράδυ μαζί με τον φίλο του από παλιά, Λάκη Παπαδόπουλο θα δώσουν συναυλία στο Πάρκο του Λιμενικού στην Καλαμάτα στο πλαίσιο του 38ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ. 

Ο γνωστός δημιουργός μας μίλησε για την πορεία του και την εδραίωσή του στο χώρο της μουσικής και για τα τραγούδια που γίνονται διαχρονικά με τρόπο που αποτελεί μυστήριο!

- Στην Καλαμάτα μετά από πολλά χρόνια με έναν φίλο σας από τα παλιά;

«Στην πανέμορφη Καλαμάτα μετά από κάμποσα χρόνια ναι, με ένα πολύ καλό φίλο. Με το Λάκη Παπαδόπουλο ξεκινήσαμε μαζί, στην πορεία κάπου χαθήκαμε αλλά ήμασταν πάντα φίλοι. Για πρώτη φορά παίξαμε μαζί πολλά χρόνια πριν στο θρυλικό "Κύτταρο" στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια ξαναβρεθήκαμε επί σκηνής και μ' αρέσει πολύ αυτό, ενώ ταυτόχρονα και οι δυο μας κάνουμε εμφανίσεις και συνεργασίες και με άλλους συναδέλφους μας».

- Επιδιώκετε να βγαίνετε για εμφανίσεις εκτός Αθήνας;

«Εννοείται και πάω και σε απίθανα μέρη μάλιστα, σε κορυφές 1.300 μέτρων έως και όπου μπορείτε να φανταστείτε… υπογείως δεν έχω πάει ακόμα!

Και μάλιστα μ' αρέσει να βγαίνω εκτός Αθηνών περισσότερο το χειμώνα και λιγότερο το καλοκαίρι».

- Προτιμάτε τις συναυλίες;

«Οι συναυλίες είναι πιο περιορισμένης έκτασης θα έλεγα, οπότε σε μικρότερο χρονικό διάστημα καλείται ο καλλιτέχνης να κάνει αυτό που θα έκανε σε μια μουσική σκηνή σε περισσότερο χρόνο. Είναι με έναν τρόπο πιο συμπυκνωμένη η συναυλία και πρέπει να δώσεις ό,τι έχεις και αυτό να λειτουργήσει άμεσα για να περάσει καλά και ο κόσμος που έρχεται να σε δει. 

Τα κλειστά μαγαζιά πάντως είναι για χειμωνιάτικες ατμόσφαιρες, ενώ το καλοκαίρι είναι απόλυτα ταυτισμένο με τις συναυλίες».

- Στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ πώς βρεθήκατε;

«Εχω παίξει ξανά στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ στην Αθήνα και το επαναλαμβάνω γιατί, καθώς είναι και το μοναδικό φεστιβάλ τέτοιου είδους που υπάρχει. Πρόκειται για ένα φεστιβάλ που διακρίνεται για την πολυχρωμία και την ευαισθησία των καλλιτεχνών που συμμετέχουν γύρω από τα κοινωνικά ζητήματα. Δεν είναι ένας κλειστός θεσμός, αλλά σίγουρα όσοι καλούμαστε εκεί να παίξουμε είμαστε άνθρωποι με κοινωνικές και πολιτικές ευαισθησίες και όσοι έχουν τέτοια χαρακτηριστικά… κλείνουν προς τα αριστερά γενικότερα».

- Τι είναι για εσάς η μουσική;

«Είναι όλη μου η ζωή. Είναι η δουλειά μου, είναι η αγάπη μου, είναι τα πάντα. Ασχολούμαι με τη μουσική και με το τραγούδι από πάρα πολύ μικρός και χαίρομαι που παραμένω στο χώρο και ακόμα πιο πολύ χαίρομαι όταν παίζω με καλλιτέχνες που εκτιμάω και αγαπάω».

- Η διαχρονικότητα των τραγουδιών σας πού βασίζεται;

«Αυτό όταν ξεκινάς να ασχολείσαι με τη μουσική ούτε το ξέρεις ούτε καν μπορείς να το φανταστείς. Οταν έγραφα για παράδειγμα το "Σαν σταρ του σινεμά" το 1985 ούτε μπορούσα να προβλέψω την εξέλιξη του τραγουδιού, γιατί κάποια τραγούδια είναι πλάσματα κι ας μην έχουν σώμα. Εχουν ενέργεια και ήχους και πορεύονται μέσα στο χρόνο, άλλα χάνονται, άλλα μένουν για χρόνια, άλλα χάνονται και ξαναεμφανίζονται με μια διασκευή ίσως. Είναι ένα ενδιαφέρον παιχνίδι και γι' αυτό μ' αρέσει, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε πάει τελικά. Αρκεί να σας πω ότι τότε που έγραψα αυτό το τραγούδι δούλευα ως μπάρμαν γιατί δεν είχα δουλειά ως μουσικός αν και είχα βγάλει το δίσκο μου. Σε κάποια στιγμή λοιπόν άρχισε το κομμάτι να ακούγεται συνέχεια από το ραδιόφωνο για ένα εξάμηνο, οπότε ένας φίλος μου με παρότρυνε να σταματήσω να δουλεύω στο μπαρ και να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη μουσική μου. Ηταν σαν να μου άναψε ένα φλας λοιπόν οπότε με έκανε να ασχοληθώ σοβαρά».

- Το να ασχοληθείς σοβαρά με τη μουσική ήταν εύκολο τότε;

«Δεν ήταν καθόλου εύκολο και η γενιά η δική μας μάλιστα πέρασε μια δεκαετία που επικρατούσε η μόδα των τραγουδιών που είχαν απαγορευτεί στη δικτατορία και δεν ήταν εύκολο, δεν υπήρχε ανάγκη ίσως για κάτι καινούργιο. Ομως εκεί γύρω στο '85 εμφανιστήκαμε αυτοί που ονομάζουμε σήμερα τραγουδοποιοί.

Σήμερα είναι τελείως διαφορετικά με την ελεύθερη πρόσβαση που έχουν όλοι στο Ιντερνετ γιατί πριν μερικά χρόνια το να βγάλεις ένα δίσκο ήταν γεγονός πραγματικό. Υπήρχε δε το βινύλιο οπότε δεν μπορούσες να κάνεις αναπαραγωγή αν αυτή δεν πέρναγε μέσα από την εταιρεία. Τώρα μπορεί ο καθένας να ηχογραφήσει στο σπίτι του, αλλά το ζητούμενο είναι πάντα το τραγούδι που θα μπορέσει να περάσει και να φτάσει στον κόσμο. Τι το κάνει αγαπητό ήταν πάντα ένα μυστήριο και θα παραμείνει».

- Αποδέχεστε τις ταμπέλες στη μουσική; 

«Εκ των πραγμάτων ειδικά εγώ όχι κι αυτό φαίνεται από τα είδη τραγουδιών που έχω δημιουργήσει. Ενα μπορώ να πω, είμαι απόλυτα συνεπής με την ασυνέπεια σ' ό,τι αφορά τη δημιουργία ίδιου είδους τραγουδιών». 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Νίκος Ζιώγαλας γεννήθηκε στη Φυτεία Ημαθίας το 1953. Η ενασχόλησή του με τη μουσική ξεκινά από πολύ νεαρή ηλικία. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 τον βρίσκουμε να παίζει διασκευές δημοτικών τραγουδιών με το συγκρότημα "Ανάκαρα". Κατά την ίδια περίοδο συνεργάζεται δισκογραφικά με τον Θανάση Γκαϊφύλλια στο "Ωτοστόπ.

Λίγο αργότερα, τον συναντάμε να τραγουδάει στο άλμπουμ του Ηρ. Τριανταφυλλίδη "Σε άλλους κόσμους". Το 1977 συμμετέχει στην παράσταση και στον δίσκο "Αχαρνής" του Διονύση Σαββόπουλου.

Αμέσως μετά, και για τα επόμενα 2 χρόνια, παρακολουθεί σπουδές Μουσικοθεραπείας στο Παρίσι.
Κατά την παραμονή του εκεί, παίζει μουσική στους δρόμους και στο μετρό παρέα με άλλους Ελληνες μουσικούς.

Επιστρέφει στην Ελλάδα και συνεργάζεται για ένα χρόνο με το συγκρότημα "Σπυριδούλα".

Από το 1985 ξεκινά την προσωπική του δισκογραφική πορεία, που περιλαμβάνει μέχρι σήμερα 10 δίσκους.

Το 1993 εμφανίζεται σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα με τον Μανώλη Φάμελλο και τους «Ποδηλάτες» και το 1994 με τον Νίκο Πορτοκάλογλου. 

Το 1996 η Γλυκερία συμμετέχει στον δίσκο του «Παλιοί λογαριασμοί», ερμηνεύοντας το τραγούδι "Πάρε με απόψε πάρε με", που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.

Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με πολλούς καλλιτέχνες δισκογραφικά και έχει δώσει πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε από τη "Λύρα" ο νέος δίσκος του, με τίτλο "Πέφτω ψηλά".

Αυτή την εποχή, πραγματοποιεί ζωντανές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα, παρουσιάζοντας την καινούργια του δουλειά, αλλά και παλιές του επιτυχίες, ενώ παράλληλα ασχολείται με τη σύνθεση και παραγωγή νέων κομματιών.