Συνέντευξη
στη Γιούλα Σαρδέλη
Στην αγαπημένη του πατρίδα τη Μεσσήνη επιστρέφει και πάλι ο αγαπημένος ηθοποιός Στέφανος Ληναίος, αυτή τη φορά για να παρουσιάσει στους συντοπίτες του το βιβλίο του "Ενα ποτάμι θάλασσα". Η εκδήλωση θα γίνει αύριο στις 7.30 μ.μ. στο Δημαρχείο της Μεσσήνης. Η διοργάνωση είναι του Συλλόγου των Απανταχού Νησιωτών "Ο Πάμισος", του Σωματείου Εθελοντών Μεσσήνης, υπό την αιγίδα του Δήμου Μεσσήνης. Ομιλητές θα είναι ο Πέτρος Θέμελης καθηγητής, αρχαιολόγος και ο Μιχάλης Γαβράς ορθοπαιδικός χειρουργός. Ο Στέφανος Ληναίος, ακούραστος και μαχητικός όπως πάντα, μίλησε στην "Ε" για την επαφή του με το γράψιμο, για τον άνθρωπο και για τα όσα αντιπροσωπεύει για εκείνον ο τόπος που γεννήθηκε…
- Τι περιλαμβάνει το "Ενα ποτάμι θάλασσα"; Είναι ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο;
"Είναι ο απολογισμός μιας ζωής ολόκληρης… Μιας γενιάς ολόκληρης. Και μέσα εκεί υπάρχω κι εγώ, ένα κομμάτι αυτής της γενιάς. Από τα 12 χρόνια μας μέχρι σήμερα. Μικρά και μεγάλα κομμάτια, μιας ζωής γεμάτης αγώνες, ελπίδες, απελπισίες, λάθη, νίκες και ήττες. Κι όλα αυτά, τα περισσότερα τουλάχιστον, τα ζήσαμε μέσα στο χώμα που γεννηθήκαμε. Στη Μεσσήνη, την Καλαμάτα, την Παραλία, τη Μάνη και σε ολόκληρη τη Μεσσηνία. Γεγονότα πραγματικά, ονόματα πραγματικά, που με λίγη λογοτεχνική φαντασία γίνεται ένας καθαρός καθρέφτης μιας ιστορίας 50 ετών, άγνωστης σε πολλούς. Και ιδιαίτερα στα νέα παιδιά της ιδιαίτερης πατρίδας μου".
- Πόσο καιρό σας πήρε η συγγραφή του; Αποτελούσε πάντα ένα όνειρο για εσάς το να καταγράψετε τα όσα είχατε μέσα σας;
"Σημειώσεις ημερολογίου από τα 15 μου… Σελίδες ανολοκλήρωτες μέχρι πριν 2 χρόνια. Μνήμες άσβηστες. Μελέτες μου από τον Παυσανία μέχρι σήμερα. Ονειρο να καταθέσω την ψυχή μου κι εγώ για τον τόπο μου που τόσο τον αγάπησα, τόσο τον πόνεσα και, στις μαύρες εποχές, τόσο με πόνεσε… Tην ιστορία του, τους ανθρώπους του, την ομορφιά του".
- Πόσο διαφέρει η έκφραση ενός καλλιτέχνη στο σανίδι, με την έκφραση στο χαρτί;
"Στο χαρτί είσαι εσύ και κανένας άλλος. Στη σκηνή είσαι ένα κομμάτι ενός συνόλου".
- Ενα "ποτάμι" και μια "θάλασσα" στον ίδιο τίτλο… Πώς τα κάνατε να συνυπάρξουν; Στη ζωή γύρω μας δε βλέπουμε να συμβαίνει το ίδιο...
"Ο τίτλος ανήκει στο ποτάμι μας τον Πάμισο. Στην ιστορία πλημμύριζε και ήταν ένα σχεδόν με τη θάλασσα. Γι' αυτό και τη Μεσσήνη τη λέμε ακόμη "Νησί". Στη φαντασία μου λοιπόν παραμένει η παλιά εικόνα. Ενα ποτάμι θάλασσα… Και δεν οφείλεται σε μένα η συνύπαρξή τους βέβαια... Οι αιώνες δένουν πολλά ασυμβίβαστα. Με τον ίδιο ρυθμό τα χρόνια που έρχονται θα δένουν και πιο πολύ τους ανθρώπους… Αρκεί να πολλαπλασιάζονται οι Ανθρωποι και να μειώνονται τα ανθρωπάκια...
- Η γενιά μου μεγάλωσε ακούγοντας τη φωνή σας στις κίτρινες κασέτες των παραμυθιών... Με ποιο παραμύθι θα νανουρίζατε τα σημερινά παιδιά και ποια ιστορία ή ποίημα θα απαγγέλλατε στους μεγάλους;
"Οχι με παραμύθια. Και δεν θα τα νανούριζα. Θα τα ξύπναγα με κομμάτια από την ιστορία μας. Από το Θουκυδίδη μέχρι και το Μακρυγιάννη και με την ποίηση από το Σολωμό και τον Παλαμά μέχρι το Σεφέρη και το Ρίτσο".
