Ο λόγος για τον Μεσσήνιο Παύλο Πιέρρο, ο οποίος συγκαταλέγεται στη νέα φουρνιά ηθοποιών, έχοντας αποδείξει από την πρώτη στιγμή το ταλέντο του, το οποίο εξελίσσεται συνεχώς. Είναι απόφοιτος της «Αθηναϊκής Σκηνής Κάλβου – Καλαμπόκη» ενώ από το 2011 εργάζεται στο χώρο των παραστατικών τεχνών. Ο ίδιος μίλησε στην "Ε" για την επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1, τα παιδικά του χρόνια, αλλά και τη θεατρική παράσταση "Χαρτοπόλεμος" όπου συμμετέχει.
- Μίλησέ μας για τα πρώτα βήματα της καριέρας σου. Πώς προέκυψε η τηλεόραση;
Ξεκίνησα σε ερασιτεχνικό επίπεδο με τη συμμετοχή μου σε δύο παραστάσεις στην Καλαμάτα. Η πρώτη ήταν με τον πολιτιστικό σύλλογο «Ο Θάμυρις» και την παράσταση «Ζωρζ Νταντέν» και η άλλη με το «Angels of America» στο Κέντρο Νέων Καλαμάτας, σε σκηνοθεσία της αδερφής μου Chris. Εκείνη την περίοδο δεν είχα συνειδητοποιήσει πως αυτό θα είναι και το επάγγελμα που θα ακολουθήσω στην συνέχεια. Ομως, η πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου του Δήμου Μελιγαλά και οικογενειακή μας φίλη, Κική Τσιγαρίδη, διέκρινε κάτι σε μένα και με παρότρυνε να το σπουδάσω και να ανοίξω αυτό το νέο κεφάλαιο στη ζωή μου. Ετσι, με έφερε σε επαφή με τους Θοδωρή Κάλβο - Μιχάλη Καλαμπόκη, ιδιοκτήτες της δραματικής σχολής όπου φοίτησα (Αθηναϊκή Σκηνή) και που τους οφείλω σε πολύ μεγάλο βαθμό το ότι είμαι σήμερα ηθοποιός.
Η τηλεόραση άργησε να μπει στη ζωή μου καθώς τα πρώτα χρόνια δούλευα κυρίως στο θέατρο. Σιγά σιγά έκανα μερικές συμμετοχές σε κάποιες σειρές, ώσπου μου δόθηκε ο ρόλος του Φιλίππου Ορλώφ στο "Πέτα τη Φριτέζα" και του Ντίνου Αγγέλου στο "Εγκλημα και Πάθος".
- Η σειρά όπου σε αγάπησε περισσότερο το κοινό είναι το "Πέτα τη φριτέζα". Ποιο πιστεύεις πως είναι το μυστικό της επιτυχίας της;
Η αλήθεια είναι πως δουλεύω εννέα χρόνια επαγγελματικά, όμως όπως είναι λογικό ο περισσότερος κόσμος με έμαθε από τη συμμετοχή μου στην τηλεόραση. Οσον αφορά την επιτυχία της σειράς, σίγουρα είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Πιστεύω ότι κέρδισε το ελληνικό κοινό καθώς συμμετέχουν κορυφαίοι ηθοποιοί, υπάρχει μια καλογραμμένη κωμική ιστορία που αφορά τον Ελληνα τηλεθεατή και φυσικά διαδραματίζεται στην όμορφη Μεσσηνία μας.
- Σε ποιο μέρος της Μεσσηνίας μεγάλωσες; Αφιερώνεις χρόνο στα μέρη σου όταν έχεις ελεύθερο χρόνο;
Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά στα οχτώ μου χρόνια μετακομίσαμε με την οικογένειά μου στη Σκάλα Μεσσηνίας, από όπου και κατάγομαι. Ευτυχώς έχουμε την τύχη να ‘χουμε στα πόδια μας πανέμορφα μέρη και παραλίες, επομένως δεν χάναμε ευκαιρία στον ελεύθερο χρόνο μας να τα εξερευνούμε με οικογένεια και φίλους.
- Στη "Φριτέζα" παρουσιάζεσαι ως ένας άνθρωπος ήπιων τόνων. Eχεις το ίδιο προφίλ και στην προσωπική σου ζωή;
Ολοι οι άνθρωποι δεν έχουμε μόνο μία πλευρά. Τώρα πιο συγκεκριμένα ως ηθοποιοί, όταν δίνουμε πνοή σε έναν ρόλο, αντλούμε κάποια συμβατά στοιχεία του χαρακτήρα μας καθώς και προσωπικά βιώματα. Επομένως ο Φίλιππος έχει κάτι από εμένα κι εγώ κάτι απ’ αυτόν.
- Υπήρξε μέχρι σήμερα κάποια σκηνή της "Φριτέζας" που δυσκολευτήκατε να τη γυρίσετε λόγω γέλιου;
Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω μία ή δύο, καθώς πολλές φορές έχει συμβεί να μας πιάσει γέλιο την ώρα του γυρίσματος, δείγμα του ότι η σειρά απαρτίζεται από πολύ ταλαντούχους κωμικούς και υπάρχει γενικότερα ένα πολύ ευχάριστο κλίμα.
- Πώς είναι η εμπειρία για έναν νέο ηθοποιό να συνεργάζεται με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Μπέζος και ο Φάνης Μουρατίδης;
Σίγουρα είναι ιδιαίτερα τιμητικό, και μεγάλο σχολείο. Eχω άριστες σχέσεις - και το σημαντικότερο είναι ότι είναι πολύ δοτικοί στο κομμάτι της δουλειάς και όχι μόνο.
- Σου λείπει η Καλαμάτα; Την επισκέπτεσαι συχνά πλέον;
Φυσικά και μου λείπει, γι’ αυτό και προσπαθώ να κατεβαίνω με την πρώτη ευκαιρία, ώστε να μπορώ να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου και παιδικούς φίλους.
- Μετά το τέλος αυτής της σεζόν θα ήθελες να δοκιμάσεις κάποιο διαφορετικό είδος στην τηλεόραση;
Γενικά με ενδιαφέρει να αναμετριέμαι με διαφορετικά είδη, ρόλους και μορφές υποκριτικής. Οπότε ναι, θα ήθελα να κληθώ να κάνω κάτι διαφορετικό.
- Τι θα ήθελες να πεις στα νέα παιδιά που σκοπεύουν να γίνουν ηθοποιοί;
Οτι εφόσον το αγαπάνε και δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτό, να αφοσιωθούν με όλη τους την ψυχή, να κλείσουν τα αυτιά τους στις «Σειρήνες» και να έχουν γερό στομάχι ώστε να αντέξουν τις όποιες δυσκολίες συναντήσουν στο δρόμο τους. Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο, κι όποιος το είπε δεν μόχθησε ουσιαστικά γι’ αυτό.
- Στους ρόλους που έχεις ερμηνεύσει μέχρι στιγμής υπήρξε κάποιος που ήταν πρόκληση για σένα;
Με όποιον ρόλο ή έργο έχω καταπιαστεί πάντα υπήρχε ένα στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον, θα ήταν ίσως ο ρόλος που είχα στην ταινία “Τζαμάικα”, όπου έπρεπε να ερμηνεύσω ένα νέο παιδί που πάσχει από καρκίνο, να ξυρίσω το κεφάλι μου γουλί και να φέρω στη μεγάλη οθόνη το βάθος του χαρακτήρα μέσα από μία, κυρίως, σκηνή.
- Πέρα από τη σειρά του AΝΤ1 πού αλλού μπορεί να σε δει το κοινό σου στην Αθήνα;
Για 4η χρονιά φέτος συμμετέχω στην παράσταση "Χαρτοπόλεμος", στο θέατρο "Μικρό Γκλόρια", από Πέμπτη έως Κυριακή. Είναι μια παράσταση που με γεμίζει αφάνταστα και είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί καλλιτεχνικά.
- Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση και ποιο είναι το νόημα αυτής;
Ο χαρτοπόλεμος είναι ένα φτηνό, ευτελές υλικό σκορπισμένο στον αέρα. Μοιάζει με τις σκόρπιες αξίες της εποχής. Με όνειρα και ευσεβείς πόθους χωρίς βάρος, που φεύγουν χωρίς να πραγματωθούν. Με μια γενιά (των σημερινών νέων ανθρώπων – γύρω στα τριάντα) που δεν έχει κατεύθυνση και στόχο. Πρόκειται για «χαμένους» σύγχρονους ανθρώπους, μέσα σε ένα σπίτι που χάνεται (υποθηκευμένο), οι οποίοι προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν λύση. Είναι σαν μια μικρογραφία της πραγματικότητάς μας με μια γενιά φορτωμένη από τα λάθη της προηγούμενης, που τελικά γεννάει λάθη με τη σειρά της. Εγώ μέσα σ’ αυτό δίνω πνοή στον ρόλο του Βασίλη, του μικρότερου σε ηλικία γιου της οικογένειας, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμβολίζει την ελπίδα και αντιπροσωπεύει την νέα γενιά, που ή θα αλλάξει τα πράγματα ή θα καταρρακωθεί απ’ την κληρονομιά των λαθών που παρέλαβε.
