Πολυπράγμων και δημιουργικός ακόμα και στις ημέρες της καραντίνας, ο κ. Παπάζογλου χορεύει, χορογραφεί, παίζει και ερμηνεύει τραγουδιστικά όλα όσα θέλει να εκφράσει, όσα… διαμάντια έχει μέσα του. Δεν χάνει την αισιοδοξία του στα δύσκολα, δε μετανιώνει, κοιτάει μόνο μπροστά, με εφόδιο τις εμπειρίες του πλουσιότατου βιογραφικού του. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχει να τον δούμε στην Καλαμάτα και πάλι, σε μία από τις live εμφανίσεις του ή στην παράσταση που θα λάβει μέρος.

Συνέντευξη στη Γιούλα Σαρδέλη

- Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με τον χορό, σε τι ηλικία;
Από ό,τι θυμάμαι, από 5 χρονών – και μάλιστα η μάνα μου με μάλωνε και πολλές φορές με έδερνε γι’ αυτό.

- Ποιοι ήταν οι χορευτές - χορογράφοι που θαυμάζατε στα εφηβικά σας χρόνια και γιατί;
Το σινεμά στη δική μας τη γενιά ήταν η μόνη μας παρηγοριά και ελπίδα προς το όνειρο. Το ελληνικό σινεμά λοιπόν είχε πρωτεύοντα ρόλο στην παιδική μου φαντασία. Θυμάμαι να μαγεύομαι από τα χορευτικά ζευγάρια Φλερύ - Αλμα, Καστρινού - Ζόκα, Σειληνού - Προκοπίου, Τάκη Βαρλάμου - Μαρία Ντε Πετρίλο. Μετά πήρε σειρά ο αμερικάνικος κινηματογράφος, από τον οποίο θαύμαζα τον Φρεντ Αστέρ, τον Τζιν Κέλι, τον Τζορτζ Τσακίρη από το “West side story” και όταν τον είδα, είπα “αυτό θέλω να γίνω”! Ακόμη τον Ρ. Νουρέγιεφ, τον Μπαρίσνικοφ, την Φοντέιν, τον Ρ. Πετί, τον Μορίς Μπεζάρ, τη Ζιζί Ζανμέρ...

- Θα θέλετε να είχατε ακολουθήσει καριέρα στον κλασικό χορό ή πιστεύετε ότι το σινεμά και το θέατρο σας έδωσαν περισσότερες εμπειρίες;
Aν ήμουν 9 ή 10 ετών και είχα φύγει για την Ευρώπη, νομίζω πως θα είχα ακολουθήσει τον κλασικό χορό γιατί θα είχα και διαφορετική κουλτούρα. Oταν έφυγα για την Ευρώπη ήμουν σε μεγάλη ηλικία για να έχω μια καριέρα στον κλασικό χορό, και ως λαϊκό παιδί, η κουλτούρα μου είχε διαμορφωθεί μέσα από τα ελληνικά μουσικά - θεατρικά θεάματα. Παρόλο που στην Ευρώπη είχα έναν από τους πιο μεγάλους δασκάλους του κλασικού χορού στον κόσμο, τον Ραιμόν Φραγκέτι, και υπήρξα και κλασικός χορευτής στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας και στην Οπερα της Βέρνης στην Ελβετία.     

- Μετανιώσατε που δεν μείνατε μόνιμα στο εξωτερικό ενώ όλα έδειχναν ότι θα μπορούσατε να δημιουργήσετε πολλά εκεί;
Οχι, δεν μετάνιωσα, διότι πάντα μέσα μου ήθελα να γυρίσω στην πατρίδα μου και να καταξιωθώ στον ελληνικό χορευτικό - θεατρικό χώρο. Ενα πράγμα που φοβόμουν ήταν να μη γίνω εμιγκρές - και άλλωστε στον ευρωπαϊκό χώρο ένας ξένος μόνο μέσω του κινηματογράφου ή του τραγουδιού θα μπορούσε να έχει τις βάσεις για να προχωρήσει στην καριέρα του. Ενα πράγμα που μετάνιωσα είναι ότι δεν έκανα σπουδές κλασικού τραγουδιού, που αυτό θα μπορούσε σε μεγάλη ηλικία να με κάνει να έχω καριέρα βαρύτονου - κι αυτό από έλλειψη ευρωπαϊκής παιδείας.

- Το θέατρο πότε μπήκε στη ζωή σας;   
Ανέκαθεν υπήρχε.

- Τι κρατάτε μέσα σας από τις συνεργασίες με τους μεγάλους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου;
Την ψυχοσύνθεσή μου, γιατί ως γενιά ήμουν προνομιούχος που είδα την Παξινού, τον Χορν, τη Λαμπέτη, τη Μαρία Κάλλας, τον Αυλωνίτη, τη Νάνα Μούσχουρη, τη Μελίνα Μερκούρη και τη Βασιλειάδου.

- Από πού αντλείτε την έμπνευση για τις χορογραφίες με τις οποίες    ασχολείστε κάθε φορά;
Από την ίδια τη ζωή και το όνειρο.

- Τι σας λείπει σήμερα από την ελληνική σόουμπιζ;
Το ότι δεν είναι ούτε σόου ούτε μπιζ.

- Τι σχέδια έχετε για αυτόν τον χειμώνα και πώς βλέπετε τα πράγματα με τους κανονισμούς;
Τα σχέδιά μου ελπίζω να ολοκληρωθούν εκεί που σταμάτησαν το Μάρτιο από τον κορονοϊό. Θα παίξω έναν σημαντικό ρόλο στα “Κόκκινα φανάρια” σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη και στην αξιόλογη ομάδα του θεάτρου “Καρτέλ”, εφόσον ο Θεός βοηθήσει την ανθρωπότητα να βρει τον βηματισμό της.

- Τι σχέσεις σάς συνδέουν με την Καλαμάτα και πώς περάσατε αυτό το καλοκαίρι;
Από σύμπτωση έκανα διακοπές στην Καλαμάτα, που είναι μια πανέμορφη πόλη με υψηλή αισθητική. Αυτό δεν το βρίσκουμε στην Αθήνα – και έχει και το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού. Εύχομαι σε καινούργιες γενιές χορευτών και χορογράφων να ξεκινάει από το Φεστιβάλ αυτό η παγκόσμια αναγνώρισή τους.

- Επαγγελματικά έχετε πετύχει καταπληκτικά πράγματα. Υπάρχει κάποιος στόχος που δεν έχετε υλοποιήσει ακόμα, άραγε; Κάποιο απωθημένο ίσως;
Δεν το θεωρώ ως απωθημένο, θεωρώ ότι ο άνθρωπος πρέπει να έχει όνειρα συνέχεια, για να μπορεί να αφήσει το στίγμα του σε άλλες ψυχές. Θα ήθελα να σκηνοθετήσω και να χορογραφήσω μια οπερέτα, ένα μιούζικαλ και ένα μίνι μπαλέτο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Δημήτρης Παπάζογλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασικό χορό στη Σχολή της Ελλης Ζουρούδη, από όπου και πήρε το δίπλωμά του. Παράλληλα, κερδίζοντας μια υποτροφία χορού στη Λωζάννη, στο μπάλετο “De la jeunesse romande”, σπούδασε κλασικό, σύγχρονο και μοντέρνο χορό. Μετά τη φοίτηση στη Λωζάννη, χόρεψε ως πρώτος χορευτής στην Οπερα του Feiburg in Breisgau της Γερμανίας τα μπαλέτα “Coppelia|” στον ρόλο του Frant, στη συμφωνία C του Bizet, στον “Οιδίποδα τύρρανο” των Στραβίνσκι και Κοκτό, κ.α.
Στην όπερα της Βέρνης, χόρεψε τα μπάλετα “La dame et la licorne και το “Fascimile” του Berstein και σε διάφορες όπερες. Στο Παρίσι, διευρύνοντας τις σπουδές του, σπούδασε κλασικό χορό με τον τότε διευθυντή της Οπερας των Παρισίων R. Franquetti, μοντέρνο χορό με τον Peter Goss και συγχρόνως χόρεψε στη γαλλική τηλεόραση, στο Θέατρο Bobino, στο Casino De Paris και στο Moulin Rouge. Στην Ελλάδα ξεκίνησε την καριέρα του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη ως χορευτής - χορογράφος στα μιούζικαλ “Εύθυμη χήρα”, “Αννυ”, “Εβίτα”, “Βίκτωρ - Βικτώρια” και “Μελωδία της ευτυχίας”. Χορογράφησε τις παραστάσεις διαφόρων θιάσων όπως: Θέατρο Κ. Δανδουλάκη “Υπηρέτης δύο αφεντάδων” του Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Κ. Αρβανιτάκη, Θέατρο Αναλυτή, με τον Κ. Ρηγόπουλο “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε” του Πιραντέλο, Θέατρο “Αποθήκη”: “Σκουπίδια”, “Λόξα και δόξα” του Γ. Ξανθούλη, σκηνοθεσίας Γ. Ρεμούνδου, Γ. Διαμαντόπουλου, στο Θέατρο Καρέζη, θίασος Κ. Καζάκου “Φάλσταφ” του Σαίξπηρ, σκηνοθεσία Λ. Τριβιζά. Χορογράφησε τις παραστάσεις του Θύμιου Καρακατσάνη “Στέλιος” και “Καραγκιόζ - dream”. Με σκηνοθέτη τον Σταμάτη Φασούλη χορογράφησε στο Εθνικό Θέατρο το μεγάλο θέαμα για την επιθέωρηση “Βίρα τις άγκυρες” των Παπαθανασίου - Ρέππα, στο Θέατρο Βέμπο το “Λατέρνα, φτώχια και φιλότιμο” των Σακελλάριου - Χατζηδάκη και το μιούζικαλ “Full monty” στο Θέατρο “Πόρτα”. Ως σκηνοθέτης, σκηνοθέτησε - χορογράφησε την μουσική παράσταση ‘’Η Μαρινέλλα στο “Rex”. Χόρεψε και χορογράφησε αρκετές επιθεωρήσεις με τους Λ. Λαζόπουλο, Χ. Κλυνν, Γ. Κωνσταντίνου, Κ. Βουτσά, Β. Τζιβιλίκα, Ε. Πανοπούλου, Στ. Ψάλτη. Χορογράφησε στο Μέγαρο Μουσικής την μουσική παράσταση ‘’Φωνή από Φως’’ (σκην. Στ. Φασουλής). Στο θέατρο Αθήναιον το “Βιολιστής στην στέγη’’ με τον Γρ. Βαλτινό (σκην. Κ. Τσιάνος), καθώς και στο νέο ανέβασμα του “Βιολιστή” στο Ηρώδειο και όλα τα φεστιβαλικά θέατρα (καλοκαίρι 2005).Για τις χορογραφίες του στο έργο αυτό τιμήθηκε με το Βραβείο Κούλα Πράτσικα. Το καλοκαίρι του 2006 έκανε χορογραφίες στον “Πλούτο” του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Θ. Καρακατσάνη που παρουσίασε στην Επίδαυρο και το καλοκαίρι του 2007 τη “Μήδεια” του Μποστ σε σκηνοθεσία Σ. Φασουλή.
Το χειμώνα του 2006-7 χορογράφησε την παιδική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το ‘’Γαλάζιο πουλί’’ του Μέτερλιγκ σε σκηνοθεσία Κ. Μεγαπάνου, την παρουσίαση “Whatever” του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας σε σκηνοθεσία Θ. Μουμουλίδη και την μεταεπιθεώρηση “Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές” σε σκηνοθεσία Φασουλή. Στο Θέατρο Αλίκη το μιούζικαλ ‘’Δύο τρελοί τρελοί παραγωγοί’’ σε σκηνοθεσία Φασουλή. Ως ηθοποιός έπαιξε στο “Γλυκιά Ιρμα” με τους Φωτόπουλο, Ηλιόπουλο, Καρρά και Τόλη. Στο “Βολπόνε” του Μ. Τζόνσον σε σκην. Βολονάκη και στην τηλεόραση στο έργο του Γ. Κωνσταντίνου “Η σειρήνα και ο μπάτσος’’. Με σκηνοθέτη το Γ. Σμαραγδή στο “3 φίλοι” στην ΕΤ1, το 2008 με την Αιμιλία Υψηλάντη στο έργο του Ενκβιστ ‘’Η αγάπη πάντα νικά’’ έκανε τον Χανς Κρίστιαν Αντερσεν (σκην. Δημ Ιωάννου, 2009).
Αλλες συμμετοχές - προσωπικές δουλειές: “Τόπος αλλού”, “Μαντάμ Jojo” σκηνοθεσία Νίκος Καμτσής. “Σινεμά Ακάλυπτος”, σκηνοθεσία Χρήστος Δήμας (Luger, Κωσ. Χαραλάμπους). Θέατρο Διάχρονο Μαίρη Βιδάλη ‘’Οι ένοχοι’’, La mere Coupable, B. Marchai. Μουσικές εμφανίσεις στον “Ιανό”, Εθνικό Ωδείο Καλομοίρη, στον πολιτιστικό χώρο “Αλεξάνδρεια”. Χορογραφία στο μιούζικαλ “Billy Elliot” Παλλάς, σκην. Δημ. Λιγνάδης. Στον “Καθρέπτη” του “Παλλάς”, Μαρινέλλα, Ζαχαράτος, σκηνοθεσία Σ. Φασουλή. “Νίκη” του Χωμενίδη, Ελληνικός Κόσμος, σκηνοθεσία Σ. Φασουλής. “Αλ. Ζορμπάς” Θέατρο Βέμπο, Καζαντζάκη, Θεοδωράκη, σκηνοθεσία . Σ. Φασουλής. Μιούζικαλ “Καμπαρέ” Θέατρο “Παλλάς”, σκηνοθεσία Σωτ. Χατζάκης. Μουσικές παραστάσεις: “Liber animus”, μια μουσική παράσταση με την Αργυρώ Καπαρού, επιμέλεια προγράμματος Αννα Διαμαντοπούλου. “Ταξίμι. Ενας χορευτής τραγουδάει τους μεγάλους συνθέτες” με την Μαρία Κατινάρη. Ντουζένι. Ενα πρόγραμμα αφιερωμένο στο ρεμπέτικο” με τον Μανώλη Πάππο. “Τσάι στην Σαχάρα”, μουσική παράσταση ‘’Πρόσωπα’’. Στο ‘’Φως φανάρι’’ μουσική παράσταση ‘’Πως έφυγες’’. “Τσάι στη Σαχάρα”, μουσική παράσταση ‘’Σύνταγμα - Ομόνοια και ..’’ με την Πένυ Ξενάκη. Εθνικό Ωδείο (Καλομοίρη) μουσική παράσταση “Πέρι έρωτος τραγουδούμε. “Ιανός” μουσική παράσταση ‘’Σύνταγμα - Ομόνοια και...’’. Πολιτιστικός χώρος “Αλεξάνδρεια” ,ουσική παράσταση ‘’Άσπρο - μαύρο και χρωματιστό’’. “Yiolo” μουσική παράσταση “Χερουβείμ του τραγουδιού” με τους Μαρία Ανδρούτσου, Γιώργο Παράσχο, Βίκυ Κουλιανού και Μαργ. Γκινοσάτη. Θέατρο “Χυτήριο” αφιέρωμα στη Βίκυ Μοσχολιού με τους Λένα Αλκαίου, Μαρία Κανελλοπούλου, Νάντια Καραγιάννη, Νίκο Καρακαλπάκη, Πένυ Ξενάκη, Πίτσα Παπαδοπούλου, Κώστα Σμοκοβίτη και Νίκο Αβαγιανό. “Γυάλινο μουσικό θέατρο”, “Σινεμά ο παράδεισος” με τον Μίμη Πλέσσα. Εθνικό Ωδείο (Καλομοίρη) μουσική παράσταση ‘’Ρώτα τον έρωτα’’. “Βιολιστής στη στέγη” Θέατρο “Ακροπόλ” σκην. Βαλτινόςς (χορογραφίες) και “Κόκκινα φανάρια”, στον πολυχώρο “Καρτέλ”, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη ως ηθοποιός (λόγω κορονοϊού είναι σε αναμονή).