Σάββατο, 13 Απριλίου 2013 10:59

Η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου και ο Luis Gómezbeck στην "Ε": Ελληνομεξικανική φιλία με φόντο την τέχνη

Η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου και ο Luis Gómezbeck στην "Ε": Ελληνομεξικανική φιλία με φόντο την τέχνη

Αλήθεια, έχουμε οι Ελληνες κοινά στοιχεία με τους Μεξικανούς; Κι όμως... "μας συνδέουν πολλά περισσότερα από τον καυτερό ήλιο και τα άφθονα φραγκόσυκα..." μας διαβεβαιώνουν δυο πολυτάλαντοι άνθρωποι, η Κωνσταντίνα και ο Λούης που γράφουν βιβλία, κάνουν θέατρο, μουσική... αλλά και μαγειρική και επιπλέον κάνουν πράξη την ελληνομεξικανική φιλία!

 

Η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου, με καταγωγή από το Δώριο και τον Γερολιμένα, και ο Luis Gómezbeck (Λούης Γκόμεμπεκ) από τη Γουαδαλαχάρα του Μεξικού, βρίσκονται μαζί για ένα ανοιξιάτικο τριήμερο στη Μεσσηνία, γεμάτο ήλιο, γεύσεις και βιβλία.

 

-Επισκέπτεστε τη Μεσσηνία με ένα πλούσιο πρόγραμμα, όπως και οι δραστηριότητές σας. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτά.

Κ.Τ.: «Κατεβαίνω στον τόπο μου μετά από δέκα χρόνια απουσίας και έχω μαζί μου τον πιο κοντινό μου άνθρωπο και συνεργάτη. Χθες ήμασταν καλεσμένοι στο Σχολείο της Κυπαρισσίας. Ο Luis παρουσίασε σε παιδιά του γυμνασίου τo βιβλίο «Αζτέκων Ποίησις», έναν από τους τίτλους του από τη σειρά «Cultura Mexicana» στην οποία καταγράφει στην ελληνική γλώσσα διάφορες πτυχές του μεξικάνικου πολιτισμού. Εγώ παρουσίασα την «Αριθμούπολη» σε παιδιά του νηπιαγωγείου και στο γυμνάσιο ασχοληθήκαμε, μαζί με παιδιά και καθηγητές, με «Το καλοκαίρι του Ευκλείδη» και το «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι», δυο από τα βιβλία μου που περιέχουν μεγάλη δόση Μεσσηνίας. Το βράδυ παρουσιάσαμε ένα μικρό θεατρικό δρώμενο στο βιβλιπωλείο «Βιβλιόπολις», βασισμένο στο παραμύθι μου «Σιγά τ’ αβγά... κι είναι και κόκκινα», που πέρυσι είχαμε ανεβάσει σε θεατρική παράσταση, με την τεχνική του μαύρου θεάτρου, στην Αθήνα, σε σκηνοθεσία του Luis. Τέλος, η Λέσχη Γαστρονομίας "Γαστροναύτες" μας ετοίμασε μια όμορφη βραδιά γεμάτη φαγητό από το «Μαγειρεύοντας μ’ ένα Ψάρι». Σήμερα στις 6 το απόγευμα, θα μαζευτούμε στον πολύ όμορφο χώρο της βιβλιοθήκης του Γυμνασίου Κυπαρισσίας, για να γιορτάσουμε την "Ελληνομεξικανική φιλία" μας με φαγητό και κρασί, ώστε να ενώσουμε αυτούς τους δύο πολιτισμούς».

 

- Να επικεντρωθούμε στην εκδήλωση "Ελληνομεξικάνικη φιλία" που θα γίνει σήμερα στο αμφιθέατρο του Γυμνασίου Κυπαρισσίας; Αλήθεια, πόσα κοινά έχουν οι Μεξικάνοι με τους Ελληνες;

Κ.Τ.: «Ας απαντήσει ο Luis, που μάλλον είναι πιο αρμόδιος να κρίνει, καθώς ζει δέκα χρόνια στην Ελλάδα, ενώ εγώ δεν έχω πάει ποτέ στο Μεξικό. Ομως, από την αίσθηση και μόνο που έχω, νομίζω πως μας συνδέουν πολλά περισσότερα από τον καυτερό ήλιο και τα άφθονα φραγκόσυκα…».

L.G.: «Πολλά, απλώς δεν γνωριζόμαστε. Προερχόμαστε από δυο σημαντικούς πολιτισμούς, αν και χωρίς αμφιβολία ο ελληνικός ήταν μακράν ανώτερος. Προερχόμαστε από δυο παρόμοιες ιστορίες αγώνων για την ελευθερία και την ισότητα μετά από χρόνια ξένης κατάκτησης. Απολαμβάνουμε τη ζωή, τον έρωτα, την οικογένεια, το φαγητό... Απλώς οι Μεξικάνοι έχουν απαγκιστρωθεί ή απεγκλωβιστεί από δεισιδαιμονίες και συμπλέγματα εδώ και χρόνια, ενώ οι Ελληνες τώρα κάνουν τη δική τους εσωτερική επανάσταση».

 

- Κωνσταντίνα, είσαι συγγραφέας και έχεις σπουδές δημοσιογραφίας και μουσικής. Luis, είσαι ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής, συγγραφέας, φωτορεπόρτερ, δημοσιογράφος... Είστε της λογικής του "μάθε τέχνη κι άστηνε";

Κ.Τ.: «Είμαστε σίγουρα της λογικής "μάθε τέχνη" και πιάνε την όποτε χρειάζεται. Καλή ώρα, φέτος, εξαιτίας του Luis πιάνω ξανά την τέχνη των πλήκτρων και παίζω πιάνο στο θεατρικό που ανεβάζουμε και που θα κάνει πρεμιέρα τον Ιούνιο: "Ο κύκλος με την κιμωλία" του Μπέρτολτ Μπρεχτ, αλλά με πρωταγωνιστές μικρά παιδιά…».

L.G.: «Πιστεύω είμαστε της λογικής και της νοοτροπίας "μάθε, μάθε, μάθε", διότι στο τέλος η γνώση είναι το "εργαλείο" σου για να πορευτείς στη ζωή με σύνεση πολλή για την κρίση που βιώνουμε». 

 

- Τι απαντάτε σε όσους δηλώνουν ότι η Ελλάδα "κινδυνεύει" από τους ξένους;

K.T.: «Απαντώ ότι η Ελλάδα, οι άνθρωποι, η οποιαδήποτε σχέση, ο καθένας μας, κινδυνεύει μονάχα από αυτό που είναι, όχι από οτιδήποτε ξένο».

L.G.: ,Καλύτερα να ρωτήσετε τους ξένους που συνυπάρχουν με Ελληνες στις εκάστοτε χώρες τους. Ας μην αστειευόμαστε, η Ελλάδα "κινδυνεύει" περισσότερο από τους Ελληνες που δεν έχουν συμφιλιωθεί με τους εαυτούς τους, και που παντού βλέπουν εχθρούς και δυνάστες».

 

- Τι ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;

Κ.Τ.: «Εγώ γράφω "Τρίχες Κατσαρές"… μία στήλη στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Thessaloniki Arts & Culture" που θα κυκλοφορεί διαδικτυακά από τη Δευτέρα 15/4. Αποτυπώνω πώς η κομμώτρια Ρίτσα μετακομίζει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, και μαθαίνει γνωμικά από το σιωπηλό στόμα ενός ψαριού. Ταυτόχρονα νοικοκυρεύω κάποια διηγήματά μου, προκειμένου να κυκλοφορήσουν σύντομα ως συλλογή με τον τίτλο "Σταγόνες". Μαζί με τη φίλη και εικονογράφο, Κατερίνα Βάγια, ετοιμάζουμε ένα παραμύθι με τίτλο "Τυρολόγιον", την ώρα που ένα σωρό ιστορίες για μικρούς και για μεγάλους σιγοβράζουν στο κεφάλι μου».

L.G.: «Ετοιμάζω ένα ακόμη βιβλίο της σειράς "Cultura Mexicana" με τίτλο "Πέρασμα στο Μεξικό". Οπως προείπε και η Κωνσταντίνα, σκηνοθετώ ένα έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Είναι προς έκδοση η πρώτη μου ποιητική συλλογή, γραμμένη στα ελληνικά, με τίτλο "Ανθος και Γαλήνη". Στα σκαριά υπάρχουν αρκετά θεατρικά, συγγραφικά, φωτογραφικά και δημοσιογραφικά σχέδια».