«Το να βρίσκεσαι με ανθρώπους και ένα βιβλίο να είναι η αφορμή, για μένα είναι ένα δώρο» λέει μιλώντας στην «Ε» η συγγραφέας Βίκη Κοσμοπούλου με αφορμή το νέο της έργο « Εκτη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Εύμαρος".
Η Έκτη, είναι μια αφήγηση - μονόλογος της έκτης Καρυάτιδας που βρίσκεται στο Bρετανικό Mουσείο. Εξομολογείται, μιλάει για την απώλεια και το πένθος της, αφηγείται γεγονότα ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά. Διαρθρωμένη σαν αρχαία τραγωδία έχει αφηγήσεις “ανθρώπων” που έχουν ζήσει περιόδους και καταστάσεις που αφηγείται. Και, όπως η ίδια λέει, έχει και ένα δεύτερο μέρος, “Υφαντά”, όπου άλλα ξενιτεμένα αγάλματα μιλούν για τη δική τους επιθυμία να επιστρέψουν.
Η συγγραφέας έχει λάβει μέρος και σε κάποια συλλογικά βιβλία και κάποια διηγήματά της έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς και έχουν περιληφθεί σε συλλογικά έργα ενώ ένα διήγημα μού ζητήθηκε από εκδοτικό οίκο για ένα έργο με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση. Έχω τη χαρά να συμμετέχω και σε συλλογικά βιβλία της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων από όπου αναμένεται σύντομα ένα ακόμη με αφορμή την επέτειο της μικρασιατικής καταστροφής.
Κυρία Κοσμοπούλου, συστήστε μας με λίγα λόγια το νέο σας βιβλίο. Τι ακριβώς είναι η «Εκτη»;
Η Έκτη είναι μια αφήγηση- μονόλογος της έκτης Καρυάτιδας που βρίσκεται στο Bρετανικό Mουσείο. Εξομολογείται, μιλάει για την απώλεια και το πένθος της, αφηγείται γεγονότα ιστορικά, κοινωνικά, πολιτικά. Διαρθρωμένη σαν αρχαία τραγωδία έχει αφηγήσεις “ανθρώπων” που έχουν ζήσει περιόδους και καταστάσεις που αφηγείται. Το βιβλίο έχει και ένα δεύτερο μέρος, “Υφαντά”, όπου άλλα ξενιτεμένα αγάλματα μιλούν για τη δική τους επιθυμία να επιστρέψουν.
Πρόσφατα έγινε και η παρουσίαση στην Καλαμάτα. Τι σας αρέσει περισσότερο όταν συνδέεστε με τους αναγνώστες;
Το να βρίσκεσαι με ανθρώπους και ένα βιβλίο να είναι η αφορμή, για μένα είναι ένα δώρο. Ευχαριστώ όλους όσοι βρέθηκαν στην παρουσίαση στην Καλαμάτα, συγγενείς και φίλους, γνωστούς και άγνωστους. Για τους τελευταίους χάρηκα ιδιαίτερα, γιατί σε εκείνη τη ζεστή βραδιά αφιέρωσαν χρόνο σε ένα βιβλίο. Είναι ωραίο οι άνθρωποι να ενδιαφέρονται για τα βιβλία. Μου είχε πει κάποτε ένας κύριος: “Χαλάω τα μάτια μου για να φτιάξω το μυαλό μου”.
Εχετε λάβει μέρος και σε κάποια συλλογικά βιβλία;
Ναι. Κάποια διηγήματά μου έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς και έχουν περιληφθεί σε συλλογικά έργα ενώ ένα διήγημα μού ζητήθηκε από εκδοτικό οίκο για ένα έργο με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Εχω τη χαρά να συμμετέχω και σε συλλογικά βιβλία της Ενωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων από όπου αναμένεται σύντομα ένα ακόμη με αφορμή την επέτειο της μικρασιατικής καταστροφής.
Γράφετε στίχους, ποιήματα, παραμύθια και πεζά. Θυμάστε το πρώτο σας ποίημα;
Βεβαίως. Ήμουν στο γυμνάσιο, νομίζω στη Β΄ τάξη. Ενα ποιήμα για τις δυσκολίες που βιώνει ο άνθρωπος και τη συμβολή της μοίρας. Εφηβικές ανησυχίες... Δεν θυμάμαι όμως με ποια αφορμή το είχα σκεφτεί.
Πώς νιώσατε όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
Η έκδοση του πρώτου βιβλίου- “Το τσόφλι”- μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Μια και ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνα στα χέρια μου ένα ολόδικό μου βιβλίο ένιωσα χαρά, δικαίωση αλλά και αγωνία. Επιθυμούσα να αρέσει στους αναγνώστες, όσο άρεσε σε μένα. Για την «Έκτη» τα συναισθήματα είναι διαφορετικά. Θα έλεγα ότι νιώθω μια περηφάνια για αυτό το βιβλίο. Είχε άλλη διεργασία, ένα διαφορετικό νοιάξιμο στο γράψιμο.
Οι σπουδές σας αφορούν την ψυχολογία και εργάζεστε επαγγελματικά με παιδιά. Πείτε μας, πώς μπορεί ένας γονέας, να εντοπίσει ένα καλό παιδικό βιβλίο ανάμεσα στην ιλιγγιώδη ποικιλία τίτλων και ειδών;
Προτιμότερο είναι οι γονείς να αφήνουν τα ίδια τα παιδιά να επιλέγουν τα βιβλία. Να πηγαίνουν μαζί στο βιβλιοπωλείο και να δίνουν χρόνο στο παιδί να ψάξει. Κάτι θα του κεντρίσει την προσοχή, ο τίτλος, το εξώφυλλο- δεν έχει σημασία. Υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να διαβάσει κάτι που έχει επιλέξει το ίδιο το παιδί ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του, την ιδιοσυγκρασία του, τον χρόνο που έχει να αφιερώσει, την αναγνωστική του ικανότητα, το νοητικό του δυναμικό.
Ποιο βιβλίο είχε τη μεγαλύτερη επίδραση στη ζωή σας και γιατί;
Ένα παιδικό παραμύθι. «Η Δανάη και ο σκύλος». Μια ιστορία απώλειας και ζωοφιλίας. Το έχω συνδυάσει με τη φωνή του καλύτερου και πιο υπομονετικού αφηγητή, του πατέρα μου.
Σαν αναγνώστης αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;
Σίγουρα το έντυπο, σχετίζομαι καλύτερα. Βέβαια από το να μην διαβάζει κάποιος καθόλου βιβλία, καλύτερα να διαβάζει ηλεκτρονικά.
Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Λόγω του ότι μεσολάβησε αρκετό χρονικό διάστημα από τη γραφή ως την έκδοση της «Εκτης» από τις εκδόσεις Εύμαρος, εξαιτίας της πανδημίας, έχω ήδη ολοκληρώσει μια συλλογή διηγημάτων. Ωστόσο επεξεργάζομαι και άλλες ιδέες μέχρι να με ενθουσιάσει κάποια και να αρχίσω να γράφω. Η αλήθεια είναι ότι δεν βιάζομαι. Θέλω να χαρώ την «Εκτη» όσο μπορώ και να τη συνοδεύω στο ταξίδι της. Ελπίζω να ταξιδέψετε κι εσείς διαβάζοντάς την.
Σας ευχαριστώ πολύ.
