Η Σταυρούλα Πράσινου με καταγωγή από την Καλαμάτα, έφτασε μέχρι την φάση των Knockouts, μέσα από εμφανίσεις όπου για πολλούς τηλεθεατές και χρήστες των social media άξιζε μια θέση στον τελικό του σόου. Αλλωστε, αποτελεί ένα από τα λίγα παραδείγματα συμμετεχόντων όπου είχαν γυρίσει και τις τέσσερις καρέκλες μέσα στα πρώτα δεύτερα, διεκδικώντας τη στη συνέχεια οι coaches για οκτώ ολόκληρα λεπτά. Η 19χρονη φοιτήτρια Νομικής, γνώριμη στους μουσικούς κύκλους της Καλαμάτας μέσα από τη συμμετοχή της στο συγκρότημα «Red gloves» κατάφερε να ξεχωρίσει με τη μοναδική της χροιά και το χαρακτήρα της στο διαγωνισμό του ΣΚΑΙ, αποκομίζοντας πολλές εμπειρίες όντας μέλος της ομάδας της Ελενας Παπαρίζου. Η ίδια μιλώντας στην “Ε” αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο μουσικό αυτό ταξίδι που ξεκίνησε από το περασμένο καλοκαίρι, στα πρώτα της βήματα στο τραγούδι έχοντας στο πλευρό της τον πατέρα της και δάσκαλο μουσικής Νίκο Πράσινο, αλλά και στα μελλοντικά της σχέδια, συνδυάζοντας σπουδές και τέχνη με την ίδια προσήλωση.
Συνέντευξη στον Τάσο Ανδρικόπουλο
- Τους τελευταίους μήνες κινήθηκες στους ρυθμούς του Voice. Πώς έζησες αυτή την εμπειρία;
Από μικρή παρακολουθούσα συνεχώς το “Voice” στην τηλεόραση, λέγοντας πως κάποια στιγμή πρέπει να πάω. H συμμετοχή μου βέβαια στο φετινό δεν ήταν καθορισμένη. Απλά έχοντας τελειώσει τις πανελλαδικές εξετάσεις σκέφτηκα πως μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι νέο, κάνοντας αίτηση για την αρχική οντισιόν που έγινε στην Καλαμάτα το καλοκαίρι. Αλλωστε, για να φτάσει κανείς στην πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση προηγούνται και άλλες οντισιόν στην Αθήνα, πέρα από την αρχική, για να φτάσει στις Blind Audition. Εχοντας ολοκληρώσει έτσι την πορεία μου, θα την χαρακτήριζα εμπειρία ζωής, χωρίς όμως να παραλείπεται η σωματική και ψυχική κόπωση που περνά κάθε διαγωνιζόμενος, καθώς η αναμονή είναι πολύωρη μέχρι την εμφάνιση μπροστά από τους κριτές. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως πήγα στις 9 το πρωί για να γίνει η προετοιμασία, καταλήγοντας να τραγουδήσω στις 12.30 τα μεσάνυχτα για την Blind δοκιμασία και στη 1 αντίστοιχα για τα Knockouts. H προτεραιότητα δινόταν ανάλογα με τις υποχρεώσεις του κάθε διαγωνιζόμενου, ωστόσο δεν έπαυε η όλη αναμονή να αποτελεί σημαντικό παράγοντα για το τελικό αποτέλεσμα.
-Είσαι από τις λίγες τραγουδίστριες που γύρισαν τόσο γρήγορα και τις 4 καρέκλες. Πώς ένιωσες εκείνη τη στιγμή;
Η αλήθεια είναι πως όταν τραγουδάω δεν κοιτάζω, ερμηνεύοντας συνήθως κάποιο κομμάτι με κλειστά μάτια. Επειδή όταν γυρνούν οι καρέκλες δεν ακούγεται κάποιος ήχος και αυτός που περνάει μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες είναι πρόσθετος, τη στιγμή του τραγουδιού δεν ήξερα ποιος είχε γυρίσει, διαπιστώνοντας στο τέλος πως είχαν γυρίσει και οι τέσσερις, κάτι που αποτέλεσε μια όμορφη στιγμή για μένα.
-Στη συνέχεια ακολούθησε η μάχη των coaches για να σε διεκδικήσουν. Ηταν απόφαση της στιγμής η επιλογή της Ελενας Παπαρίζου;
Δεν μπορώ να πω πως πήρα την απόφαση την τελευταία στιγμή. Η αλήθεια είναι πως είμαστε πιο κοντά ως προς το είδος που τραγουδάμε, ενώ το γεγονός πως είναι φιλική με τους γύρω της, με είχε κάνει να την ξεχωρίσω. Όταν έπρεπε να επιλέξω ήμουν ανάμεσα στον Πάνο Μουζουράκη και στην Ελενα Παπαρίζου η οποία εν τέλει με κέρδισε εκείνη τη στιγμή. Σε κάθε περίπτωση, βλέποντας και τους 4 coaches να σε διεκδικούν, συνειδητοποιείς πόσο μοναδικό είναι αυτό που κάνεις, καθώς νωρίτερα είναι λογικό και επόμενο να μην ξέρεις με σιγουριά αν τραγουδάς σωστά ή αν ξεχωρίζεις για κάποιο λόγο. Όταν λοιπόν όλοι επιθυμούν να σε εντάξουν στην ομάδα τους, δεν παύει να μην είναι ένα όμορφο συναίσθημα.
-Μίλησέ μας για τη συνεργασία σου με την Ελενα Παπαρίζου. Υπάρχουν πράγματα που κέρδισες ως μέλος στην ομάδα της;
Η Ελενα και ο Πάνος είναι άκρως φιλικοί. Παρόλο που έχουν δημιουργήσει ένα όνομα και μια φήμη στο καλλιτεχνικό στερέωμα, οι πρόβες μαζί τους θυμίζουν πρόβα με ένα φίλο σου, αλληλεπιδρώντας ευχάριστα με τον εκάστοτε συμμετέχοντα. Σε αντίθεση με άλλους coaches έτσι, η Ελενα ήταν κοντά μας σχεδόν σε όλες τις πρόβες. Πλάι της έμαθα πράγματα που μπορούν να βελτιώσουν τη φωνή μου. Επειδή δεν είχα ασχοληθεί να τη βελτιώσω με δάσκαλο φωνητικής, θεωρώ πως ήταν ένα καλό πρώτο βήμα ώστε να καταλάβω τις ελλείψεις που έχει η φωνή μου και να αποκτήσω παραπάνω αυτοπεποίθηση διορθώνοντας τες.
- Σου άφησε κάπoια πικρία το γεγονός ότι έφτασες έως τα Knockouts αλλά δεν προχώρησες στην επόμενη φάση;
Δεν θα έκανα λόγο για πικρία αλλά για αδικία, η οποία δεν μου αρέσει ως άνθρωπος. Ηξερα πως μπορεί να υπάρχουν συμφέροντα πίσω από ένα διαγωνισμό, αλλά όχι τόσο νωρίς. Σίγουρα πίστευα πως μπορούσα να συνεχίσω, βλέποντας μεταξύ άλλων πράγματα και καταστάσεις στις πρόβες, όπως σχέσεις μεταξύ διαγωνιζόμενων και κριτών. Τίποτα βέβαια δεν με εμποδίζει από το να κρατήσω τα θετικά αυτής της συμμετοχής, γι’ αυτό και θα ξαναέκανα κάτι παρόμοιο στο μέλλον.
-Γυρίζοντας στα παιδικά σου χρόνια, πότε το «μικρόβιο» του τραγουδιού εισβάλλει μέσα σου; Βοήθησε σε αυτή την ώθηση ο πατέρας σου;
Η ενασχόληση μου με το τραγούδι ξεκίνησε από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, ερμηνεύοντας ένα κομμάτι σε κάθε συναυλία του πατέρα μου, ο οποίος αποτέλεσε την αρχική παρότρυνση για να μπω στον κόσμο της μουσικής. Ακόμα, ο ίδιος με ώθησε στο να δηλώσω εν τέλει συμμετοχή στο διαγωνισμό, ενώ μετά το τέλος της πορείας μου σε αυτόν με συμβούλευσε να ασχοληθώ και με άλλα είδη ρεπερτορίων, όπως με τα Δημοτικά και τα Νησιώτικα. Κατά τα άλλα ήταν υποστηρικτικός, ενθαρρύνοντάς με κάθε στιγμή για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
-Το κοινό της Καλαμάτας σε έχει απολαύσει παλιότερα μέσα από τις εμφανίσεις σου με το νεανικό συγκρότημα «Red gloves». Πόσο σε βοήθησε στο Voice η εμπειρία των εμφανίσεων μπροστά σε κόσμο;
Ως προς τις εμφανίσεις στο διαγωνισμό, δεν θα έλεγα πως είχα άγχος το οποίο απέβαλα λόγω του συγκροτήματος. Εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτεσαι πως η εμφάνιση σου θα προβληθεί στην τηλεόραση μετέπειτα, σκέφτεσαι πως κάνεις αυτό που σου αρέσει, νιώθοντας όμορφα συναισθήματα την ώρα αυτή. Πέρα από το γεγονός πως η εμπειρία από το συγκρότημα και από το Voice με βοήθησε να καταλάβω τα μουσικά είδη που μου αρέσουν, με βοήθησε παράλληλα να συγκροτηθώ ως προσωπικότητα, πέρα από το σκέλος της μουσικής.
-Υπάρχουν κάποιοι τραγουδιστές που θαυμάζεις και έχεις ως μέντορές σου;
Μου αρέσουν κλασικά ονόματα της ελληνικής μουσικής, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις οι οποίοι θεωρώ πως έθεσαν κάποια θεμέλια της μουσικής, ενώ θαυμάζω και πιο σύγχρονους καλλιτέχνες όπως η Νατάσσα Μποφίλιου, η Αντέλ, η Λέιντι Γκάγκα καθώς και η Ολίβια Ροντρίγκο. Γενικότερα δεν ακούω μεμονωμένα έναν καλλιτέχνη αλλά τα τραγούδια, τα οποία απολαμβάνω όταν έχω ελεύθερο χρόνο.
-Από εδώ και πέρα σκέφτεσαι να συνεχίσεις την ενασχόληση σου με το τραγούδι συνδυάζοντας το με στις σπουδές;
Στη ζωή μου προσπαθώ να μην βάζω ταμπέλες με όρια, ακολουθώντας ότι με βοηθάει και αγαπώ. Σκοπός μου είναι να τελειώσω τη σχολή μου, ωστόσο αυτή δεν θα με εμποδίσει να κάνω παράλληλα ένα πιο επαγγελματικό βήμα στη μουσική. Τα live όπου μου αρέσουν πολύ είναι στα σχέδια μου, έχοντας προηγηθεί το περασμένο διάστημα ήδη κάποια με το Δημήτρη Βρεττέα, μέλος των «Red gloves». Επιπλέον, βρισκόμαστε σε συζητήσεις και με παιδιά που γνωριστήκαμε στο Voice για κάποια live, αναλύοντας το τεχνικό κομμάτι, μιας και είμαστε από διαφορετικά γεωγραφικά μέρη.
