Κυριακή, 23 Ιουλίου 2023 08:14

Ο Ακης Σακελλαρίου στην “Ε” για την «Εκάβη» του Ευριπίδη: “Το κυνήγι της υλικής διάστασης υπήρχε πάντα, τροφοδοτώντας όλες τις συγκρούσεις”

Ο Ακης Σακελλαρίου στην “Ε” για την «Εκάβη» του Ευριπίδη: “Το κυνήγι της υλικής διάστασης υπήρχε πάντα, τροφοδοτώντας όλες τις συγκρούσεις”

Το εμβληματικό έργο του Ευριπίδη «Εκάβη», σε μετάφραση Ελένης Βαροπούλου και σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη θα παρουσιαστεί στο θέατρο του Κάστρου Καλαμάτας, την Κυριακή 30 και τη Δευτέρα 31 Ιουλίου, στο πλαίσιο της περιοδείας του.

Eνας πολυμελής θίασος εξαιρετικών ηθοποιών και μουσικών και η νέα μετάφραση που πραγματοποιήθηκε ειδικά για την παράσταση, είναι οι πυλώνες του εγχειρήματος. Η «Εκάβη» μοιάζει επίκαιρη όσο ποτέ, καθώς το έργο μιλάει συγκεκριμένα για τον πόλεμο, από τον οποίο απορρέουν οι τραγικές φιγούρες των μεταναστών, φέρνοντας στο μυαλό τα ναυάγια στη Μεσόγειο και τα αμέτρητα θύματα της προσφυγικής κρίσης.

Ανάμεσα στο ξεχωριστό καστ των ηθοποιών, ο Ακης Σακελλαρίου υποδύεται τον «Πολυμήστορα», όντας ένας ακόμα ρόλος από τους δεκάδες που έχει ενσαρκώσει στην πολυετή πορεία του στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Ο Ακης Σακελλαρίου ανήκει στους ηθοποιούς που τολμά να πειραματιστεί στις προκλήσεις της τέχνης του. Με πλούσιο βιογραφικό και με σημαντικές συνεργασίες από το θέατρο μέχρι τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε στην “Ε” για το έργο του Ευριπίδη, το ρόλο του σε αυτό και πως συνδέεται η αρχαία τραγωδία με τον πόλεμο του σήμερα. Παράλληλα, αναφέρθηκε σε παλιότερες τηλεοπτικές του επιτυχίες, μη παραλείποντας να εκθειάσει την Καλαμάτα.

Συνέντευξη στον Τάσο Ανδρικόπουλο

 

-H θεατρική παράσταση φαίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ ύστερα και από την πρόσφατη τραγωδία ανοιχτά της Πύλου. Το γεγονός αυτό προσδίδει στο θίασο ένα επιπλέον ψυχολογικό «βάρος» πάνω στη σκηνή;

Με το μεταναστευτικό πρακτικά να μην έχει σταματήσει ποτέ τα τελευταία χρόνια, το τραγικό αυτό γεγονός συνέπεσε ουσιαστικά με τις πρόβες μας λίγο πριν την έναρξη της περιοδείας, το οποίο ίσως να μας γεμίζει με μια ευθύνη παραπάνω, ωστόσο επί της ουσίας αυτή είναι η δουλειά μας. Ανά πάσα στιγμή είμαστε αυτοί οι οποίοι μεταπλάθουμε όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα σε μια πολιτική δήλωση, χωρίς να είναι πολιτική… 

-Στο έργο ερμηνεύετε τον Πολυμήστορα ο οποίος εκπροσωπεί το ανδρικό φύλο, συγκεντρώνοντας την εκδίκηση της Εκάβης. Πώς εξελίσσεται ο ρόλος σας στη σκηνή;

Το δικό μου κομμάτι το οποίο τοποθετείται στο δεύτερο μέρος του έργου, φτάνει σε ακραία σημεία. Ο Πολυμήστορας τυφλώνεται, με την αίσθηση αυτή να είναι πολύ δύσκολη ερμηνευτικά και ιδιαίτερη. Θα έλεγα πως είναι η κορύφωση της μεταστροφής της Εκάβης, η οποία από εκεί που θρηνεί, μαζεύει όλο το μένος της εκδίκησης της, σε ένα βαθμό που μπορεί να θεωρηθεί ως δίκαιη εξέλιξη, καθώς πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος της στέρησε το τελευταίο της παιδί, δίχως να έχει την επιλογή να το θάψει. 

-Μέσω της αγριότητας του πολέμου φαίνεται πως χάνεται η ανθρώπινη υπόσταση κυριαρχώντας η αγριότητα και η εκδίκηση. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος του χθες έχει κοινά σημεία με την καθημερινότητα του σήμερα;

Δεν θεωρώ πως υπάρχουν κοινά σημεία, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με τη χώρα μας. Στη “γειτονιά” μας δεν έχουμε πιστεύω τέτοια αγριότητα, εν αντιθέσει με άλλα μήκη και πλάτη του κόσμου. Το κυνήγι της υλικής διάστασης υπήρχε πάντα, τροφοδοτώντας όλες αυτές τις συγκρούσεις. Μετά την ταξική και την κοινωνική επανάσταση, η επόμενη είναι νομίζω αυτή του προσφυγικού. Εκεί που πρέπει να σταθούμε είναι ο πυρήνας των συγκρούσεων, δηλαδή το γεγονός πως ο πλανήτης έχει μεγάλες διαφοροποιήσεις, με τη μια γωνιά να κυνηγάει την άλλη με στόχο να μαλακώσει τον τρόπο της ζωής της. 

 -Στην Εκάβη τα όσα εξελίσσονται συμβαίνουν μετά το τέλος του πολέμου. Είναι μια ακόμα απόδειξη πως το τέλος του πολέμου είναι «σχετικό», αφήνοντας ανεπούλωτες πληγές;

Ποτέ δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος, μέσα από την αρχαία τραγωδία εν προκειμένω -και ειδικά στον Ευριπίδη. Υπάρχει ουσιαστικά μια πρόσκαιρη νίκη, ένας πρόσκαιρα νικητής και ένας πρόσκαιρα νικημένος, κάτι που φαίνεται μέσα από τα μαθήματα του προς τους Αθηναίους κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. 

-Ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση νιώθει περισσότερο προβληματισμένος, αναθεωρώντας ίσως για την πραγματικότητα γύρω του;

Πέρα από την συγκεκριμένη παράσταση, αυτός νομίζω είναι ο σκοπός της τέχνης μας και η πεμπτουσία του θεάτρου. Βλέποντας κάποιος κάτι, προβληματίζεται, διαφοροποιείται, μετακινείται, αλλάζοντας έστω και για λίγο ο κόσμος γύρω του, κάτι που επιθυμούμε να γίνει και μέσα από την Εκάβη των πολλών μηνυμάτων. 

-Στο πλαίσιο της τηλεόρασης, έχοντας συμπληρώσει τρεις δεκαετίες σταθερής τηλεοπτικής παρουσίας, έχετε καταλήξει ποιο είδος είναι αυτό που σας ταιριάζει ή σας γεμίζει περισσότερο όταν σας γίνεται μια πρόταση;

Το βασικό για μένα είναι ο ρόλος να έχει ένα ενδιαφέρον, να υπάρχει χημεία μεταξύ των χαρακτήρων και φυσικά να είναι κάτι το οποίο θα έχει ένα δεύτερο επίπεδο που να μπορεί να μαλακώσει τις ψυχές των ανθρώπων. Ανάμεσα σε αυτούς που έχω υποδυθεί, θα μπορούσα να ξεχωρίσω την κωμική σειρά “Είμαστε στον αέρα” η οποία ήταν μια ιδιαίτερη δουλειά. Το συστατικό των σειρών που πήρα μέρος, ήταν πως έγιναν χωρίς καμία υποτίμηση, κάτι το οποίο επιθυμώ και για το μέλλον. 

-Οι μεταφορές βιβλίων στη μικρή οθόνη, θεωρείτε πως κατέχουν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού;

Βέβαια, ιδίως αυτές που έχουν συνδυαστεί με επιτυχία είναι σημαντικό τόσο για τον/την συγγραφέα όσο και για τους σκηνοθέτες που τη μεταφέρουν. 

-Οντας βασικό μέλος μιας από τις ομολογουμένως καλύτερες μεταφορές, το “Χορεύοντας στη σιωπή”, ο ρόλος του “Νώντα” πόσο σας άγγιξε εκείνη την εποχή;

Ο ρόλος αυτός ήταν η πορεία ενός ανθρώπου που είχε τεράστιο ενδιαφέρον, μέσα από την εμμονή που είχε μετά από ένα ερωτικό τραύμα. Η πορεία ενός χαρακτήρα σε βάθος χρόνου είναι μια ευκαιρία που δίνεται σπάνια σε ένα ηθοποιό, οπότε με αυτή την έννοια ήταν ένας ιδιαίτερος ρόλος – πρόκληση. Ηταν μια καλή δουλειά που είχαμε κάνει μεταξύ άλλων μαζί με τον Αλέκο Συσσοβίτη με τον οποίο πορευόμαστε τώρα μαζί στην «Εκάβη». Η τόλμη που απελευθερώθηκε σε εκείνη τη σειρά ήταν αποκαλυπτική, ώστε οι ρόλοι να ανταποκριθούν το ίδιο καλά, σε όλους τους χρόνους. Η εποχή του 60’ και του 70’ είχε ανέκαθεν ενδιαφέρον τηλεοπτικά, μέσω νευραλγικών πολιτικών καταστάσεων αλλά και κοινωνικών. Νομίζω πως κάθε σειρά που φεύγει από τη σημερινή εποχή έχει ενδιαφέρον, γιατί ενώνει το παρελθόν με το παρών. 

-Εχοντας σημαντική παρουσία μεταξύ άλλων και στον κινηματογράφο, για ποιο λόγο κατά τη γνώμη σας οι Ελληνικές παραγωγές έχουν μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια;

Οι μειωμένες παραγωγές έγκεινται κατά τη γνώμη μου στο γεγονός πως ο κόσμος μείωσε τις επισκέψεις του στις αίθουσες, μη συμμετέχοντας δυστυχώς στην ιεροτελεστία του σινεμά. Η πανδημία μας έκλεισε μέσα, οπότε κατά κάποιο τρόπο συνηθίσαμε να βλέπουμε πράγματα μέσα από μια οθόνη τηλεόρασης, με εξαιρετικά τεχνικά χαρακτηριστικά σε πολλές περιπτώσεις, οπότε αντίθετα με το θέατρο που είναι ζωντανό και ο κόσμος έχει επιστρέψει σε αυτό, οι κινηματογραφικές αίθουσες δεν έχουν επανέλθει στους ρυθμούς τους, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των ταινιών. 

-Η περιοδεία της «Εκάβης» περιλαμβάνει μια διπλή παράσταση στην Καλαμάτα. Ποια είναι η γνώμη σας για την πόλη;

Χαίρομαι πολύ που η περιοδεία περιλαμβάνει παραστάσεις στα μέρη σας, μιας και η Καλαμάτα είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις, έχοντας γίνει μετά τον καταστροφικό σεισμό μια αξιοθαύμαστη δουλειά. Ιδίως ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας είναι που την κάνει τόσο ιδιαίτερη, ενώ και η ευρύτερη περιοχή έχει ξεχωριστές ομορφιές, όπως η Λακωνική Μάνη την οποία θα ήθελα να επισκεφτώ το επόμενο διάστημα. 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου, Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη, Σκηνικά/κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού, Μουσική: Νίκος Γαλενιανός, Κίνηση: Χαρά Κότσαλη, Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου, Α’ βοηθός σκηνοθέτιδας: Μάγια Κυριαζή, Β’ βοηθός σκηνοθέτιδας: Γιάννης Τσιπτσής, Βοηθός σκηνογράφου/ενδυματολόγου: Δημοσθένης Κλιμενώφ, Φωτογραφίες παράστασης: Κική Παπαδοπούλου, Μακιγιάζ φωτογράφισης: Olga Falei και Νίκη Οβάκογλου, Teaser σύλληψη – σκηνοθεσία: Κική Παπαδοπούλου, Κάμερα/drone/μοντάζ: Σταμάτης Γεροχριστοδούλου. Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης. Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ιωσήφ Ιωσηφίδης (Ταλθύβιος), Μαρίνα Καλογήρου (Πολυξένη), Ελένη Κοκκίδου (Εκάβη), Θανάσης Κουρλαμπάς (Οδυσσέας), Ερρίκος Μηλιάρης (Φάντασμα Πολύδωρου), Ηλεάνα Μπάλλα (Θεράπαινα), Άκης Σακελλαρίου (Πολυμήστορας), Αλέκος Συσσοβίτης (Αγαμέμνονας). Χορός: Ασημίνα Αναστασοπούλου, Ελισάβετ Γιαννοπούλου, Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Λυγερή Μητροπούλου, Ειρήνη Μπούνταλη, Χρύσα Τουμανίδου, Αμαλία Τσεκούρα. Μουσικός επί σκηνής: Άρτεμις Βαβάτσικα.

Προπώληση εισιτηρίων στο viva.gr.