Δύο σημαντικοί ηθοποιοί μοιράζονται τους βασικούς ρόλους της τραγωδίας. Στο ρόλο του Διόνυσου ο Δημήτρης Λάλος και στο ρόλο του Πενθέα ο Γιώργος Χριστοδούλου. Η παράσταση προσεγγίζει και διερευνά την διονυσιακή μανία, σε συνδυασμό της σύγχρονης με την παραδοσιακή μουσική, και μαζί μια κινησιολογία βασισμένη στην τελετουργία των Αναστεναρίων, που πιθανότατα αποτελεί επιβίωση θρησκευτικών πρακτικών από τη λατρεία του Διονύσου. Αντλώντας από την προσωπική τους εμπειρία και συμμετοχή στα δρώμενα των Αναστεναρίων ο μουσικός Γιώργος Μαυρίδης έγραψε πρωτότυπη μουσική και η σκηνοθέτρια Έλενα Μαυρίδου συνδυάζουν στοιχεία του δρώμενου, που έχουν συγγένεια με τη Βακχεία, με σύγχρονη μουσική, με τις ρίζες της όμως βαθιά στην παράδοση.
«Είναι ευλογία να είσαι με καλούς συνεργάτες μαζί, όταν τυχαίνει και με την Έλενα ακόμα καλύτερα, γιατί ξέρουμε τους κοινούς μας κώδικες και προσπαθούμε για τον κοινό μας στόχο στο μάξιμουμ και αλληλοσυμπληρωνόμαστε» λέει στην «Ε» ο Δημήτρης Λάλος με αφορμή την παράσταση που παρουσιάζεται στην Καλαμάτα και φέτος είναι στις πρώτες επιλογές του κοινού.
Συνέντευξη: Κωνσταντίνα Δρακουλάκου
Αυτό τον καιρό συμπρωταγωνιστείτε στις "Βάκχες" του Ευριπίδη με την Ελενα Μαυρίδου, η οποία έχει σκηνοθετήσει και την παράσταση. Πείτε μας πώς είναι να είστε μαζί στη ζωή και στη σκηνή;
Ναι, όπως ξέρετε περιοδεύουμε από τον Ιούνιο σε ολόκληρη την Ελλάδα, με μεγάλη ανταπόκριση και ερχόμαστε και στις 30 Αυγούστου στην Καλαμάτα. Είναι ευλογία να είσαι με καλούς συνεργάτες μαζί, όταν τυχαίνει και με την Έλενα ακόμα καλύτερα, γιατί ξέρουμε τους κοινούς μας κώδικες και προσπαθούμε για τον κοινό μας στόχο στο μάξιμουμ και αλληλοσυμπληρωνόμαστε.
Ερμηνεύετε στην παράσταση, τo θεό Διόνυσο. Δώστε μας κάποια στοιχεία για τον συγκεκριμένο ρόλο… Ποιά η κατεύθυνση που δώσατε στο να προσεγγίσετε την ερμηνεία;
Όταν αποφασίζεις να ερμηνεύσεις ένα τόσο σημαντικό και διαχρονικό κείμενο ξέρεις από την αρχή ότι πρέπει να αναμετρηθείς με το ‘θηρίο’ και να βγεις νικητής, αλλιώς πας χαμένος. Είναι ρόλος πολυποίκιλος που μαζί με τη σκηνοθέτρια ψάξαμε πολύ και φέραμε εις πέρας με τον καλύτερο τρόπο, αν το καταφέραμε θα μας το πει το κοινό.
Ο κόσμος σας αγάπησε φανατικά κυρίως από τη συμμετοχή σας στο «Σασμό». Αλλαξε κάτι σε σας, εκτός από τη μεγάλη αναγνωρισημότητα;
Όλα παρέμειναν σχεδόν ίδια. Τίποτε δεν άλλαξε σε μένα. Αυτά που έκανα πριν, συνεχίζω να τα κάνω και τώρα. Μάλιστα στη δουλειά με ακόμη μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Η καθημερινότητα λίγο άλλαξε ως προς του ότι με χαιρετάει πολύς κόσμος, με ρωτάει για τις εξελίξεις του σήριαλ και γενικά νιώθει οικεία μαζί μου.
Πρόκειται για μια παράσταση που φέτος βρίσκετε στις πρώτες επιλογές του κοινού. Κατά τη γνώμη σας, ο λόγος που παρακολουθεί θέατρο είναι η γνώση;
Θα ήθελα πραγματικά να συμβαίνει αυτό. Το θέλω πραγματικά. Εμείς με τις «Βάκχες» κάναμε μια πολύ φροντισμένη δουλειά. Όμως θεωρώ πως τα κριτήρια των θεατών διαφέρουν. Άλλοι έρχονται για του πρωταγωνιστές, άλλοι για το σκηνοθέτη, άλλοι γιατί άκουσαν καλά για την παραγωγή και κάποιοι για το συγκεκριμένο έργο. Κάποιοι συνδυαστικά από τα προαναφερθέντα.
Ο κόσμος όταν σας πλησιάζει σας εκμυστηρεύεται ότι μαθαίνει στοιχεία της τραγωδίας που δεν γνώριζε;
Ναι φυσικά και συμβαίνει αυτό. Μου λένε διάφορα σχόλια κάθε φορά και μάλιστα με εκπλήσσουν ευχάριστα και πάντα το θέλω αυτό και σε προηγούμενες δουλειές μου, ρωτάω και εγώ και περιμένω τις αντιδράσεις τους, τα σχόλια και τις παρατηρήσεις τους.
Οι "Βάκχες" είναι ένα έργο που έχει και εξαιρετική μουσική και μάλιστα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο...
Η παράσταση προσεγγίζει και διερευνά την διονυσιακή μανία, σε συνδυασμό της σύγχρονης με την παραδοσιακή μουσική, και μαζί μια κινησιολογία βασισμένη στην τελετουργία των Αναστεναρίων, που πιθανότατα αποτελεί επιβίωση θρησκευτικών πρακτικών από τη λατρεία του Διονύσου. Αντλώντας από την προσωπική τους εμπειρία και συμμετοχή στα δρώμενα των Αναστεναρίων ο μουσικός Γιώργος Μαυρίδης έγραψε πρωτότυπη μουσική και η σκηνοθέτρια Έλενα Μαυρίδου συνδυάζουν στοιχεία του δρώμενου, που έχουν συγγένεια με τη Βακχεία, με σύγχρονη μουσική, με τις ρίζες της όμως βαθιά στην παράδοση.
Θα σας δούμε τηλεοπτικά να συνεχίζετε για 3η σεζόν στον πολύ πετυχημένο «Σασμό», τι εξελίξεις να περιμένουμε;
Καταιγιστικές φυσικά, δεν έχετε παρά να συντονιστείτε στους δέκτες σας και να μας απολαύσετε. Ξεκινήσαμε αυτές τις μέρες και πάλι τα γυρίσματα με πολλή χαρά και σας ετοιμάζουμε τόσα πολλά που θα τα δείτε προσεχώς...
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία - Έλενα Μαυρίδου, Μετάφραση - Θεόδωρος Στεφανόπουλος, Μουσική - Γιώργος Μαυρίδης, Σκηνικό-Κοστούμια - Δήμητρα Λιάκουρα, Κίνηση - Μπέττυ Δραμισιώτη, Φωτισμοί - Περικλής Μαθιέλλης, Δραματουργός - Κατερίνα Διακομοπούλου, Βοηθός σκηνοθέτη - Πέτρος Αλαφούζος, Video - Θωμάς Παλυβός, Επικοινωνία - Ειρήνη Λαγουρού, Παραγωγή - Νέα Εποχή. Διανομή: Διόνυσος - Δημήτρης Λάλος, Κάδμος - Θανάσης Δόβρης, Πενθέας - Γιώργος Χριστοδούλου, Δούλος - Στέργιος Κοντακιώτης, Τειρεσίας - Βίκυ Βολιώτη, Άγγελος - Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Αγαύη - Έλενα Μαυρίδου. Χορός: Κική Καραΐσκου, Δήμητρα Κούζα, Σοφία Κουλέρα, Χριστίνα Μαριανού, Μαριάμ Ρουχάτζε. Μουσικοί επί Σκηνής: Γιώργος Μαυρίδης, Χάρης Πορφυρίδης. Προπώληση στο viva.gr.
ΤΟ ΕΡΓΟ
Ο Διόνυσος, καρπός της ένωσης του Δία με τη Σεμέλη, κόρη του βασιλιά της Θήβας Κάδμου, δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως θεός και δεν τιμήθηκε ποτέ στην πατρίδα της μητέρας του. Έχοντας ήδη κατακτήσει την Ασία, ο Διόνυσος καταφθάνει τώρα στη Θήβα, συνοδευόμενος από έναν όμιλο γυναικών από την Λυδία -των Βακχών- που τον ακολουθούν πιστά. Σκοπός του να διαδώσει τη λατρεία του στη Θήβα και σε όλη την Ελλάδα, αλλά και να δώσει ένα μάθημα στους ασεβείς που τον αρνούνται. Πιο άσπονδος, ανάμεσά τους, ο Πενθέας, εγγονός του Κάδμου και βασιλιάς πλέον της Θήβας. Ενώ η βακχική μανία εξαπλώνεται στην πόλη, πείθοντας ακόμη και τον Κάδμο και τον γέρο μάντη Τειρεσία για την αναγκαιότητα της αποδοχής του νέου θεού, ο Πενθέας, απόλυτος και άτεγκτος, επιμένει να αμφισβητεί τη θεϊκή υπόσταση του Διονύσου και αποφασίζει να καταστείλει με τη βία τις αποχαλινωμένες εκδηλώσεις αυτής της παράξενης ανατολίτικης λατρείας. Ηθικά αυτάρεσκος και συγχρόνως ανατριχιαστικά αστόχαστος, απορρίπτει τα «διπλωματικά ανοίγματα» του Διονύσου και αντιδρά με πανικό και υπεροψία μπροστά στην πολιτισμική διαφορά. Όμως η λογική, αντιστρέφεται σε τρέλα, κατοπτρικό είδωλο της «τρέλας» που ήθελε να καταπνίξει. Καθώς η πλοκή του έργου ξεδιπλώνεται, ο Πενθέας γλιστρά στην παγερή νομιμότητα, και πέφτει στην απαγορευμένη επιθυμία. Από τιμωρός της βακχείας γίνεται ο ίδιος αβοήθητο άθυρμά της. Στο τέλος, θα οδηγηθεί στη μοίρα του ντυμένος γυναίκα, συμπαρασύροντας στον όλεθρο ολόκληρο τον βασιλικό οίκο των Θηβών. Παρότι ξένος στην πόλη, ο Διόνυσος φώλιαζε ήδη κρυφά στην καρδιά της, όπως και κάπου βαθιά μέσα στον αλαζονικό μονάρχη της. Στις «Βάκχες», που γράφτηκαν προς το τέλος της ζωής του και πρωτοπαρουσιάστηκαν μετά τον θάνατό του, ο Ευριπίδης ανεβάζει στη σκηνή, πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη ταυτόχρονα, τον Διόνυσο, τον θεό της τραγικής τέχνης που είναι, όπως και η βακχεία, ένα παράξενο μείγμα τρόμου και απόλαυσης, οικείου και ξένου, ελέου και φόβου. Άγριο και ποιητικό, γοητευτικό και ανατριχιαστικό, το έργο αποκαλύπτει την αινιγματική, δισυπόστατη φύση του θεϊκού πρωταγωνιστή του, σε μια μοναδική τελετουργία προς τιμήν του.
φωτογραφία: Μάριος Κουρουνιώτης
