Με καταγωγή από τη Μεσσηνία και γεννημένος στην Αθήνα, ο παρουσιαστής με τον ιδιαίτερο σχολιασμό που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα, ξεκίνησε να γίνει πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ, συνέχισε ως δημοσιογράφος και εν τέλει κατέληξε να κάνει αυτό που πάντα ήθελε, να σπάει πλάκα -και να προσπαθεί όπως λέει- να κάνει τους άλλους να γελάνε και… να σκέφτονται.

Το ραδιόφωνο είναι η μεγάλη του αγάπη και η τηλεόραση η πρόσφατη… ερωμένη του. Τον ακούμε κάθε πρωί 7-10 στον Galaxy 92 και τον βλέπουμε τα Σαββατοκύριακα στην εκπομπή «Καλύτερα Δεν Γίνεται» του Alpha. Μιλώντας στο “Π”, ο ίδιος ανέφερε πως πιστεύει (και κλείνει κάθε του εκπομπή, θυμίζοντάς μας) πως «Η ζωή είναι πάρα πολύ σημαντική για να την παίρνουμε στα σοβαρά».

-Από τα πρωινά του ραδιοφώνου τις καθημερινές, στα μεσημέρια της Κυριακής στην τηλεόραση. Πώς είναι να ισορροπείς αρμονικά σε δύο τόσο διαφορετικά μέσα;

Το πιο δύσκολο είναι η ισορροπία όταν ξυπνάς αξημέρωτα κάθε πρωί! Ανάμεσα στα δύο μέσα τα πράγματα είναι πιο εύκολα, κυρίως γιατί αυτό που κάνω στο ραδιόφωνο έχει άμεση σχέση με αυτό που κάνω στην τηλεόραση. Θα έλεγα ότι το Σαββατοκύριακο, κάνω μια σύνοψη όσων έγιναν μέσα στην εβδομάδα, τα περισσότερα τα έχω πει και στο ραδιόφωνο, αλλά τώρα παίρνουν εικόνα. Αυτή είναι η δύναμη της τηλεόρασης. Στο ραδιόφωνο, πρέπει να πλάσεις την εικόνα με την φωνή σου και να κάνεις τον ακροατή να «δει» μπροστά του αυτό που περιγράφεις. Αυτή είναι η μαγεία του ραδιοφώνου. Και στις δυο περιπτώσεις πάντως, το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι ο στόχος. Η ψυχαγωγία μέσα από την ενημέρωση. Το γέλιο μέσα από τον προβληματισμό. Να γελάσουμε με τα χάλια μας, αλλά να κάνουμε και κάτι για να τα αλλάξουμε. 

-Νιώθεις τον εαυτό σου να περιορίζεται τα τελευταία χρόνια στο αντικείμενο σου σε σχέση με το παρελθόν λόγω «Πολιτικής ορθότητας» η οποία περνάει από κόσκινο κάθε τι;

Σίγουρα συμβαίνει αυτό, αλλά δεν το θεωρώ αρνητικό. Έπρεπε να σταματήσουμε να κάνουμε πλάκα με κάποια πράγματα που κάναμε στο παρελθόν. Έπρεπε να επανεξετάσουμε τι είναι προσβλητικό και τι όχι. Έπρεπε να σκεφτόμαστε δύο και τρεις φορές πριν πούμε κάτι που θα πλήγωνε κάποιον ή κάποια. Κι εγώ δύο «κανόνες» έχω σε αυτό που κάνω, να μην γίνω χυδαίος και προσβλητικός και να μην «χτυπήσω» και γελάσω με κάποιον αδύναμο. Η σάτιρα (θα πρέπει να) έχει στόχο αυτόν που έχει δύναμη, αυτόν που έχει εξουσία, όχι το εύκολο «θύμα» για να κάνεις πλακίτσα. Αν πολιτική ορθότητα λοιπόν, σημαίνει μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, τότε από μένα είναι ναι.

-Το χιούμορ είναι ένας διαχρονικός τρόπος ώστε να προβληματίσει για τα κοινά περισσότερο από κάθε άλλο τρόπο;

Νομίζω πως ναι. Το χιούμορ είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις το οτιδήποτε. Και η πιο βαριά κουβέντα, η πιο σκληρή αλήθεια, ακούγεται καλύτερα αν ειπωθεί με χιούμορ και καλοπροαίρετα. Έτσι κι όταν θες να προβληματίσεις/ευαισθητοποιήσεις για ένα θέμα, το χιούμορ είναι ο καλύτερος δρόμος. Και για να καταλάβει ο κόσμος τι θες να πεις και για να δείξει περισσότερο ενδιαφέρον πάνω σε αυτό.

-Πλέον η αναπαραγωγή υλικού παντός τύπου στο διαδίκτυο μοιάζει ατελείωτη λόγω των πολλών social media και της ενασχόλησης του κόσμου με αυτά. Πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσεις τα καλύτερα βίντεο ώστε να παρουσιαστούν στην τηλεόραση;

Είναι πολύ δύσκολο, ειδικά το Σαββατοκύριακο που είμαι εγώ, να δείξεις κάτι που δεν το έχει δει ο κόσμος. Τα πιο ενδιαφέροντα θέματα, γίνονται «viral» στο λεπτό. Οπότε αφενός πρέπει να ψάξεις να βρεις την είδηση πίσω από την είδηση, το δεύτερο επίπεδο ας πούμε, την λεπτομέρεια που μπορεί να μην είδαν οι πολλοί και αφετέρου, ακόμα κι αν τους δείξεις κάτι που έχουν ήδη δει, να το κάνεις από μια άλλη οπτική, να το ξαναδούν αλλά αλλιώς αυτή τη φορά, με τη δική σου ματιά.

-Μπορεί το Ιντερνετ να υπερτερεί στις μέρες μας, ωστόσο απώτερος σκοπός των περισσότερων δημιουργών είναι μέσω αυτού να “παίξουν” εν τέλει στα υπόλοιπα μέσα;

Όσο και να έχει φθίνει, η τηλεόραση εξακολουθεί να έχει μεγάλη δύναμη. Οπότε σίγουρα όσο και να την σνομπάρουν μερικοί, σίγουρα θέλουν ή και επιδιώκουν πολλές φορές να προβληθούν σε αυτή.

-Στον αντίποδα, πολλές εκπομπές ή ατάκες στην TV “παίζουν” στοχευόμενα ώστε να γίνουν μέρος σε βίντεο, τύπου Luben;

Ακριβώς το ίδιο με την προηγούμενη ερώτηση, με αντίστροφους ρόλους. Να πούμε κάτι, ώστε να μας παίξουν τα site, να μπούμε σε βίντεο του Luben, να γίνουμε με κάποιον τρόπο viral! Μερικές φορές είναι τόσο επί τούτου που κάνει μπαμ. Εκεί κολλάει η ατάκα του Μπαρτζώκα, «Θες να γίνεις viral προφανώς, ε;»

-Θεωρείς πως τα ΜΜΕ πρέπει να αλλάξουν ρότα ώστε η ενημέρωση να συνεχίζει να γίνεται από αυτά και οι πολίτες να μην κατατρέχουν σε άλλους τρόπους, τύπου tik-tok;

Πρέπει σίγουρα, δεν ξέρω αν θέλουν. Δεν είναι εύκολο. Για να εμπιστευτεί ξανά ο κόσμος τα ΜΜΕ, θα πρέπει να προσφέρουν αντικειμενική ενημέρωση, γρήγορη, πολύπλευρη, με φρέσκια γλώσσα, με νέα πρόσωπα, που να ταιριάζουν στην εποχή. Αμφιβάλλω αν είναι διατεθειμένοι για τέτοιες αλλαγές.

-Στις ευρωεκλογές είδαμε μια σειρά από δημόσια πρόσωπα στα ψηφοδέλτια. Σου εκφράστηκε ποτέ το ενδιαφέρον να εισχωρήσεις στην πολιτική ή σκέφτηκες ποτέ τον εαυτό σου ως μέρος αυτής;

Μου έγινε μια κουβέντα, σε πολύ αρχικό στάδιο βέβαια, αλλά δεν είναι κάτι που το σκέφτομαι ως πιθανότητα, τουλάχιστον προς το παρόν.  Θεωρώ ότι για να σχολιάζεις την επικαιρότητα και να κάνεις σάτιρα πρέπει να είσαι «αδέσμευτος». Σίγουρα ο κάθε άνθρωπος έχει τις ιδέες του και τα πιστεύω του, αυτό όμως είναι τελείως διαφορετικό από το να ενταχθείς σε μια παράταξη. Ανένταχτος κι ωραίος λοιπόν! 

-Η θεματική σου στην τηλεόραση φαίνεται να κερδίζει συνεχώς φανατικούς θαυμαστές. Υπάρχει κάποιο “μότο” που ακολουθείς, εξωτερικεύοντάς το στη μικρή οθόνη;

Το μότο μου είναι πως «η ζωή είναι πάρα πολύ σημαντική για να την παίρνουμε στα σοβαρά». Κι αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ. Το μυστικό της όποιας επιτυχίας θεωρώ πως είναι ότι παίρνω πολύ στα σοβαρά την δουλειά μου και καθόλου τον εαυτό μου.

-Η καταγωγή σου συνδέεται με την Κορώνη; Έχεις κάποιες επαφές ακόμα ή αναμνήσεις από αυτή;

Για την ακρίβεια δυο χωριά πριν την Κορώνη, τα ένδοξα Βουνάρια! Είναι η καταγωγή της μητέρας που κι όπως λέω από μικρό παιδί, το χωριό μου! Πέρασα υπέροχα τα καλοκαίρια των παιδικών μου χρόνων εκεί. Τρεις μήνες κάθε χρόνο, με την γιαγιά και τον παππού. Τρομερές αναμνήσεις, φίλοι, βουτιές, έρωτες, αποφάσεις ζωής που πάρθηκαν εκεί… Το αγαπούσα βαθιά το μέρος αυτό και μεγαλώνοντας έφτιαξα αυτό το σπίτι και είναι το καταφύγιο μου όποτε βρω χρόνο. Δεν διανοούμαι ότι μπορεί να περάσει καλοκαίρι ας πούμε χωρίς να πάω στα Βουνάρια. 

-Οποιος ακούει Κορώνη, αναπόφευκτα το μυαλό πηγαίνει στη φράση «έχει μπάρμπα στην Κορώνη». Κατά τη γνώμη σου είμαστε ακόμα μια χώρα με… μεγάλα μέσα και διασυνδέσεις;

Δεν το συζητάμε. Είμαστε ο ορισμός της χώρας που περιγράφεις! Όπου χρειάζεσαι μπάρμπα στην Κορώνη για τα πάντα! Για να εξυπηρετηθείς, για να βρεις το δίκιο σου, για να νομιμοποιήσεις την παρανομία σου, για να επιταχύνεις τις διαδικασίες, για να γίνει η δουλίτσα βρε αδερφέ! Τώρα σκέφτομαι, ότι με τόσους μπαρμπάδες -κυριολεκτικά- που έχω στην Κορώνη, κάτι κάνω λάθος μάλλον…

[Η συνέντευξη έχει δημοσιευθεί αρχικά στο 3ο τεύχος του περιοδικού «Περισκόπιο»]