Παρουσίαση - Συνέντευξη: Κωνσταντίνα Δρακουλάκου

Ο Γιώργος Αρμένης, μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου, ξεκίνησε την καριέρα του σχεδόν τυχαία, εμπνευσμένος από τον Κάρολο Κουν. Με την ενθάρρυνση του Αλέκου Αλεξανδράκη, εισήχθη το 1967 στη Σχολή του Κουν, όπου σπούδασε με υποτροφία και αφιερώθηκε πλήρως στο θέατρο.

Έχει προσφέρει στο κοινό μοναδικές ερμηνείες, έχει γράψει θεατρικά έργα, έχει σκηνοθετήσει και έχει αφήσει το αποτύπωμά του τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο.

Ο ίδιος θεωρεί το θέατρο ένα ισχυρό μέσο που δεν περιορίζεται στην ψυχαγωγία, αλλά έχει τη δύναμη να διδάσκει και να προσφέρει στους θεατές του «κάτι σαν φυλαχτό», όπως έχει χαρακτηριστικά δηλώσει. Με έργα όπως το «Πρόβα» και συμμετοχές σε δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, όπως Το Τρίτο Στεφάνι και 10η Εντολή, έχει κερδίσει τη θέση του στη συνείδηση του κοινού και έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική τέχνη.

Σήμερα, πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί την παράσταση «Χόρεψέ με, πατέρα» της Κατερίνας Αντωνιάδου . Η επιτυχημένη παράσταση, που συνεχίζει την περιοδεία της με μεγάλη αποδοχή, έρχεται στην Καλαμάτα για μία μοναδική εμφάνιση στο αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου «Θόδωρος Αγγελόπουλος» την Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2025 στις 9 μ.μ..

Όπως εξηγεί ο ίδιος ο Γιώργος Αρμένης, η παράσταση έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το κοινό. «Κάθε φορά που ανεβαίνουμε στη σκηνή, νιώθω ότι είναι ένα μικρό θαύμα. Το κοινό μάς χαρίζει ένα έντονο χειροκρότημα στο τέλος, και αυτό είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση». Ο ίδιος προσθέτει ότι το έργο δεν είναι ένα βαρύ δράμα, καθώς περιέχει κωμικές στιγμές που προσφέρουν ανάσες στο κοινό. «Μου άρεσε πολύ το έργο από την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Είναι συγκινητικό αλλά παράλληλα έχει κωμικές ανάσες», σημειώνει ο Γιώργος Αρμένης, προσθέτοντας ότι κάθε παράσταση είναι μια ξεχωριστή εμπειρία για εκείνον. Το έργο αγγίζει βαθιά τους θεατές, αφού συχνά οι άνθρωποι βλέπουν στη σκηνή στοιχεία της δικής τους ζωής και ταυτόχρονα  τους δίνει μια διέξοδο μέσα από το χιούμορ και την τρυφερότητα. Ο Γιώργος Αρμένης εξηγεί ότι το έργο δεν αφήνει στο κοινό μια βαριά αίσθηση, αλλά αντίθετα προσφέρει μια μορφή ανακούφισης και αυτογνωσίας. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «πάντα το θέατρο διδάσκει. Με αυτή την παράσταση το έχουμε πετύχει σε μεγάλο βαθμό».

Ο Γιώργος Αρμένης μιλάει με πάθος για την παράσταση, τονίζοντας ότι μέσα από την ιστορία του πατέρα και της κόρης θίγονται θέματα όπως η μοναξιά, οι φόβοι και η απώλεια επικοινωνίας που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη κοινωνία. «Η άνοια και το αλτσχάιμερ θερίζουν, αλλά πέρα από αυτό δεν αναγνωρίζουμε πια τον συνάνθρωπό μας», σημειώνει με ανησυχία, αναδεικνύοντας τις βαθύτερες αλήθειες που φέρνει στο φως το έργο.

Με την αδιαμφισβήτητη τέχνη του και την αγάπη του για το θέατρο, καλεί το κοινό σε μια εμπειρία που υπόσχεται να συγκινήσει, να προβληματίσει και να ψυχαγωγήσει, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά γιατί παραμένει μια από τις πιο σημαντικές μορφές της ελληνικής σκηνής.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ενας πατέρας με άνοια και η υστερική κόρη του, προσπαθούν μάταια να επικοινωνήσουν. Ο καθένας μέσα από την δική του διαταραχή, πάλλεται μέσα του,αναζητώντας την προσωπική του λύτρωση.

Η κόρη έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον πατέρα της. Τον επισκέπτεται καθημερινά, τον φροντίζει, έχει την απόλυτη ευθύνη του. Έχει παραμερίσει εντελώς την ζωή της. Αυτή η μέρα που εξελίσσεται, είναι και η μέρα έξαρσης του πατέρα. Δεν την αναγνωρίζει. Ο ίδιος, προσκολλημένος σε ένα σταματημένο ρολόι, περιορίζεται σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αρνούμενος πεισματικά την αλήθεια. Αρνείται τα παιδιά του, αρνείται την δουλειά που υπηρέτησε, αρνείται την ανικανότητά του να αυτοεξυπηρετηθεί.

Παρά τις υστερικές πιέσεις που δέχεται από την κόρη του, φαίνεται να υπεκφεύγει συνεχώς από την πραγματικότητα – ή τουλάχιστον έτσι σκέφτεται το μπερδεμένο μυαλό της κόρης.

Μη μπορώντας κι αυτή να επικοινωνήσει με την νέα πραγματικότητα, χάνεται. Ανίκανη πλέον να διαχειριστεί και την προ πολλού, κατεστραμμένη σχέση με τον πατέρα της, αλλά κυρίως την σχέση της με τον εαυτό της, μπερδεύεται. Μπερδεύεται και κατηγορεί. Φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει την άνοια του πατέρα της, τρομοκρατώντας τον και φωνάζοντάς του “Δεν σε πιστεύω! Ένα παιχνίδι είναι αυτό που κάνεις”! Πάντα μέσα από την θέση του θύματος, προσκολλημένη στο παρελθόν της, το άμεσα εμπλεκόμενο με τον πατέρα της, το αναπολεί, πυροδοτώντας μνήμες άγριες και τον παρασέρνει σε έναν βίαιο χορό αισθήσεων και παραισθήσεων.

Η επικοινωνία είναι ένα χαμένο παιχνίδι. Η κατανόηση και από τις δύο πλευρές ανύπαρκτη και το εγώ του κάθε ήρωα είναι τόσο μεγάλο, που δεν αφήνει περιθώρια να δούνε πέρα από τη μύτη τους. Η άνοια και η υστερία προχωρούν, ασφυκτικά δεμένες, με άρρωστα βήματα, που τα μισά τρεκλίζουν προς αριστερά και τα άλλα μισά προς τα δεξιά.

Προορισμός δεν υπάρχει. Πάνε και οι δυο, όπου φυσάει ο άνεμος. Ένα απόγευμα. Μια παραληρηματική ημέρα, που η κάθε επόμενη μέρα, έπεται μιας άλλης, που τίποτα δεν αλλάζει.

Πάντα μέσα από ένα χιούμορ, πάντα μέσα από ένα γέλιο, πάντα μέσα από έναν κλαυσίγελο, ένα απόγευμα, πατέρας και κόρη συναντιούνται και κοιτάζονται με βλέφαρα κλεισμένα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ερμηνεύουν: Γιώργος Αρμένης και Κατερίνα Αντωνιάδου. Κείμενο: Κατερίνα Αντωνιάδου. Σκηνοθεσία: Γιώργος Αρμένης. Πρωτότυπη Μουσική: Βασίλης Κο νταξής. Ενδυματολογία: Κωνσταντίνος Γιαννιώτης. Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Γιαννιώτης. Φωτισμοί: Θοδωρής Γκόγκος. Φωτογραφίες: Παντελής Κονσολάκης. Τρέιλερ: Thanos Angelis. Γραφιστική Επιμέλεια: Playwalk. Διαχείριση Social Media: Γιάννης Βαλτινός. Προπώληση εισιτηρίων γίνεται στο ticketservices.gr. Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ η γενική είσοδος, 13 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ). Κρατήσεις στο 2311219978  / 6936915422.

Κ.Δρ.