Είναι σαφές ότι ο τόπος αυτός, εκτός από λάδι και ελιές, παρήγαγε μουσικοχορευτικούς βηματισμούς όπως δείχνει η αρχαιολογική έρευνα, η οποία τεκμηριώνει την παραπάνω παραδοχή με σχετικά ευρήματα που θα παρουσιασθούν σε λίγες μέρες στο αρχαιολογικό μουσείο της Καλαμάτας με τον τίτλο «Μυθικοί χοροί της Μεσσηνίας».

Την πρωτότυπη αυτή έκθεση οργανώνει η ΛΗ Εφορεία Προϊστορικών-Κλασικών Αρχαιοτήτων, και η έφορος Αννα-Βασιλική Καραπαναγιώτου αναφερόμενη στο σκεπτικό της στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο επισήμανε ότι «στις προϊστορικές κοινωνίες ο χορός σχετιζόταν άμεσα με τη θρησκεία, αλλά και με ταφικές πρακτικές». Αργότερα, στους ιστορικούς χρόνους «η μουσική, ο έμμετρος λόγος και ο χορός (σε συνδυασμό) ήταν μέρος της εκπαίδευσης του πολίτη, διατηρώντας πάντοτε τη σύνδεση με τη θρησκεία. Η επίδραση ήταν διττή: όσα πήγαζαν από την απολλώνεια σφαίρα, επενεργούσαν στο ήθος και είχαν παιδευτική αξία, ενώ όσα σχετίζονταν με τον Διόνυσο επιδρούσαν στα άλογα μέρη της ψυχής και μέσω της κάθαρσης λειτουργούσαν θεραπευτικά»,. σύμφωνα με την κ. Καραπαναγιώτου.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο enet.gr