"Η μουσική είναι η μόνη άπιαστη ύπαρξη", λέει ο Μιχάλης Ρακιντζής λίγο πριν την αποψινή του εμφάνιση στο "Kong Club" της Καλαμάτας: ένα live που έρχεται για να αποζημιώσει τους Καλαματιανούς fans του για την αναμονή... 10 περίπου ετών!
Μιλώντας αποκλειστικά στην "Ε", ο Μιχάλης Ρακιντζής θυμάται τη μεγάλη συναυλία του εδώ πριν από 10 περίπου χρόνια, ενώ ταυτόχρονα εκφράζεται με αισιοδοξία και σεμνότητα για τα μελλοντικά του σχέδια.
Από τα λόγια του φαίνεται πως τρέφει βαθιά εκτίμηση και σεβασμό στο κοινό του. Οπως λέει μάλιστα, όσους αγαπούν τη μουσική του τους θεωρεί "συμμάχους, που με την αποδοχή τους τον βοηθούν να μην αποκλίνει από τις προσωπικές του επιθυμίες κι από τη στάση ζωής του".
Οσο για το πώς βλέπει τη μουσική μέσα στο σημερινό κοινωνικό πλέγμα; Σχολιάζει πως "αυτή είναι η εποχή που ο καθένας πρέπει να κάνει την προσωπική του επανάσταση, προκειμένου να βελτιώσει τον εαυτό του, κατόπιν το κοινωνικό σύνολο... και μετά τη μουσική".

- Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που είχατε εμφανιστεί στην Καλαμάτα, στο πλαίσιο μιας συναυλίας που οι παλιότεροι θυμούνται πως... είχε αφήσει εποχή! Τι θυμάστε από τη συναυλία εκείνη;
«Η αλήθεια είναι ότι αυτή η συναυλία κατέχει το ρεκόρ προσέλευσης κόσμου, από όλες όσες έχουν γίνει στην Καλαμάτα. Με είχε καταπλήξει θετικά όχι μόνο η θέρμη του κόσμου -η οποία παραλίγο να έχει και δυσάρεστη κατάληξη λόγω της κατάρρευσης μέρους του stage όταν πλήθος κόσμου ανέβηκε επάνω...- αλλά και το γεγονός ότι εκείνη  ακριβώς την ημέρα συνειδητοποίησα πόσο υπεύθυνα έπρεπε να αντιμετωπίζω όλο το μουσικό μου ταξίδι".

- Τι θα ακούσουμε από εσάς και τους μουσικούς σας στο αποψινό live;
«Μάλλον θα αιφνιδιαστείτε... θετικά νομίζω. Αλλά δεν θα ήθελα να πω κάτι παραπάνω. Θα ήθελα αυτή μας η συνάντηση, που φέρνει μαζί της δυνατές αναμνήσεις από το παρελθόν, να μην χαλάσει - και το φροντίζω αυτό με ιδιαίτερη επιμέλεια. Το μόνο που θα πω είναι ότι αλλάζω τελείως τον "καθιερωμένο" τρόπο διασκέδασης. Αντί για μπάντα θα έχω μαζί μου dj set (το Γιάννη Κάρμα και τον Elvin) καθώς και τον Alex Trigs (hip-hop performer)».

- Οι χειμερινές εμφανίσεις σας στη μουσική σκηνή "Ghost House" στην Αθήνα είχαν και έχουν μεγάλη επιτυχία, από ό,τι μαθαίνουμε. Τι σας λέει ο κόσμος που έρχεται να σας ακούσει; Περίμενε εδώ και χρόνια το δυναμικό σας comeback...
«Η αλήθεια είναι ότι η σχέση μου με τον κόσμο είναι αδιάρρηκτη όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε κι εγώ ήξερα πόσο πολύ είχαμε δεθεί με το κοινό. Μιας και συνειδητά απέχω απο τα ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια και κάνω πιο "αθόρυβα", αν θες, τη δουλειά μου, ο κόσμος φαίνεται να επιβραβεύει τις επιλογές μου - και αυτό δεν σας κρύβω ότι με εντυπωσιάζει. Νιώθω σαν να έχω δυνατούς συμμάχους, που με την αποδοχή τους με βοηθάνε να μην αποκλίνω ούτε από τις προσωπικές μου επιθυμίες, ούτε και από τη στάση ζωής μου. Στο "Ghost House" περνάμε όλοι πάρα πολύ όμορφα κάθε Σάββατο».

- Αναπολείτε καθόλου τις στιγμές των "Scraptown"; Τι έχετε κρατήσει από τότε;
«Η αλήθεια είναι ότι σαν άνθρωπος δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνων που αναπολούν κι αναστενάζουν. Για μένα το προχθές, το χθες, ακόμα και το πριν ένα λεπτό, είναι παρελθόν. Εχω μια έμφυτη εξελικτική διάθεση που δε μου επιτρέπει να κολλάω σε αναμνήσεις. Αυτό που μπορώ να κάνω όμως είναι περιγραφές. Στην ερώτησή σου, λοιπόν, μπορώ να σου πω ότι οι "Scraptown" για μένα ήταν το όχημα εμπειριών που με βοήθησε στη σόλο καριέρα μου. Ηταν ένα μουσικό σχολείο αν θες. Με τα παιδιά του συγκροτήματος είχαμε πολύ δυνατή σχέση και πολλή όρεξη για να εξελιχθούμε μουσικά. Εκτιμούσαμε ο ένας τον άλλον και σε καμία περίπτωση δεν λειτουργούσαμε ανταγωνιστικά. Ημασταν πωρωμένοι με τη μουσική - αλλά δεν πάει το μυαλό σου πόσο! Και όλα τα παιδιά στο συγκρότημα ήταν πάρα πολύ καλοί μουσικοί».

- Στο μέλλον θα ακούσουμε νέες σας συνθέσεις; Κι αν ναι, αυτές θα είναι κοντά σε κλασικά ακούσματα ή στον electro ήχο;
«Δεν έχω πάψει ποτέ να γράφω μουσική. Μπορεί να απέχω από τη διαδικασία της προώθησης, αλλά παραμένω τυπικός στο ραντεβού μου με τον κόσμο που παρακολουθεί τις δουλειές μου. Ετσι, βρίσκομαι και τώρα σε διαδικασία παραγωγής τραγουδιών που θα κυκλοφορήσουν μέχρι το καλοκαίρι. Τώρα το μουσικόχρωμα ή το στυλ που θα έχουν δεν θα το αποκαλύψω, γιατί μέχρι την ημέρα της κοπής του cd μπορεί να έχω γράψει διαφορετικά ακούσματα από αυτά που γράφω αυτή τη στιγμή. Για μένα το ταξίδι στη μουσική είναι απρόβλεπτο. Ξεκινάω, κλείνω τις πόρτες κι όπου με πάει. Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής για μένα. Ταξίδι στο άγνωστο".

- Μετά από 30 χρόνια καριέρας, ποιο θεωρείτε πως ήταν το πιο "ολοκληρωμένο" σας άλμπουμ;
«Αν και πιστεύω ότι τα καλύτερα έρχονται... θα σου πω το "Να είσαι εκεί", καθώς και η συνεργασία μου με τον Gillan στο "Ετσι μ' αρέσει". Είναι από αυτά που θεωρώ ότι φέρουν το στίγμα της ολοκλήρωσης».

- Παρακολουθώντας τις σημερινές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα, πιστεύετε πως η νέα γενιά θα επιστρέψει σε ακούσματα πιο ροκ, πιο "επαναστατικά", παραγκωνίζοντας τα μπουζούκια και τα λαϊκοπόπ τραγούδια που μας έχουν κατακλύσει;
«Δεν ξέρω αν εδώ στην Ελλάδα υπήρξε πραγματική ροκ μουσική. Οσο για το επαναστατικό του τραγουδιού, νομίζω ότι ο τρόπος που έχει εκφραστεί από τις προηγούμενες γενιές δεν εκφράζει τις σημερινές, γιατί τα γεγονότα και οι προσλαμβάνουσες είναι διαφορετικές. Μάλλον αυτή είναι η εποχή που ο καθένας πρέπει να κάνει την προσωπική του επανάσταση, προκειμένου να βελτιώσει τον εαυτό του, κατόπιν το κοινωνικό σύνολο... και μετά τη μουσική. Η μουσική άλλωστε έχει τη δική της ροή και γλώσσα. Οποιος αφήνεται στη ροή της και μιλά τη γλώσσα της δεν την κλείνει ποτέ μέσα σε τίτλους και χαρακτηρισμούς, γιατί είναι η μόνη... "άπιαστη" ύπαρξη».

Συνέντευξη
στη Γιούλα Σαρδέλη