Οσοι παρακολουθούν τον υγρό στίβο γνωρίζουν το Σωτήρη Πάστρα ως πρωταθλητή κολύμβησης, ενώ όσοι παρακολουθούν τον ελληνικό κινηματογράφο, τον ξέρουν ως τον πρωταγωνιστή της ταινίας "Απνοια" του Αρη Μπαφαλούκα - η οποία βγήκε στις αίθουσες μόλις πριν από λίγες μέρες.
Ο Σωτήρης μεγάλωσε στο Βόλο, αλλά τα καλοκαίρια από παιδί τα περνούσε στην Καλαμάτα, τόπο καταγωγής του πατέρα του. Η τύχη μάλιστα το έφερε να συμπρωταγωνιστεί στην ταινία με την επίσης Καλαματιανή Γιούλικα Σκαφιδά.
Ο νεαρός πρωταθλητής, πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός αλλά και... μελλοντικός δημοσιογράφος μάς μίλησε για την Καλαμάτα, για την ταινία και για τις επιθυμίες του - αφού τα σχέδια τα αποφεύγει, όπως λέει.
- Εχεις καταγωγή αρκαδική και μεσσηνιακή και μεγάλωσες στο Βόλο. Στην επιλογή Βόλος - Καλαμάτα, τι βαραίνει περισσότερο;
«Ο πατέρας μου είναι από την Καλαμάτα, με ρίζες από το Ζυγοβίστι, και η μητέρα μου από το Βόλο. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βόλο, αλλά παρ' όλα αυτά επισκέπτομαι σχεδόν κάθε καλοκαίρι την Καλαμάτα, ενώ αγαπάω και το Ζυγοβίστι αν κι έχω χρόνια να πάω. Η Καλαμάτα βέβαια είναι η δεύτερη πόλη μου κι έχει πολλά κοινά στοιχεία με το Βόλο. Θάλασσα, βουνό... Είναι και οι δύο υπέροχες πόλεις».
- Η "Απνοια" πώς μπήκε στη ζωή σου;
«Ολα μπορούμε να πούμε ότι ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2008: Στους Ολυμπιακούς Αγώνες κάνω πανελλήνιο ρεκόρ στα 100 μ. πεταλούδα και στην συνέχεια ακολουθεί συνέντευξή μου στην κρατική τηλεόραση. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που ο Αρης (Μπαφαλούκας) με είδε - και έτυχε εκείνη την περίοδο να βρίσκεται στην αναζήτηση του πρωταγωνιστή για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του. Οταν γύρισα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από μια εταιρεία που κάνει casting, και χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα! Στη συνέχεια γνώρισα τον Αρη, πέρασα από αρκετά δοκιμαστικά, μέχρι που μου ανακοίνωσε ότι κατέληξε σε μένα! Νομίζω πως ήμουν πολύ τυχερός που συνεργάστηκα με τον σκηνοθέτη-άνθρωπο Αρη. Για μένα ο Αρης στο γύρισμα ήταν ό,τι ο προπονητής μου στην προπόνηση».
- Πώς ήταν η εμπειρία να συμμετέχεις στα γυρίσματα και στη συνέχεια... να σε βλέπεις στη μεγάλη οθόνη;
«Ο,τι και να πω για τα γυρίσματα θα είναι λίγο. Ηταν πολύ απαιτητικά καθώς υπήρχαν πολλές σκηνές μέσα στο νερό, και μάλιστα πολλές υποβρύχιες σκηνές. Ζούσα όμως το κάθε λεπτό του γυρίσματος σαν να είναι το τελευταίο! Η εμπειρία τού να δω μετά τον εαυτό μου στο πανί ήταν αρκετά περίεργη. Ακόμα και τώρα που έχω δει την ταινία πάνω από 20 φορές νιώθω κάπως περίεργα!».
- Συγκρίνεται το σινεμά με τον πρωταθλητισμό;
«Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, είναι όμως και τα δυο πολύ δύσκολα, έχουν και τα δύο πολλές πολλές απαιτήσεις, πολλές ώρες δουλειάς. Ο πρωταθλητισμός πάντως, και ειδικά στην κολύμβηση που είναι ένα άκρως μοναχικό άθλημα -κατά την προσωπική μου πάντα άποψη- δεν συγκρίνεται με τίποτα».
- Πώς είναι η επόμενη μέρα σου μετά την ταινία; Σκέφτεσαι να το ξανακάνεις, να μπεις στο χώρο της τέχνης;
«Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις! Φυσικά και δεν θα έλεγα "όχι" σε μια πρόταση στο μέλλον. Τώρα όμως σπουδάζω δημοσιογραφία στο Καποδιστριακό, αλλά και στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας. Είμαι αφοσιωμένος πλήρως σε αυτό που κάνω».
- Η συνύπαρξή σου με την επίσης Καλαματιανή Γιούλικα Σκαφιδά πώς ήταν; Γνωριζόσασταν από πριν; Παραμείνατε φίλοι;
«Οχι, όχι, δεν γνωριζόμασταν, αλλά είμαι πολύ τυχερός που συνεργάστηκα με τη Γιούλικα. Είναι εξαιρετική ηθοποιός και αυτό θα φανεί από την πορεία που θα έχει στον χώρο. Παραμένουμε πολύ καλοί φίλοι, και τώρα που τέλειωσε με τις υποχρεώσεις της στο "Νησί" βρισκόμαστε πιο συχνά. Η Γιούλικα είναι αυθεντική - και αυτό είναι το μεγαλύτερό της προτέρημα!».
- Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου, αθλητικοί ή καλλιτεχνικοί;
«Πάντα πέφτω έξω στα σχέδιά μου... η ζωή μου γενικά δεν είναι και τόσο σταθερή! Οπως η ταινία αποτέλεσε μια έκπληξη για μένα, μπορεί να έρθουν κι άλλες εκπλήξεις. Θέλω να έχω υγεία, να μπορώ να κάνω πράγματα πολλά! Οταν κάνεις σχέδια, λένε ότι ο Θεός γελάει!».
Συνέντευξη στη
Μαρία Τομαρά
