Πρωταγωνιστεί στην «Ποντικοπαγίδα» (που ανέβηκε το προηγούμενο διήμερο και στην Καλαμάτα), σκηνοθετεί και παίζει μαζί με την σύζυγό του Μαρία Κορινθίου στο «Ανω κάτω», σκηνοθέτησε μια παιδική παράσταση υπό την αυστηρή κριτική ματιά της κόρης του) και είναι στα γυρίσματα της νέας ταινίας του Μανούσου Μανουσάκη.

- «Ποντικοπαγίδα λοιπόν… και η επιτυχία συνεχίζεται!

«Είναι σωστή η συνταγή, γι’ αυτό! Αγκάθα Κρίστι, αστυνομικό έργο βέβαια, παίζεται 60 χρόνια παγκοσμίως, ενώ στην Ελλάδα το σκηνοθετεί ο Μανούσος Μανουσάκης για δεύτερη φορά. Είμαστε χαρούμενοι γιατί στα δύο χρόνια που το παίζουμε έχει μεγάλη επιτυχία. Η ανταπόκριση το κοινού είναι τεράστια, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στη Θεσσαλονίκη και την  Πάτρα που παίξαμε ήταν  sold-out οι παραστάσεις. Θεωρώ ότι αυτή η επιτυχία ανήκει σε όλους τους συντελεστές».

- Ηθελες πάντα να γίνεις ηθοποιός;

«Ηταν επιθυμία μου από πολύ μικρός. Επέλεξα να το σπουδάσω, στα 24 μου αποφοίτησα από τη Δραματική Σχολή και ήδη κλείνω 14 χρόνια στο χώρο. Η υποκριτική ήταν κάτι που αγαπούσα πάντα και ευτυχώς βοήθησε ο Θεός να είναι το βασικό μου επάγγελμα. Θεωρώ ότι έχω ακόμα πολλά να δώσω, είμαι στην αρχή. Νομίζω ότι ο ηθοποιός, μόνο μετά τα 40 χρόνια δουλειάς πρέπει να λέει ότι κάτι έχει κάνει σ’ αυτό το χώρο, που είναι επιτυχημένο ακριβώς γιατί έχει και διάρκεια».

- Είσαι ικανοποιημένος από τους ρόλους που ενσαρκώνεις;

«Ναι, και θεωρώ ότι είμαι από τους τυχερούς, καθώς τελειώνοντας τη Δραματική Σχολή Φωτιάδη ξεκίνησα να παίζω αμέσως και σε καλούς ρόλους. Η αλήθεια είναι ότι οι ρόλοι που ενσαρκώνω είναι αυτοί του ζεν πρεμιέ. Αυτό είναι προφανώς λόγω εμφάνισης και ηλικίας... ε, πιστεύω πως σε 10 χρόνια θα κάνω άλλους ρόλους, που απαιτούν να είσαι μεγαλύτερος σε ηλικία. Εχω το χρόνο μπροστά μου».

- Το ότι είσαι χαρακτηρισμένος ως «ωραίος άντρας» είναι δεσμευτικό για σένα;

«Σίγουρα είναι δεσμευτικό, γιατί ειδικά στην αρχή της καριέρας σου έχει να αποδείξεις πάρα πολλά. Αυτόν τον χαρακτηρισμό του ωραίου ποτέ δεν τον δέχτηκα γενικά. Οταν σου αποδίδεται βέβαια έχεις να αποδείξεις πολλές φορές στη δουλειά σου ότι δεν είσαι απλά ο όμορφος άντρας, αλλά το τι μπορείς να κάνεις στο θέατρο, στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση».

- Θέατρο, σινεμά, τηλεόραση: Ποιο αγαπάς πιο πολύ;

«Και τα τρία εξίσου! Στη δουλειά μας δεν μπορείς να ξεχωρίσεις εύκολα τι αγαπάς πιο πολύ. Σαφώς και το θέατρο είναι πιο μαγικό, έχεις μεγαλύτερη επαφή και αμεσότητα με τους θεατές, κι απ’ αυτή την άποψη είναι μεν πιο μαγικό... αλλά είναι και πιο δύσκολο. Στο θέατρο δεν έχεις περιθώρια λάθους· αλλά αυτή είναι η δουλειά μας, το να έχουμε επαφή με το κοινό. Εχω πάντως την ίδια αγωνία και όταν ανεβαίνω στο σανίδι και όταν κάνω γυρίσματα στην ταινία του Μανουσάκη "Ουζερί Τσιτσάνης"».

- Επιλέγεις δράμα ή κωμωδία;

«Εχω κάνει και κωμωδία και δραματικά έργα, και το καθένα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Βέβαια η κωμωδία είναι πιο δύσκολο είδος από το δράμα - ή ένα καλογραμμένο έργο μυστηρίου επίσης έχει τη δική του δυσκολία. Δεν μπορώ να πω ότι αγαπώ κάποιο είδος περισσότερο. Ολα έχουν τη δική τους γοητεία αλλά και δυσκολία. Σε μια σεζόν άλλωστε έχω κάνει και τα δύο είδη, παίζοντας στην "Ποντικοπαγίδα" αλλά και στη κωμικοφάρσα "Ανω κάτω", που τη σκηνοθέτησα κιόλας και πήγε ήδη για δεύτερη χρονιά μέχρι την περασμένη Τρίτη. Θα συνεχιστεί τώρα όλο το Μάιο στο "Regency Casino" στη Θεσσαλονίκη και ενδιάμεσα θα κάνουμε και κάποιες παραστάσεις στην επαρχία».

- Η σύζυγός σου, η Μαρία Κορινθίου, είναι επίσης ηθοποιός. Η συνύπαρξη δύο καλλιτεχνών κάνει τη συμβίωση πιο εύκολη ή πιο δύσκολη;

«Είμαστε παντρεμένοι ήδη 7 χρόνια, έχουμε και μια υπέροχη κόρη, έχουμε βρει δηλαδή τις ισορροπίες μας. Αλλωστε γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον ως επαγγελματίες και δεν χρειάστηκε να διαχωρίσουμε ή να διευκρινίσουμε τα επαγγελματικά μας. Σε γενικές γραμμές είναι αρκετά δύσκολο, αλλά είναι και ωραίο, ας πούμε, που παίζουμε μαζί φέτος στο "Ανω κάτω" και που σκηνοθετώ τη Μαρία μάλιστα. Στην αρχή ήταν δύσκολο, αλλά μετά έγινε εύκολο γιατί καταλαβαίνει κιόλας ο ένας τον άλλον».

- Αλλαξες απ’ όταν έγινες παατέρας;

«Βέβαια, πέρασα στο στάδιο της ωριμότητας και της υπευθυνότητας πολύ περισσότερο απ’ ό,τι πριν».

- Η μικρή βλέπει θέατρο;

«Βλέπει πολύ θέατρο, είναι συνέχεια μέσα στα παρασκήνια. Φέτος μάλιστα σκηνοθέτησα και ένα παιδικό έργο στο θέατρο "Μπρόντγουεϊ» και ήταν από τους καλύτερους και πιο αυστηρούς κριτές. Οι ερωτήσεις πήγαιναν κι έρχονταν! Πάει πρώτη δημοτικού πια, έχει πολλές απορίες αλλά καταλαβαίνει πλέον και πάρα πολλά πράγματα».