Παρακολουθήσαμε την ξενάγησή του στον αρχαιολογικό χώρο, στην εκδήλωση του Διαζώματος, μια ξενάγηση ζωντανή, ανοιχτή, από τον άνθρωπο που υπογράφει μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές ανασκαφές. «Είχατε σκεφτεί ποτέ να αφήσετε την ανασκαφή;» τον ρώτησα. «Α! Ναι», μου απάντησε χωρίς σκέψη. «Όταν έγινα καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Κρήτης ήθελα να πάρω μια βάρκα, να ψαρεύω  και να αφήσω τις ανασκαφές.

Όμως η μοίρα μου, το κάρμα μου, είναι το σκάμμα».    Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον πνευματικό. Ήμουνα παιδάκι και μεγάλωσα κοντά στον Πεντζίκη, τη Ζωή Καρέλλη. Καθώς ήμουνα και μελετηρός, ήθελα να γίνω κατ’ ουσίαν φιλόλογος. Έτσι μπήκα στο πανεπιστήμιο αλλά παράλληλα πήγα και στη σχολή ξεναγών και εκεί γνωρίστηκα με αρχαιολόγους, τον Πέτσα και τον Ανδρόνικο.

Πήγα σε μια ανασκαφή ένα καλοκαίρι, στη Βεργίνα και ενθουσιάστηκα από τη δουλειά στο ύπαιθρο. Δεν άλλαξα κατεύθυνση στις σπουδές μου επειδή μου άρεσαν οι καθηγητές μου ο Κακριδής, ο Καψωμένος και τα μαθήματα των φιλολόγων. Έδωσα στη συνέχεια εξετάσεις, πήρα πτυχίο Ιστορίας και Αρχαιολογίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης το 1959.

Διαάστε ολόκληρο το αφιέρωμα στο www.lifo.gr