Ο Αντώνης κατάγεται από την Καλαμάτα που την επισκέπτεται συχνά, ενώ δεν αποκλείει ακόμα και να αναπτύξει επαγγελματική δραστηριότητα εδώ. Αλλωστε, τη θεωρεί γούρικη, καθώς η παράσταση «Μια απ’ τα γίδια» που έγραψε, σκηνοθετεί και παίζει, έκανε την έναρξή της από την Καλαμάτα και τώρα, τρία χρόνια μετά, εξακολουθεί να γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.

- Πρωταγωνιστείς σε ένα από τα πιο πετυχημένα σίριαλ.

«Ναι, τα νούμερα και η αποδοχή του κόσμου δείχνουν ότι είναι από τα πιο επιτυχημένα και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Ακούω από πολύ κόσμο να λέει ότι έχουν γίνει φανατικοί θεατές, ότι έχουν "κολλήσει" όπως λένε».

-Τα γυρίσματα σε τι φάση είναι;

«Τα γυρίσματα γίνονται σε καθημερινή βάση επί δέκα ώρες και λειτουργούν συγχρόνως δύο πλατό. Τα ιστορικά πλατό της Φίνος Φιλμ στα Σπάτα που είναι τεράστια, έχουν χωριστεί στα δύο και στο ένα σκηνοθετεί ο Παύλος Κουτράς και στο άλλο ο Βασίλης Θωμόπουλος. Τα επεισόδια δηλαδή που βλέπετε στην τηλεόραση, είναι γυρισμένα ενώ το σίριαλ εξελίσσεται. Είμαστε μπροστά περίπου 10-12 επεισόδια».

- Υποδύεσαι τον Φρίντομ. Εχεις κοινά με το ρόλο σου;

«Ναι, θεωρώ ότι πολλά δικά μου στοιχεία υπάρχουν σ’ αυτόν τον ρόλο. Για παράδειγμα έχω μια άστατη σχετικά ζωή κι εγώ όπως ο Φρίντομ, είμαι εργένης όπως εκείνος, αρνούμαι σε πολλές πλευρές της προσωπικότητάς μου να ενηλικιωθώ κι εγώ σαν αυτόν, τη φιλία κι εγώ τη βάζω πολύ ψηλά, ίσως ψηλότερα απ’ όλες τις σχέσεις κι απ’ όλους τους δεσμούς. Βέβαια, οι διαφορές μας είναι σημαντικές γιατί εγώ δεν είμαι πλούσιος όπως εκείνος, δεν έχω μπάτλερ τον Περικλή Αλμπάνη, αλλά ευτυχώς τον έχω φίλο στην ζωή μου πέρα από τον ρόλο. Τα στοιχεία που έχω κοινά με τον Φρίντομ είναι λοιπόν αρκετά, όχι στην τηλεοπτική υπερβολή τους εννοείται, αλλά σε μια υποτυπώδη κατάσταση, ναι μοιάζουμε… Είμαι και λίγο Φρίντομ!».

- Δύσκολο για τον ηθοποιό να βρει ένα σίριαλ να παίξει;

«Εχουμε τις ίδιες δυσκολίες που έχει όλη η κοινωνία. Κατέρρευσε το σύμπαν κι εκεί που υπήρχαν δουλειές, ξαφνικά ο κόσμος έμεινε ξεκρέμαστος. Ετσι και στο χώρο τον δικό μας. Εκεί που γίνονταν σαράντα σίριαλ όλο το χρόνο, μετά πέσαμε στα τριάντα, στα είκοσι, στα καθόλου. Τώρα τα τελευταία δύο χρόνια πάλι κι αφού πέρασε η κυριαρχία των τούρκικων για μια διετία – τριετία, ξεκίνησαν και πάλι να γίνονται δειλά δειλά κάποιες δουλειές. Εγιναν πέρυσι 7 – 8 και φέτος άλλες 10, αλλά το μέλλον διαγράφεται πολύ δυσοίωνο. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γίνει, γιατί με όλη αυτή τη ρευστή κατάσταση που επικρατεί, είναι πολύ δύσκολο να κάνουν προγραμματισμούς τα κανάλια».

- Τουλάχιστον πληρώνουν τώρα;

«Ευτυχώς ναι, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τις πληρωμές στο δικό μας σίριαλ».

- Στα επόμενα επεισόδια τι θα δούμε;

«Δεν ξέρω πολλά να σου πω γενικά για την συνολική εξέλιξη, αλλά για το ρόλο μου, μπορώ να σου πω ότι θα πολιορκήσω πολύ σθεναρά τη Βάλια (την ψυχολόγο) και… ελπίζω να την καταφέρω τελικά!».

- Συνεχίζεις και την παράστασή σου, "Μια απ’ τα γίδια";

«Ναι βέβαια, μαζί με τον Γιάννη Δρακόπουλο και την Αιμιλία Βασιλακάκη. Μια παράσταση bar theatre με στοιχεία stand up comedy για τις εμμονές, τις σχέσεις και τα αδιέξοδά μας. Είναι ένα καταιγιστικό δίωρο που ο κόσμος συμμετέχει, γελάει, διασκεδάζει. Είναι ο τρίτος χρόνος που πάει η παράσταση. Φέτος παίζουμε στο "Mike’s bar" στον Πύργο Αθηνών και πάει καλύτερα από κάθε χρονιά, τόσο που έχουμε πάρει και παράταση».

- Είναι το ίδιο κείμενο πάντα ή κάνετε και αλλαγές;

«Ο σκελετός είναι ο ίδιος αλλά υπάρχουν κάποια κομμάτια που μπαίνουν και βγαίνουν, αναλόγως την επικαιρότητα, γράφω και κάποια καινούργια για να μην βαριόμαστε».

- Κερδίζει έδαφος το bar theatre;

«Πάρα πολύ κι αυτό φαίνεται από τον αριθμό των παραστάσεων bar theatre που υπάρχουν και είναι πολλαπλάσιες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια».

- Εχει μια μεγαλύτερη δυσκολία όμως για τον ηθοποιό;

«Εχει δυσκολίες αλλά και ευκολίες. Το δύσκολο έχει να κάνει με τις συνθήκες που παίζεις κάθε φορά. Δεν υπάρχουν καμαρίνια για παράδειγμα και σκηνή. Οπότε έχουμε παίξει σε πλατύσκαλα, έχουμε αλλάξει κοστούμια σε κουζίνες με τα γκαρσόνια να μπαινοβγαίνουν για να κάνουν τη δουλειά τους. Απ’ την άλλη η ευκολία που έχεις είναι η αμεσότητα με το κοινό, που το κερδίζεις από τη στιγμή που πηγαίνεις εσύ στο χώρο του, εκεί που πίνει το ποτό του και δεν έρχεται στο θέατρο να σε δει, που θεωρείται ο δικός σου χώρος, ο χώρος του ηθοποιού δηλαδή».

- Απολαμβάνεις το bar πιο πολύ από τη θεατρική σκηνή;

«Νομίζω πως ναι! Εχει άλλη διαδραστικότητα και το γουστάρω κι εγώ και τα άλλα δυο παιδιά, ο Γιάννης και η Αιμιλία, που είμαστε μαζί».

- Στην παράσταση ασχολείστε με τον Ελληνάρα. Είναι φαινόμενο μοναδικό;

«Απόλυτα μοναδικό φαινόμενο, με τα καλά του και τα κακά του…».

- Εχει και καλά;

«Ναι, έχει και καλά αν και τα κακά του είναι που έχουν ενδιαφέρον για τη σάτιρα. Είναι ο ωχαδερφισμός, η συλλογική και ποτέ η προσωπική ευθύνη, ότι πάντα μας φταίει κάποιος άλλος που είναι ο απέναντι, η κυβέρνηση, η πεθερά μας, η γυναίκα μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην επιλύονται ποτέ τα βασικά μας προβλήματα. Από την άλλη, έχουμε και την πεποίθηση ότι "εντάξει μωρέ… κάπως θα την σκαπουλάρουμε κι αυτή τη φορά"».

- Θα την βγάλουμε λες;

«Αυτό κανείς δεν μπορεί να το απαντήσει, αλλά πιστεύω ότι είναι τόσο δυνατό το ελληνικό κύτταρο που κάτι θα γίνει κι αυτή τη φορά. Ο Θεός πιστεύω ότι είναι Ελληνας».

- Εχεις ελπίδα από την καινούργια ελληνική κυβέρνηση δηλαδή;

«Για κάθε ελληνική κυβέρνηση έχω ελπίδα. Κάθε ελληνική κυβέρνηση την στηρίζω, ασχέτως αν την έχω ψηφίσει ή όχι και νομίζω ότι αυτό οφείλει να κάνει ο καθένας μας. Οσο για την καινούργια κυβέρνηση, είναι πολύ νωπή η εντολή που έχει πάρει και ελπίζω να τα καταφέρει για το καλό όλων μας, για το καλό της χώρας».

- Θα άφηνες την Αθήνα για την Καλαμάτα;

«Με την Καλαμάτα έχω μια ερωτική σχέση, πέρα του ότι έλκω την καταγωγή μου από κει. Ερχομαι πολύ συχνά, κάνω διακοπές εκεί, βλέπω φίλους και τώρα που έχει γίνει δύο ώρες η διαδρομή, θα ήθελα να έρχομαι ακόμα πιο συχνά. Πάντα με ενδιαφέρει να έχω σχέση όχι μόνο τουριστική με την πόλη αλλά και επαγγελματική. Αλλωστε δεν ήταν τυχαία η επιλογή να ξεκινήσει το "Μια απ’ τα γίδια" από το "Bar Bar" στην Καλαμάτα πριν τρία χρόνια. Το κακό μόνο με την επαρχία είναι ότι σε αποκλείει από κάποια άλλα πράγματα, όπως είναι η τηλεόραση που είναι εντελώς αθηνοκεντρικό είδος. Αλλά πάντα μπορούν να συνδυαστούν κάποια πράγματα».