Ο Νικ Κέιβ θεωρεί ότι οι φωτογραφίες, τα ερωτικά σημειώματα, τα ρετρό σώβρακα των παρελθοντολάγνων, όλοι αυτοί οι θησαυροί που κρύβονται σε κουτιά κάτω από κρεβάτια, είναι σημαντικοί. Γι' αυτό και ο Αυστραλός μουσικός, συγγραφέας, σεναριογράφος και ηθοποιός θέλει να τους βάλει σε μουσείο, το Μουσείο των Σημαντικών Σκατών (Museum of Important Shit).
Ύστερα από την κυκλοφορία του ημι-βιογραφικού ντοκιμαντέρ για τον πρώην frontman των Bad Seeds, 20.000 Days On Earth, ο Νικ Κέιβ θέλει να ξανασυνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Ίεν Φορσάιθ και Τζέιν Πόλαρντ για να δημιουργήσουν μια διαδικτυακή συλλογή με αντικείμενα που διαθέτουν βαθύ νόημα για μόνο έναν άνθρωπο: τον ιδιοκτήτη τους.
Η ταινία διαδραματίζεται την 20.000η μέρα στη ζωή του Κέιβ και διαπραγματεύεται τη φύση των προσωπικών αναμνηστικών αντικειμένων και τις ιστορίες που πρεσβεύουν. "Όταν γυρίζαμε την ταινία, ο Νικ μας διηγήθηκε αυτή την ανατριχιαστική ιστορία: Η Νίνα Σιμόν είχε έναν εφιάλτη στα παρασκήνια μιας από τις τελευταίες συναυλίες της. Όταν λοιπόν ανέβηκε στη σκηνή, έφτυσε την τσίχλα από το στόμα της, την κόλλησε στο πιάνο και μεταμορφώθηκε. Είναι μια από εκείνες τις σπάνιες στιγμές της. Ο Γουόρεν Έλις [από τους Bad Seeds] μάζεψε εκείνη τη μασημένη τσίχλα και την κράτησε, μαζί με την πετσέτα που χρησιμοποίησε η Σιμόν για να σκουπίσει το πρόσωπό της κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Είναι μια άθλια ξεραμένη τσίχλα σε μια λευκή πετσέτα. Είναι ένα σκουπίδι, αλλά σημαντικό σκουπίδι. Αυτή η ιστορία συνοψίζει το νόημα του πρότζεκτ μας" εξηγεί η Πόλαρντ.
Το Museum of Important Shit επιβλέπεται από τους ίδιους τους σκηνοθέτες της ταινίας. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν το site και να δωρίσουν όσα αντικείμενα επιθυμούν. Χρέη επιμελητών θα αναλάβουν στο μέλλον οι Richard Ayoade, Craig Roberts, Alice Lowe, Joe Dynthorne, Jon Ronson και Edith Bowman που θα επιλέξουν και θα ομαδοποιήσουν τα αγαπημένα τους αντικείμενα σε κατηγορίες και θεματικές.
Ο Νικ Κέιβ περιγράφει τι σημαίνει για εκείνον αυτή η ιδέα: "Από παιδί συλλέγω αντικείμενα. Μέχρι σήμερα κρατάω κείμενα, φωτογραφίες και άλλα τυχαία αντικείμενα εφήμερης αξίας, που με την πάροδο του χρόνου αποκτούν σημασία. Όλα αυτά φαίνονται να λειτουργούν ως στήριγμα για μένα. Συνδέονται με την ψυχή μου κατά κάποιο τρόπο κι ορίζουν συγκεκριμένες περιόδους στη ζωή μου. Γενικά, τέτοια αντικείμενα μπορούν να σε κάνουν να ξεσπάσεις εντελώς αναπάντεχα σε κλάματα - η αναπάντεχη μνήμη έχει αυτή τη δύναμη. Όλοι, υποθέτω, κρατάμε πράγματα, έχουμε τα τοτέμ μας που μας συνδέουν με το παρελθόν. Ηλίθια σκατοπράγματα, αλλά σημαντικα".
Πηγή: www.lifo.gr
