Αν περπατήσετε στις όχθες του θα συναντήσετε τα "μάτια", πηγές κοντά στις οποίες ο Σουηδός αρχαιολόγος-περιηγητής Νάταν Βαλμίν ανακάλυψε ερείπια αρχαίου Ασκληπίου.
Στα "μάτια" των πηγών τα νερά είναι γεμάτα νούφαρα και ίριδες. Αν πάτε την εποχή που είναι ανθισμένα θα εντυπωσιαστείτε! Οργιώδης βλάστηση, περιοχή με πλούσια πανίδα και χλωρίδα.
Καλύτερη αφετηρία για την εξερεύνηση σας στον Πάμισο είναι το χωριό του Αγίου Φλώρου το οποίο βρίσκεται 21 χλμ. από την Καλαμάτα.
Ο Πλάτανος του Άγιου Φλώρου βρίσκεται στο κέντρο του ομώνυμου χωριού. Θεωρείται δέντρο ιστορικό και αιωνόβιο με εντυπωσιακές διαστάσεις και σπουδαία αισθητική. Έχει φυτευτεί το 1599 και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο της φύσης. Ο πλάτανος συνδέεται με σοβαρά ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν στην περιοχή κατά το 17ο και 18ο αιώνα. Κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο της φύσης το 1985.
Το Ιερό του Παμίσου
Κοντά στις πηγές του ποταμού Παμίσου ερευνήθηκε το ιερό του ομώνυμου παραποτάμιου θεού, από τον Σουηδό αρχαιολόγο Νάταν Βαλμίν στις αρχές του περασμένου αιώνα. Στον Πάμισο αποδίδονταν ιαματικές ιδιότητες και λατρευόταν ως θεραπευτής και επήκοος (αυτός που ακούει όσους έχουν ανάγκη). Η λατρεία του επιβεβαιώθηκε από επιγραφές και από πλήθος μικρών αναθημάτων.
Χάλκινα και πήλινα αγαλματίδια καθώς και μικρογραφικά αγγεία, αρχίζουν να αφιερώνονται στο ιερό από το 650 π.Χ. περίπου ως και τα Ρωμαϊκά χρόνια. Από τα αναθήματα (χάλκινα αγαλματίδια) διαφαίνεται ότι στον ίδιο χώρο λατρευόταν και ο ήρωας Ηρακλής. Ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας αναφέρει ότι στις πηγές του ποταμού θεραπεύονταν μικρά παιδιά.
Ευρήματα από το χώρο αυτό βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καλαμάτας και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
Ο Πάμισος είναι το μεγαλύτερο ποτάμι του Νομού Μεσσηνίας. Διασχίζει κάθετα τον κάμπο της Μεσσηνίας και εκβάλει στον Μεσσηνιακό Κόλπο.
Για την προέλευση του ονόματός του υπάρχουν δύο εκδοχές . Η μία υποστηρίζει ότι η ονομασία "Πάμισος" προέρχεται από τις λέξεις "πᾶν" + "μίσος", λόγω της εχθρικής διάθεσης που χαρακτήριζε τις σχέσεις μεταξύ των Σπαρτιατών και των Μεσσηνίων. Ως σύνθετη λέξη, όμως, σύμφωνα με τα γραμματικά φαινόμενα, θα έπρεπε να γράφεται ως Πάμμισος. Επικρατέστερη, λοιπόν, εκδοχή είναι η δεύτερη, η οποία υποστηρίζει ότι το όνομα έχει προελληνική και αμετάφραστη προέλευση, όπως και συναντάται στη Θεσσαλία, και υιοθετήθηκε από τα ελληνικά φύλα που κατέβηκαν στη Μεσσηνία, τα οποία τελούσαν στις πηγές τού, γιορτές (Σημερινή τοποθεσία, το Μεσσηνιακό χωριό, Άγιος Φλώρος). Το όνομά του καταγράφεται, σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή από την αρχαιότητα, και από τον Στράβωνα, αλλά και από τον Παυσανία, ο οποίος αναφέρει ότι λατρευόταν ως θεός.
Σε όλο το μήκος του ο Πάμισος περιβάλλεται από χωματόδρομους και η προσέγγιση κοντά στη κοίτη, αλλά όχι στις όχθες, είναι εύκολη.
