Πράγματι, 1.250 τολμηροί επιβάτες -μεταξύ των οποίων η ταπεινότητά μου οικογενειακώς- κάναμε ένα υπέροχο ταξίδι, σεργιανίσαμε ήρεμα την ασφυκτικά φυλασσόμενη από αστυνομικούς Ιστικλάλ και φτάσαμε ως την Πλατεία Ταξίμ χωρίς προβλήματα. 

Δύο ημέρες μετά, όταν το "Κριστάλ" έριχνε άγκυρα στην Καλντέρα της Σαντορίνης, μάθαμε για το μακελειό, που ήρθε να γονατίσει ακόμα πιο πολύ τον τουρισμό της μαγικής πόλης του Βοσπόρου και φυσικά την οικονομία της κυβέρνησης που εμπιστεύεται ο "σουλτάνος" Ερντογάν. Εννοείται πως τους δυναμικούς για την κρουαζιέρα μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, τα πλοία του Λούη έχουν εκτός προγράμματος την επίσκεψη στην Αγια Σοφιά και το Φανάρι και αυτό είναι παραπάνω από λογικό.

Η ουσία είναι ότι συνηθίζουμε -με όσα συμβαίνουν όλο και συχνότερα- να ζούμε μέσα στον τρόμο από τις ξαφνικές αιματηρές δόσεις τρομοκρατίας και να ακούμε τους πολιτικούς ηγέτες της Ευρώπης να τραυλίζουν απειλώντας τους… αόρατους ηθικούς αυτουργούς του αίματος των αθώων. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ δήλωσε πως "περιμένει και νέα επίθεση" σε βάρος της χώρας του, την ώρα που οι "αόρατοι εχθροί" απειλούν να χτυπήσουν -την επόμενη φορά- την Γερμανία. 

Αυτό που συνέβη στις 14 Ιουλίου στην κεντρική λεωφόρο της Νίκαιας, δηλαδή τον διασημότερο δρόμο της Γαλλικής Ριβιέρας, ακούστηκε πως κάποιοι το περίμεναν, αφού υπήρχαν πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών. Γνωρίζοντας ότι με το πλήθος να γιορτάζει την 227η επέτειο από την πτώση της Βαστίλης, ο στόχος θα ήταν εύκολος και "εντυπωσιακός" σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Και το κακό συνέβη μέσα σε ελάχιστα λεπτά με περισσότερους από 85 νεκρούς και πάνω από 150 τραυματίες. Αυτήν τη φορά η Ευρώπη συγκλονίστηκε σε όλη της την επικράτεια, με την γαλλική κυβέρνηση να κηρύσσει τριήμερο πένθος με τις σημαίες μεσίστιες κ.λπ.

Πριν από 227 χρόνια, την 14η του μηνός Ιουλίου (1789), ο δημοφιλής στους φτωχούς μαρκήσιος Λαφαγιέτ, ο φλογερός δημοσιογράφος Καμίλ Ντεμουλέν και βέβαια οι επαναστάτες Μαξίμ Ροβεσπιέρος, Σεν Ζυστ, Ζαν-Πολ Μαρά και Ζωρζ Δαντόν, είδαν τον λαό του Παρισιού να πρωταγωνιστεί στην πτώση της Βαστίλης, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης.

Τον εορτασμό της σημαντικότερης για τη Γαλλία (και όχι μόνο) επετείου, διάλεξε το φονικό χέρι του τρομοκράτη να χτυπήσει, βυθίζοντας σε πένθος τη δημοκρατικότερη ίσως χώρα της Ευρώπης. Αραγε, τι άλλο μας περιμένει; 

* Τις στιγμές της προώθησης αυτού του κειμένου τα κανάλια άρχισαν να μεταδίδουν εικόνες από την απόπειρα πραξικοπήματος στη γειτονική χώρα. Και μη χειρότερα!