Αυτά ακούς συχνά πυκνά από διάφορα στόματα λίγες ημέρες πριν η επιτροπή έρθει στην Καλαμάτα και λίγο πριν αποφασίσει την τελική πόλη που θα πάρει το χρίσμα για το 2021. Μέσα σε ένα, όσο το δυνατόν, μικρό κείμενο θα προσπαθήσω να επιχειρηματολογήσω.
Τι θα προσφέρει λοιπόν; Λίγα από αυτά που προβλέπεται να υπάρχουν μέσα στο φάκελο και πρέπει να υλοποιηθούν είναι τα εξής: Εκπαίδευση των καλλιτεχνών της πόλης ώστε από ερασιτέχνες να γίνουν επαγγελματίες, ευαισθητοποίηση των πολιτών στο θέμα των ανθρώπων με αναπηρίες, προσπάθεια επανένταξης των ξεχασμένων γειτονιών της πόλης (πόσο κοντά μα πόσο μακριά από το κέντρο της πόλης είναι η Ράχη, η Κηπούπολη, ο Άγιος Σίδερης κτλ), ευαισθητοποίηση γύρω από περιβαλλοντικά ζητήματα, προσπάθεια ένταξης των Ρομά στην κοινωνία, δημιουργία κέντρου επιχειρηματικότητας για τη νεολαία (με προδιαγραφές που θα ζηλεύει και η Αθήνα), ανάπλαση ιστορικών ετοιμόρροπων κτιρίων στην πόλη, συμμετοχή σε πολλές φάσεις των Ανωτάτων Ακαδημαϊκών Ιδρυμάτων με πρακτικές, δράσεις που θα φέρουν κονδύλια, τεχνογνωσία και έρευνα σε αυτά και τους φοιτητές/μεταπτυχιακούς, θα γεμίσουμε καλλιτεχνικές παρεμβάσεις που θα ομορφύνουν την πόλη, υποδομές όπως προσπάθεια για γρήγορες ταχύτητες Internet στην πόλη, σεμινάρια επιμόρφωσης για καλύτερη ποιότητα τουριστικών υπηρεσιών από επαγγελματίες, προσπάθεια αντιστροφής ελαττωμάτων στη νοοτροπία μας, συσπείρωση όλων των δήμων της Μεσσηνίας κτλ κτλ. Τα περισσότερα εκ των οποίων δε θα γίνουν επειδή τα αποφάσισε ο δήμος ή κάποιοι καρεκλοκένταυροι αλλά είναι αποτέλεσμα δουλειάς ομάδων εργασίας από πολίτες της Καλαμάτας. Καλλιέργεια της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά είπαμε; Ας πούμε.
Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά θα αναρωτηθεί κανείς; Πότε καλαματιανός δημότης ψήφισε με κάποιο από τα παραπάνω κριτήρια σε τοπικές εκλογές; Πάμε λοιπόν στην ουσία για τον αναγνώστη, στην τσέπη του κάθε ένα:
Ο τουρισμός θα συνεχίσει να ανθεί και θα συνεχίσει να βελτιώνει την ποιότητα του κατά κεφαλήν εισοδήματος των τουριστών, θα δημιουργηθούν εξειδικευμένες θέσεις εργασίες και ίσως τα «παιδιά μας που είναι στο εξωτερικό» μπορέσουν να εργαστούν σε μια θέση πάνω στις σπουδές τους εδώ, μαζί μας, θα υπάρξει ώθηση στην τοπική γεωργία και μεγαλύτερη διαφήμιση του ονόματος της Καλαμάτας και των προϊόντων της, εξωστρέφεια της πόλης, είσοδός της στον επιχειρηματικό χάρτη σαν μια πόλη που αποτελεί το φωτεινό παράδειγμα της εξόδου από την κρίση και μια επιτυχημένη διοργάνωση θα φέρει επενδύσεις, θα λάβει πανηγυρικό κλίμα η διοργάνωση καθώς η χώρα μας ταυτόχρονα θα γιορτάζει τα 200στά της χρόνια από την ημέρα που απελευθερώθηκε στον τόπο αυτόν και θα δώσει ένα μήνυμα στην Ευρώπη πως η Ελλάδα δεν είναι η χώρα της λαμογιάς και της ρεμούλας.
Τέλος, σύμφωνα με τα στοιχεία του φακέλου δε θα υπάρξουν υπερβάσεις, αλλά έχουν όλα καταγραφεί με την αρχή της συντηρητικότητας που αποτελεί βασική λογιστική αρχή και στο χειρότερο σενάριο μιας κακοδιαχείρισης η πόλη και πάλι θα ωφεληθεί, όπως ακριβώς συνέβη στους Ολυμπιακούς του 2004 παρά τα τεράστια λάθη και τις κακοδιαχειρίσεις (βλέπε Ι.Ο.Β.Ε. μελέτη: «Το αποτύπωμα της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην ελληνική οικονομία» Ιανουάριος 2015). Αντιθέτως με συνέχεια της σκληρής δουλειάς θα εισρεύσουν από κρατικά και κυρίως κοινοτικά κονδύλια αρκετά χρήματα στα ταμεία της πόλης.
Εν κατακλείδι. Μια διοργάνωση που θα «τρέχει» από 30-40-50 άτομα, αλλά και πάρα πολλούς εθελοντές ,του υπογράφοντος συμπεριλαμβανομένου, δεν μπορεί να αλλάξει τα πάντα και να μας κάνει παράδεισο. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη δημοτική αρχή ή την κεντρική κυβέρνηση και ούτε πρέπει.
Δεν μπορεί να σταματήσει αυτόν που ψαρεύει το νεογνό και ερημώνει τη θάλασσα, αυτόν που ψηφίζει με αυτοσκοπό να νομιμοποιήσει το αυθαίρετό του, αυτόν που παρκάρει και φράζει τις ράμπες των αναπήρων στα πεζοδρόμια, αυτόν που δεν κόβει απόδειξη, αυτόν που πετάει σκουπίδια από το αμάξι του στο δρόμο, το γεωργό που κουτοπόνηρα ρίχνει λιπάσματα, τον πολιτικό που σκέφτεται τη διοργάνωση και λιγουρεύεται εκατομμύρια σε τσέπες ημέτερων και πόσα άλλα θλιβερά παραδείγματα. Η διοργάνωση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης δε θα αλλάξει τον κόσμο ούτε θα σταματήσει τους βομβαρδισμούς παιδιών στην Παλαιστίνη και τη Συρία, ή την υπερθέρμανση του πλανήτη. Έτσι και αλλιώς ποτέ κανείς δε νοιάστηκε ουσιαστικά για αυτά. Μόνο στην τσέπη και το αυθαίρετό μας δώσαμε βάση. Να λοιπόν γιατί την πολιτιστική πρωτεύουσα την έχουμε κάτι παραπάνω από ανάγκη.
Υ.Γ. Τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ελπίδες μοιραζόμαστε όλοι, άλλωστε στον ίδιο διεφθαρμένο τόπο ζούμε. Απλά αν ξέρουμε πως ένα τρένο περνάει και θα μας πάει στον προορισμό μας, καλύτερα να ανέβουμε και να είμαστε προσεκτικοί στη διαδρομή, παρά να μείνουμε πεζοί γιατί φοβόμαστε τους ίδιους μας τους εαυτούς.
Νικόλαος Γ. Σαμπάτης
Ασκ. Ορκωτός Ελεγκτής
nikolaossampatis@gmail.com
