Προκύπτοντας από την ανάμειξη του υποτιθέμενου «κόκκινου» του ΣΥΡΙΖΑ με το βαθύ κυανό των ΑΝΕΛ. Το οποίο μπορεί να είναι σε μικρή δόση, αλλά είναι τόσο ισχυρό, ώστε ο Πάνος Καμμένος να εξασφαλίζει υπουργικά χαρτοφυλάκια για τους 7 από τους 9 βουλευτές του.
Ο πολυαναμενόμενος ανασχηματισμός λοιπόν δεν μπορεί να αξιολογηθεί με τη λογική του άσπρου-μαύρου. Εχει τις αποχρώσεις του.
Είναι αρνητικό το ότι χρειάστηκε, λόγω ισορροπιών, εκεί που παλιά υπήρχε μόνο ένας υπουργός και μια απλή επωνυμία «υπουργείο Εργασίας», να φθάσουμε σήμερα σε μία υπουργό, δύο αναπληρώτριες και μία υφυπουργό, που ελπίζω ότι δεν θα καταλήξουν σε αλληλοξεμαλλιάσματα, αν και τα πρώτα δείγματα με τα σχόλια της κ. Φωτίου κατά της νεότατης, πλην καταρτισμένης, κ. Αχτσίογλου προς τα εκεί οδηγούν. Αλλά είναι θετικό ότι απομακρύνθηκε από εκεί και υποβαθμίστηκε ο θεομπαίχτης Κατρούγκαλος.
Είναι αρνητικό το ότι ο πρωθυπουργός εμφανίζεται να έχει υποκύψει σε πιέσεις -είτε από τον Αρχιεπίσκοπο, είτε από τον εταίρο του Πάνο Καμμένο- για την απομάκρυνση του Νίκου Φίλη από το υπουργείο Παιδείας. Αλλά είναι θετικό ότι στη θέση του τοποθετήθηκε ένας πανεπιστημιακός με γνώση των προβλημάτων της Παιδείας όπως ο κ. Γιαβρόγλου. Με πρόσθετο θετικό στοιχείο την απομάκρυνση της Σίας Αναγνωστοπούλου.
Είναι θετικό το ότι απομακρύνθηκε ο Θοδωρής Δρίτσας με τις κωμικές παλινωδίες του. Αλλά αναρωτιέμαι πόσο σοβαρό είναι να αλλάζει για τρίτη φορά υπουργείο, μέσα σε 22 μήνες, ο διάδοχός του κ. Κουρουμπλής. Ελυσε τα προβλήματα της Υγείας, όπου πρωτοδιορίστηκε, έλυσε και όλα τα προβλήματα της Αυτοδιοίκησης και της Δημόσιας Διοίκησης, ως υπουργός Εσωτερικών, ώστε τώρα να λύσει και τα προβλήματα της Ναυτιλίας και των Μεταφορών;
Πέρα από τις τερατώδεις διαστάσεις του, το 49μελές υπουργικό συμβούλιο που προέκυψε, έχει μια βασική απόχρωση: Είναι άσκηση προσαρμογής στο ρεαλισμό που επιβάλλει η αποδοχή των μνημονίων, από τους… σχίστες τους.
Γ.Π. Μασσαβέτας
