Η Μαύρη Παρασκευή που μας ήρθε από τις ΗΠΑ (και ισχύει ασφαλώς σε πλήθος χωρών πλούσιων και φτωχών), δημοσιεύτηκε ότι πέτυχε και με το παραπάνω τον στόχο της. Διότι ο κόσμος (ο κοσμάκης καλύτερα) έσπευσε να ακουμπήσει και το τελευταίο του χαρτζιλίκι ή τέλος πάντως ό,τι είχε στην άκρη για ειδική ανάγκη (μην ξεχνάμε ότι 26 του μήνα οι τράπεζες δεν είχαν ρίξει στο σύστημα ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις!).
Φυσικά και ήταν ντροπή αυτή η ξενόφερτη ιστορία με τις πωλήσεις, μια φάμπρικα που ελέγχεται πλήρως από τα "καθάρματα" του διεθνούς καπιταλισμού. Διότι ισοδυναμεί με πλήρες "ξεζούμισμα" ενός λαού που πένεται και παραμιλάει από τις μειώσεις, την φορολογία αλλά και τρέμει την προπαγάνδα που του σερβίρουν τα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, των μίντια, ή των δηλώσεων πολιτικών στελεχών πρώτης γραμμής (λόγου χάρη: η Ντόρα Μπακογιάννη για πολλοστή φορά βγήκε και δήλωσε πως πάμε ολοταχώς για Grexit).
Συνεχίζω: Η πολυεθνική εταιρεία HP, πέρα από υπολογιστές, λάπτοπ, φαξ, εκτυπωτές κ.λπ., πουλάει και μελάνια. Σκέφτηκα, ημέρα ευκαιριών είναι, πιθανώς να έχουν πέσει κάπως οι τιμές, διότι τα μελάνια Νο 21 και Νο 22 που χρησιμοποιώ στον γερασμένο μου εκτυπωτή είναι πανάκριβα. Τρύπωσα, λοιπόν στο πολυκατάστημα "Public", το οποίο είναι γνωστό ότι διαθέτει τα πάντα (αν και πλασαρίστηκε στην Ελλάδα ως ενημερωμένο βιβλιοπωλείο). Η συνήθης τιμή των μελανιών που βάζω στον εκτυπωτή μου δεν ξεπερνά τα 35 ευρώ, όμως την Mαύρη Παρασκευή στο ράφι βρήκα τις δύο αμπούλες στα 42. Που σημαίνει ότι ο έμπορος, όσες εκπτώσεις κι αν κάνει σε κάποια είδη, ισοσκελίζει τις όποιες απώλειές του ανεβάζοντας τον αγοραστικό πήχη αλλού.
Να κλείσω με μια λεζάντα που μου έκανε εντύπωση και αποδεικνύει πόσο αφελής (για να μην πω μ@λ@κ@ς) είναι ο κόσμος όταν του στήνουν παγίδες (και βλέπει το τυρί αλλά όχι την φάκα). Σε μια φωτογραφία, λοιπόν, που έδειχνε πανδαιμόνιο στην είσοδο πολυκαταστήματος, ο μάγκας στο πόρταλ είχε ρίξει την εξής λεζάντα: «Επιτέλους, προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε!».
Ποιος είπε ότι ο Κάρολος και ο Βλαδίμηρος έχουν σταματήσει να είναι επίκαιροι;
Περασμένο απόγευμα προχθές Σάββατο, δέχτηκα τηλεφώνημα από φίλο μου που μένει στη Λογγά και έχει τολμήσει να βοηθά ως παράγων την τοπική ποδοσφαιρική ομάδα. Ο άνθρωπος μου μίλαγε στο τηλέφωνο με φωνή γεμάτη στενοχώρια, διότι -όπως μου είπε- η διαιτησία είχε αδικήσει υπερβολικά την ομάδα του. Τον συμβούλευσα να τηλεφωνήσει νωρίς Κυριακή απόγευμα στο αθλητικό τμήμα της "Ε" και να αφήσει στον συντάκτη μια δήλωση. Δεν γνωρίζω αν τόλμησε να το κάνει. Και αν το έκανε, η εφημερίδα του δημοκράτη Πλεμμένου του έδωσε έστω λίγο χώρο. Διότι, διάβολε, όταν πρόκειται για την διαιτησία στο ποδόσφαιρο, οφείλουμε όλοι να έχουμε ευαισθησία και να κάνουμε δεκτά τα παράπονα, λόγω του ερμαφρόδιτου καθεστώτος του κλάδου (των διαιτητών…).
