Ηταν η Ελλάδα που ο ανεπανάληπτος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο Μποστ, εικονογραφούσε με τα γλαφυρά του επινοήματα, την ρακένδυτη «Μαμά Ελλάς» και τα τέκνα της, Πειναλέων και Ανεργίτσα. Ηταν μια θλιβερή πραγματικότητα κατά την οποία το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζούσε σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Για την αντιμετώπιση της οποίας ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας αναγκάσθηκαν να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς, προς τη Βόρεια Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία.
Πραγματικότητα που άρχισε να αλλάζει άρδην από τη δεκαετία του ’60. Για να φτάσουμε, στις αρχές του αιώνα που ζούμε, οι φτωχοί και οι περιθωριοποιημένοι συμπολίτες μας να είναι πλέον μια μειονότητα. Οταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, στη διετία 2008-2010, τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας αποτελούσαν οι μικροαστοί και οι μεσοαστοί. Η μεσαία τάξη αντιπροσώπευε κάτι λίγο πάνω από το 50% του ελληνικού πληθυσμού.
Και τώρα πού βρισκόμαστε; Συμφώνως προς τα στοιχεία της μεγάλης γερμανικής ασφαλιστικής εταιρείας Allianz, η μεσαία τάξη στην Ελλάδα έχει πέσει πια κάτω από το 25%, με τάση να οδεύει προς το 20%. Προσθέστε σε αυτές τις διαπιστώσεις και εκείνες της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης. Κατά τις οποίες ενώ η κρίση έπληξε μόνο ένα στα τρία νοικοκυριά της ευρωζώνης, στην Ελλάδα επηρέασε το 96% των νοικοκυριών «με το 76% εξ αυτών μάλιστα να έχει υποστεί σημαντικό εισοδηματικό πλήγμα». Με την επιβαρυντική περίπτωση ότι η κρίση μπορεί να ξεπεράστηκε ή να μετριάστηκε για άλλους λαούς, ενώ για την Ελλάδα παραμένει βαθιά επί μια οκταετία. Κατά τη διάρκεια της οποίας, συμφώνως προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χαθήκαν 57 δισεκατομμύρια από τα εισοδήματα των Ελλήνων.
Αρα, για να μιμηθώ, όσο μπορώ, το ύφος του Μποστ:
Τίποτε δεν μας λύπει πλέων
υπό του ευρό την γκλίτσα,
έχομεν και Πειναλέων
έχομεν και Ανεργίτσα.
Ολον εφτυχώς βενόντων
Με τους Τσίπρα κυβερνόντων
ζώμεν νέας εποχάς
εφτυχός αριστεράς.
Γ.Π. Μασσαβέτας
