Ηταν, ειλικρινά, μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα και ευκαιρία για τον κ. Τσίπρα να αφήσει υπονοούμενα για ένα προηγούμενο έργο που, αφού φεσώθηκε από τη διοίκησή του, αφέθηκε στο έλεος της Πολιτείας (υπονοώντας βεβαίως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών του μακαρίτη Λαμπράκη, που παραμένει πνιγμένο στα χρέη και χωρίς χορηγίες δύσκολα θα καταφέρει να ετοιμάσει σοβαρό πρόγραμμα).
Επειδή, λοιπόν, η διοίκηση του Ιδρύματος "Νιάρχος" δεν θέλει να βαδίσει την "πεπατημένη", σκέφθηκε από την αρχή να παραχωρήσει το έργο (κόστους κάπου 850 εκατομμυρίων ευρώ!) στην ελληνική Πολιτεία, πριν δηλαδή αναγκαστεί να πάρει σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον, που θα μπορούσαν να πονέσουν πελατειακά τη σχέση του με το κοινό. Και να το εξηγήσω: το έργο, όπως είχε προγραμματιστεί, περιλαμβάνει μεγάλη Βιβλιοθήκη, που φυσικά θα παραδοθεί στο κοινό χωρίς εισιτήριο. Ομως, το "φαραωνικό" λυρικό θέατρο, που είναι πράγματι εντυπωσιακό, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συντηρηθεί (δηλαδή να βγάλει τα έξοδά του), αν στις μεγάλες παραγωγές όπερας που θα προγραμματιστούν, δεν θεσπίσει πανάκριβο εισιτήριο και μάλιστα γνωρίζοντας πως σε συνδυασμό με την ασφυκτική οικονομική κρίση που βασανίζει το πόπολο, το κοινό που θα ενδιαφερθεί για τον "Ριγκολέτο" (λέμε τώρα…) ή την "Αΐντα" θα αποτελείται από τη νομενκλατούρα και τα μέλη των πλουσίων οικογενειών της Αθήνας, που φυσάνε το χρήμα.
Η Εθνική Λυρική Σκηνή, με το παραδοσιακά πανάκριβο εισιτήριο στο μικρό θέατρο "Ολύμπια" της οδού Ακαδημίας, απέτυχε να ανανεώσει το κοινό της όπερας, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Είναι δυνατόν μια πτωχή οικογένεια από τον Κολωνό, τον Κορυδαλλό, τα Καμίνια ή το Πέραμα να μπορέσει να διαθέσει ένα… δεκαπενθήμερο (αν υπάρχει εργασία βέβαια…) για να παρακολουθήσει παράσταση όπερας; Δύσκολο έως ακατόρθωτο. Θα μου πείτε: εντάξει ρε φίλε, υπάρχουν και τα θεωρεία, αλλά και ο εξώστης που είναι φθηνός. Πράγματι, ίσως γι’ αυτόν τον λόγο όλα τα λυρικά θέατρα να διαθέτουν καθίσματα στα αετώματα, ώστε να δικαιολογείται το "για όλα τα βαλάντια", αλλά δεν είναι το ίδιο να παρακολουθείς από τη γαλαρία όσο από τις πρώτες σειρές της πλατείας, που καλύπτονται συνήθως από τους λεγόμενους συνδρομητές (δηλαδή τους λεφτάδες).
Κατά τα άλλα, το Ιδρυμα "Σταύρος Νιάρχος" αξίζει τα συγχαρητήρια όλων μας για τη γενναία του φιλανθρωπία, αν και προσωπικά θα χειροκροτούσα -με τα χρήματα που δαπανήθηκαν- να είχαν γίνει δύο-τρία νοσοκομεία και να παραδοθούν στην κυβέρνηση πλήρως επανδρωμένα. Ετσι για να σώζονται ζωές…
ΥΓ. 1: Κλείνοντας θυμήθηκα κάτι που είχε πει ο Τζίμης Πανούσης για τη φιλανθρωπία: «Είναι το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, προκειμένου οι φιλάνθρωποι να μπορέσουν να σώσουν την ψυχή τους».
ΥΓ. 2: Δεν είναι απαραίτητο να το υιοθετήσουμε…
