Σε αυτόν τον κρίσιμο αγώνα, όπως είδατε (ή πληροφορηθήκατε) η νίκη χάθηκε στο τελευταίο λεπτό από το μοναδικό λάθος μαρκάρισμα του κεντρικού μας αμυντικού Παπασταθόπουλου (ήταν η πρώτη -και τελευταία- φορά που δεν πήγε πρώτος στην μπάλα), αλλά η ισοπαλία με τη φανερά καλύτερη (αλλά αγχωμένη) ομάδα μέσα στο τερέν, έδειξε κάποια πολύ ουσιαστικά στοιχεία και να τα δούμε.
Κατ' αρχήν, ο Σκίμπε ήταν τόσο πολύ ψύχραιμος στον πάγκο που και να ήθελαν οι Ελληνες ποδοσφαιριστές να αγχωθούν η στάση του δεν τους άφηνε κανένα περιθώριο. Θα πρέπει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας να τους έπεισε ότι ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τους Βέλγους, σχεδίασε ένα πλάνο εργασίας που στηριζόταν στην άμυνα και στο εξουθενωτικό μαρκάρισμα και αυτό έδωσε καρπούς. Νομίζω ότι ο ομοσπονδιακός προπονητής είχε προβλέψει τα πάντα, εκτός από την αποβολή του καλού αμυντικού χαφ Ταχτσίδη, ο οποίος έφυγε για τ' αποδυτήρια μάλλον νωρίς στο β’ μέρος, αφού αποφάσισε να κάνει ένα γελοίο φάουλ στον χειρότερο Βέλγο παίκτη, τον δεξιό αμυντικό (!), αρκετά μακριά από την εστία του Καπίνο, φάουλ που δεν έμεινε ατιμώρητο. Η αποβολή ίσως έδωσε την ευκαιρία στους Βέλγους να παλέψουν ώστε να αποφύγουν την ήττα και σίγουρα η ενέργειά του κρίνεται ηλίθια, με δεδομένη την πρώτη κάρτα που είχε δεχτεί πολύ νωρίς στον αγώνα για παρόμοιο φάουλ.
Φαίνεται πως με τον Σκίμπε η εθνική μας ομάδα έχει περιθώρια πρόκρισης, αρκεί να αποφύγει στο εξής τις αδυναμίες του παρελθόντος. Μην ξεχνάμε, παραμένει αήττητη, μια και εκείνο το εκπληκτικό γκολ του Γιώργου Τζαβέλα με τη Βοσνία στο "Καραϊσκάκη", είχε αποτρέψει μια σοβαρή ήττα. Αυτός ο παίκτης, μόνιμα εριστικός, φάνηκε ότι επί 89 λεπτά ήταν εξαίρετα ψύχραιμος, ακόμη και όταν ένας Βέλγος μαχητής του έπιασε δύο φορές τη μύτη!!! Τι να το κάνεις; Στις καθυστερήσεις και ενώ ο αγώνας πήγαινε σε δραματική λήξη, ο αμυντικός της Αλάνια (πλέον) έδειξε τον γνωστό του χαρακτήρα, ενεπλάκη σε καβγά -χωρίς να υπάρχει σοβαρή αιτία- με αντίπαλό του και αποβλήθηκε.
Το μοναδικό λάθος του Σκίμπε, κατά τη γνώμη μου, ήταν να εμπιστευτεί τον Πορτογάλο (και πρόσφατα "ελληνοποιημένο") χαφ του Παναθηναϊκού Κάρλο Ζέκα και να τον ρίξει στο ματς στο τελευταίο κομμάτι της αναμέτρησης. Ο Ζέκα έκανε τόσα λάθη όσα είχε αποφύγει αυτός που αντικαταστάθηκε, στα 70 λεπτά συμμετοχής του... Το ότι κλήθηκε και προτιμήθηκε αυτός ο παίκτης (που είναι δα και ο κορυφαίος χαφ του πρωταθλήματος) είναι άλλο θέμα και όχι της παρούσης. Οπως δεν είναι η επιλογή δύο νεαρών του Ολυμπιακού, οι οποίοι τώρα προσπαθούν να μονιμοποιηθούν στην ομάδα του Πειραιά.
Αναρωτιέμαι αν αυτοί οι δύο νεαροί "ερυθρόλευκοι" θα είχαν κληθεί από τον σοβαρό (κατά τα άλλα) Γερμανό προπονητή, αν αγωνίζονταν στον Πανιώνιο, στον Αστέρα Τρίπολης ή στην… Κασσιόπη. Μου μυρίζει "ειδική μεταχείριση" της ΕΠΟ προς τον "Θρύλο" (κάτι που ισχύει βεβαίως με τη μόνιμη επιλογή του "Καραϊσκάκη" για τα παιχνίδια της εθνικής…).
Τον Ιούνιο πάλι, με τη Βοσνία σε γήπεδο της… Ερζεγοβίνης!
