Είναι επιβεβλημένο οι ελεύθεροι πολίτες να έχουν συναίσθηση ευθύνης για τα πολιτικά πράγματα [Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ πραγμάτων αισχύνη] έλεγε ο Δημοσθένης  και πιθανόν ο πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης, Αλέξης Τσίπρας, να είχε περισσότερη 'σοφία' αν έκανε τον κόπο να μελετήσει τον Αθηναίο ρήτορα. Διότι θα ήξερε  ότι όσο περισσότερο βασίζεσαι σε δυνάμεις έξω από το λαό σου, τόσο περισσότερο εξουσιάζεσαι απ' αυτές. Ο άρχοντας δεν πρέπει να λησμονεί τέσσερα πράγματα. Πρώτον, ότι κυβερνά ανθρώπους, δεύτερον ότι κυβερνά σύμφωνα με τους νόμους , τρίτον δεν θα κυβερνά για πάντα και τέταρτο  είναι πιστός υπηρέτης της λαϊκής θέλησης.

Ο λαός όμως θέριεψε και βροντοφώναξε το καλοκαίρι του 2015 μέχρι τα πέρατα του κόσμου ένα μεγάλο ΟΧΙ. Όμως ο κύριος Τσίπρα το μετέτρεψε σε ΝΑΙ ως θεματοφύλακας της λαϊκής εντολής. Μήπως αυτό λέγεται εξαπάτηση; Αλέξη γνωρίζεις καλά ότι η βάρβαρη αλαζονεία των δανειστών  που γιγαντώνεται και είναι αχόρταγη αυτή γεννάει την τυραννία στο λαό. Το Μνημόνιο του 2015 υλοποιήθηκε από μια κατ' όνομα αριστερή κυβέρνηση, με τη στήριξη των χθεσινών αντιπάλων και νυν συμμάχων της. Οι αγώνες των τελευταίων πέντε χρόνων, από τις πλατείες μέχρι το δημοψήφισμα, οδήγησαν στο πολιτικό λιντσάρισμα τον παλιό πολιτικό κόσμο. Πλέον καθίσταται ολοφάνερο και στον πλέον «ρομαντικό» υποστηρικτή της συγκυβέρνησης, ποια ήταν η επιθυμία του πρωθυπουργού: ένα ηχηρό «ΝΑΙ», το οποίο θα του επέτρεπε να φέρει το Μνημόνιο 3 χωρίς πολιτικό κόστος στο άτομο του και να επιρρίψει τις ευθύνες του νέου κύματος ανελέητης «λιτότητας» στην ίδια την λαϊκή βάση που τον ανέδειξε.

Η βάρβαρη συμπεριφορά των δανειστών αποσκοπεί στη πλήρη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και στη ολοκληρωτική εξαθλίωση και ταπείνωση της αξιοπρέπειας του λαού, συνεχίζοντας τη γενοκτονική λιτότητα που άρχισαν με τα προηγούμενα μνημόνια, πράγμα που συνάδει σε δυνάμεις κατοχής, εναντίον ενός  ανυπεράσπιστου  λαού. Τούτη την ώρα, εξαιτίας της τέταρτης συμφωνίας του 2017 της προδοτικής αριστερής κυβέρνησης -τρόικας- πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, ξένου και ντόπιου, η χώρα βυθίζεται συνεχώς στην άβυσσο και στον εθνικό ξεπεσμό.  Αβίαστα προκύπτουν συμπεράσματα από αυτή τη δανειακή σύμβαση ότι εδώ η Ελλάδα ξαναδένεται χειροπόδαρα και μετατρέπεται σε αποικία και μπανανία γενόμενη μια χώρα η οποία δεν έχει ίχνος αυτοτέλειας και κυριαρχίας, είναι παραδομένη και αυτή η παράδοση μόνο σε ήττα στρατιωτική γίνεται. Σε ειρηνική περίοδο να προχωρήσει μια  Κυβέρνηση [με κατ όνομα αριστερό πρωθυπουργό] εθελοντικά σε τέτοιες εκχωρήσεις, που είναι ξεπουλήματα κυριολεκτικά εθνικής κυριαρχίας και εθνικού μέλλοντος, δεν έχει ξανασυμβεί.

 Στη χώρα έχει πάψει από καιρό να υπάρχει Δημοκρατία. Η Δημοκρατία έχει τελειώσει και έχει αντικατασταθεί από έναν ιδιόμορφο ολοκληρωτισμό. Αν κανείς στοχαστεί σε βάθος θα αντιληφθεί ότι το σημερινό πολίτευμά μας, είναι μια ιδιόμορφη "δικτατορία του ευρώ". Ό,τι και να ψηφίσει ο ελληνικός λαός, του επιβάλλεται ένας άγριος μνημονιακός νεοφιλελεύθερος μονόδρομος ανεξαρτήτως ποια κυβέρνηση θα βρίσκεται στην εξουσία. Αυτό γίνεται όλα τα τελευταία χρόνια και δυστυχώς και από μία δήθεν αριστερή κυβέρνηση η οποία στην πραγματικότητα είναι μία προδοτική νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που δεν διαφέρει σε τίποτα με τις προηγούμενες αντιδραστικές κυβερνήσεις. Έτσι στέλνει στο εκτελεστικό απόσπασμα τις πλέον προοδευτικές αριστερές -και κομουνιστικές- ιδέες. Και όμως υπάρχει εναλλακτική λύση που δεν έχει εξεταστεί δυστυχώς από πολιτική επιλογή.

Επομένως όλες οι πραγματικά αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις πρέπει να αγωνισθούν  για να ανατραπεί η δήθεν αριστερή κυβέρνηση που υπηρετεί με συνέπεια τα αντιδραστικά οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Μετά το τέταρτο μνημόνιο όλα τα δήθεν αριστερά στελέχη αυτής της υποτιθέμενης αριστερής κυβέρνησης του τόπου είναι ανάγκη να σταθμίσουν τη στάση τους, εκτιμώντας τις ευθύνες τους και τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει απέναντι στον ελληνικό λαό.  Μιλάμε πλέον για μια εκρηκτική κρίση πολιτικής έκφρασης των χτυπημένων από την κρίση εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων καθώς και της νέας γενιάς. 

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι η ρεαλιστικότατη επιλογή, για την πατρίδα μας. Η δύσκολη αρχική περίοδος της εξόδου μπορεί να γίνει ευκολότερη, αν υπάρξει λαϊκή αποφασιστικότητα. Η ανάκαμψη που θα ακολουθήσει θα είναι η βάση για τη μεσοπρόθεσμη ανασυγκρότηση της χώρας.  Πρέπει γρήγορα να προχωρήσουμε σε βαθιά μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού, δικαστικού και διοικητικού συστήματος, καθώς και σε  αλλαγή των κανόνων της αγοράς. Οι επενδύσεις που χρειάζεται η χώρα μας πρέπει να βασίζονται στις εγχώριες δυνάμεις και όχι στις ξένες, καθότι τα επενδυτικά κεφάλαια από την αλλοδαπή παίζουν μόνο συμπληρωματικό ρόλο. Είναι ανάγκη οι αποτυχημένες ιδιωτικές τράπεζες να τεθούν υπό δημόσια διοίκηση καθώς και όλοι οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας μαζί με όλη τη δημόσια περιουσία της χώρας να ελέγχεται απ το λαό. Η σιωπή είναι συνενοχή, δουλικό σκύψιμο του κεφαλιού στον Οργουελιανό εφιάλτη. Αυτή την ώρα, οι ηγέτες της ΕΕ και των ΗΠΑ, τα «αγριογούρουνα του χτες» όπως θα έλεγε ο Περικλής Γιαννόπουλος, διαμοιράζουν με τον πλέον ξεδιάντροπο τρόπο τα ιμάτια της μικρής Ελλάδας, εκτονώνοντας τα από αιώνων ανθελληνικά απωθημένα τους, στέλνοντας στον Καιάδα τους εργαζόμενους και στην κόλαση τον ελληνικό λαό. Τώρα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, όλες οι πραγματικά αριστερές προοδευτικές και πατριωτικές δυνάμεις οφείλουν να προχωρήσουν στα δύσβατα μονοπάτια μιας μεγάλης ενότητας, πάνω σε μεγάλες και καινοτόμες ρήξεις.  Ήρθε η  ώρα ενός ασυμβίβαστου αγώνα που άνοιξε με το παράδειγμά του ένας Βελουχιώτης, μη φειδώμενος και αυτή την ίδια τη ζωή του.

Χωρίς μεγάλα λόγια και ιδεοληψίες, ήλθε η ώρα να εμπνεύσουμε το λαό, σε πρόγραμμα μάχης και προοπτική νίκης στο λαϊκό κίνημα που ξεκίνησε στις 19 Μαΐου 2017. Θα κλείσω με μια αναφορά του  Έλληνα φιλόσοφου Αριστοτέλη.  Ξεχώρισε από παλιά το Ελληνικό έθνος από τους βαρβάρους όντας πιο ικανό και περισσότερο απαλλαγμένο από την ηλιθιότητα [Απεκρίθη εκ παλαιοτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν εόν και δεξιώτερον και ευηθείης ηλιθίου απηλλαγμένον μάλλον.] 

* Ο Θεόδωρος Σταυρόπουλος δίδασκε Εφαρμοσμένα Μαθηματικά στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών