Αλλά τέτοιου είδους πολιτικό πολιτισμό, δεν μας έχουν συνηθίσει, να επιδεικνύουν, οι ηγέτες μας. Ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον επιδεικνύει, όταν, με τις δηλώσεις του, επιχειρεί να απαξιώσει πλήρως την σημασία του γεγονότος.
Είναι βεβαίως αλήθεια ότι, πρακτικώς, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, προς το καλύτερο, στη ζωή των πολιτών. Αυτών που πράγματι δικαιούνται όλους τους επαίνους, για όσα υφίστανται από το 2008 και εντεύθεν. Για όσα στερήθηκαν, στερούνται και θα συνεχίσουν να στερούνται, επί πολλά χρόνια ακόμη. Γιατί η κρίση μπορεί να κορυφώθηκε με τα διψήφια ελλείμματα της περιόδου 2008-2009. Τα οποία, με κωμικό τρόπο προσπάθησε να μασκαρέψει η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Με τα διεθνώς καταγέλαστα «Greek statistics» του Γιάννη Παπαθανασίου. Αλλά αυτή ήταν μόνον η αφορμή, που μας οδήγησε στο χείλος της χρεοκοπίας. Οι πραγματικές αιτίες, όλες οι δομικές κακοδαιμονίες της οικονομίας και του συστήματος διοίκησης, αναδείχθηκαν μετά από αυτό. Και δεν έχουν θεραπευθεί ακόμη.
Τώρα, σαράντα τρία χρόνια μετά το πραξικόπημα που άνοιξε την πόρτα στον "Αττίλα", η Βουλή των Ελλήνων στέλνει, στη Βουλή της Κύπρου, δεκαπέντε κιβώτια με έγγραφα από τον περίφημο «Φάκελο της Κύπρου», που υποτίθεται ότι εντοπίζει τις ευθύνες όσων ενέχονται στη μεγάλη προδοσία. Αλλά ποιος ζει, ποιος πεθαίνει, περιμένοντας να ανοίξει και κάποιος φάκελος για τις ευθύνες όσων οδήγησαν την χώρα στην ουσιαστική χρεοκοπία. Που είχε σαν αποτέλεσμα να της έχει επιβληθεί καθεστώς εξάρτησης και κηδεμονίας.
Ευκόλως ο κ. Τσίπρας ρίχνει, αγορεύοντας, ευθύνες στην κυβέρνηση Σημίτη. Αλλά «κάνει την πάπια» για την μοιραία διετία 2008-2009. Διότι, αν έπρεπε να τη σκαλίσει, θα έπρεπε να αναζητήσει ευθύνες όψιμων φίλων του από τον χώρο της Δεξιάς. Από τον τότε πρωθυπουργό ως τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που είναι προσωπική του επιλογή. Οπότε μην περιμένετε να μάθετε τι και ποιος έφταιξε. Το γνωρίζετε άλλωστε.
Γ. Π. Μασσαβέτας
