Και μέτρο σύγκρισης είναι το τι πληρώνουμε τώρα εμείς σε σχέση με τις άλλες «μνημονιακές» χώρες, και τι θα έπρεπε να πληρώνουμε:
• Η Κύπρος το 2014 έκανε την πρώτη απόπειρά της εξόδου στις αγορές με πενταετές ομόλογο, όπως η Ελλάδα τώρα, ζητώντας 750 εκατομμύρια. Πλήρωσε επιτόκιο 4,75%, κοντά σε αυτό που πλήρωσε επίσης το 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, αλλά και σε αυτό που φαίνεται ότι θα πληρώσουμε τώρα. Ομως εφέτος, για το επταετές ομόλογο των 850 εκατομμυρίων, πλήρωσε επιτόκιο 2,75%.
• Η Πορτογαλία βγήκε πρώτη φορά στις αγορές με δεκαετές ομόλογο, με στόχο να αντλήσει 3 δισεκατομμύρια. Πέτυχε υπερκάλυψη πάνω από τρεις φορές, αλλά με πολύ υψηλό επιτόκιο: Στο 5,11%. Το οποίο όμως, σήμερα, έχει κατέβει στο 1,5%.
• Η Ιρλανδία βγήκε επίσης για πρώτη φορά στις αγορές με δεκαετές ομόλογο, ζητώντας 1 δισεκατομμύριο, και πλήρωσε επιτόκιο 2,967%. Το οποίο επίσης έχει πέσει τώρα κάτω από το 1,5%.
Με απλή λογική μπορεί κανείς να συμπεράνει πως, αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί ομαλώς, αν δεν είχε γίνει η εκβιαστική προσφυγή στις κάλπες και η πολύμηνη περίοδος κατά την όποια η συντροφία των Τσίπρα, Βαρουφάκη, Λαφαζάνη και Σία έκανε τη μαθητεία της στην κομμωτική, στο κασσίδικο κεφάλι της Ψωροκώσταινας, σήμερα θα συνέβαινε τούτο το απλό: Στη χειρότερη περίπτωση θα ήμαστε στη θέση της Κύπρου, πληρώνοντας ένα επιτόκιο γύρω στο 2,5%. Στην καλύτερη θα βρισκόμαστε στη θέση της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, πληρώνοντας μόνον 1,5%.
Αλλά είπαμε: Είμαστε άρχοντες εμείς. Μας περισσεύουν και πληρώνουμε πάνω από 4%. Τι είναι η διαφορά δυο μονάδων στο επιτόκιο για τα 5 δισεκατομμύρια; Κάτι παραπάνω από 100 εκατομμύρια. Οσα θα έφταναν για να λυθεί το πρόβλημα των παιδικών σταθμών - και όχι μόνο.
Το χειρότερο είναι ότι πιστεύουν, αυτοί που μας κυβερνούν, ότι με τέτοιο επιτόκιο, που ασφαλώς θα είναι μικρότερο στη δεύτερη έξοδο, αν κάτι δεν στραβώσει από νέες «κωλοτούμπες» καθώς θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, θα καταστήσουν το «μη βιώσιμο» χρέος... διαχειρίσιμο!
Γ. Π. Μασσαβέτας
