Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι παράξενο που ο σύντροφος Καρανίκας, το… στρατηγικό μυαλό του Αλέξη Τσίπρα, ανακηρύσσει εαυτόν ως μόνο, αληθή και γνήσιο συνεχιστή της ιστορίας της Αριστεράς εν Ελλάδι. Χαρακτηρίζοντας πάντα άλλον, ακόμη και τους προερχόμενους εκ του σώματος και αίματος του ΣΥΡΙΖΑ, ως «αριστερίζοντες» που απλώς πίνουν καφέ σε… αριστερές καφετέριες και τους αριστεριστές ως συνεργάτες των στρατευμάτων κατοχής.
Ενδεχομένως, εκεί που μελετά τα άπαντα της Ελένης Μενεγάκη, του έχουν ξεφύγει κάποια κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας μας. Οπως ενδεχομένως της προσοχής του και η αγωνιώδης προσπάθεια του αρχηγού του να σπρώξει το κόμμα του όσο μπορεί προς τον «κεντρώο» χώρο. Ενώ, παραλλήλως, επιδίδεται στην πρακτική της «Αριστεράς των μνημοσύνων», όπως το κυριακάτικο μάζωμα στη Μακρόνησο, που έδωσε το έναυσμα στον Καρανίκα. Καλό είναι να του θυμίσουμε κάποιες λεπτομέρειες της σύγχρονης ιστορίας μας.
Πότε άνοιξε η Μακρόνησος ως «εθνικό αναμορφωτήριο» των αριστεροφρόνων στρατευμένων και στρατευσίμων; Το 1947. Με τι είδους κυβέρνηση στην εξουσία; Την οκτάμηνης διάρκειας -πράγμα σύνηθες στη μεταπολεμική Ελλάδα οι βραχύβιες κυβερνήσεις- του Δημητρίου Μαξίμου. Στο πατρικό σπίτι του οποίου απλώνει την αρίδα του σήμερα ο… σκληρός «αριστερός» κ. Καρανίκας, χαράζοντας τον πολιτικό σχεδιασμό του κ. Τσίπρα, με την τηλοψία να εκπέμπει το πρόγραμμα της κ. Μενεγάκη.
Τι ήταν αυτή η κυβέρνηση, ποιο το πολιτικό και ιδεολογικό της στίγμα; Μήπως ήταν κυβέρνηση της άκρας Δεξιάς; Κάθε άλλο. Ηταν ένας συνασπισμός των τότε χαρακτηριζόμενων ως «εθνικοφρόνων» πολιτικών δυνάμεων. Δηλαδή της Δεξιάς του Λαϊκού Κόμματος υπό τον Παναγή Τσαλδάρη, που μετείχε ως αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση, θέση που μοιραζόταν με τον Σοφοκλή Βενιζέλο αρχηγό του κόμματος Φιλελευθέρων, ενώ υπουργός Εσωτερικών ήταν ο αρχηγός του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Γεώργιος Παπανδρέου. Είχε δηλαδή ισχυρή τη σφραγίδα του τότε Κέντρου.
Η πραγματικότητα αυτή έκανε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να εκραγεί σε μια επεισοδιακή συζήτησή μας, για την οποία είχα γράψει στην «Ελευθεροτυπία» αλλά και μετέπειτα: «Τη Μακρόνησο την γέμισαν οι κεντρώοι, ενώ εγώ ήμουν αυτός που την άδειασε». Και δεν είχε άδικο.
Τώρα που κάνετε «στρατηγικούς σχεδιασμούς» για το πώς θα απορροφήσετε την «Κεντροαριστερά» ώστε να αποκτήσετε και… κεντρώο «πρόσημο», προσέξτε γατί υπάρχουν και λακκούβες.
Γ.Π. Μασσαβέτας
