Αν διαψευσθώ στην πεποίθησή μου ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός έδωσε μαθήματα ήθους, επιστρέφοντας τον μισθό του ως καθηγητού του Παντείου Πανεπιστημίου, θα τερματίσω τη δημοσιογραφική μου σταδιοδρομία αδόξως, αποδεχόμενος ότι δεν έχω πια την ικανότητα μιας εύστοχης διαίσθησης και εκτίμησης των πραγμάτων.
Αλλά στην υπόθεση αυτή το κυρίαρχο στοιχείο δεν είναι το πρόσωπο του Σημίτη. Είναι το κλίμα με το οποίο επέλεξαν αυτοί που μας κυβερνούν, οι γιαλαντζί αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ και οι ακροδεξιοί του Καμμένου, να πορευθούμε στη μακρά προεκλογική περίοδο, που έχει ξεκινήσει από το καλοκαίρι. Το κλίμα πόλωσης, μίσους και της λάσπης προς πάσα κατεύθυνση, μη έχοντας, προφανώς, διδαχθεί από την πολιτική ιστορία αυτού του τόπου, η οποία μας διδάσκει ότι το αίμα και η λάσπη γλιστρούν επικινδύνως. Και όσοι στρώνουν με αίμα ή με λάσπη τον δρόμο της δημόσιας ζωής, τελικώς πληρώνουν τα επίχειρα της επιλογής τους.
Καλεί ο κ. Τσίπρας το σημερινό απομεινάρι του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΝΑΛ, να… απολογηθεί για τον Τσοχατζόπουλο και τον Παπαντωνίου, εφαρμόζοντας τη… βαθύτατα δημοκρατική αρχή της συλλογικής ευθύνης. Αφού αυτοί οι δύο ήταν μιζαδόροι, άρα όλο το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται και πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό. Παριστάνοντας ότι δεν γνωρίζει πως το μεγαλύτερο κομμάτι του αλλοτινού ΠΑΣΟΚ έχει φορέσει τώρα το ροζέ κοστούμι του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε όσους κατέχουν κορυφαίες θέσεις στην κυβερνητική και κομματική ιεραρχία των σημερινών εξουσιαστών (Κουρουμπλής, Σπίρτζης, Μπόλαρης, Πάντζας, Παραστατίδης, Τζάκρη, Κοτσακάς, υιός Λιβάνη, Ζορμπά, Κούλογλου κ.ά.) αλλά και στις στρατιές μεσαίων και μικρών στελεχών. Μήπως χρωστούν και αυτοί να… απολογηθούν για τον Ακη ή τον Γιάννο, τον Μαντέλη και τον Τσουκάτο; Τους ζήτησαν να αποκηρύξουν τον πράσινο… σατανά, όταν τους ενέταξαν στις γραμμές τους;
Στην αγωνιώδη προσπάθεια να υλοποιήσουν το «δόγμα Πολάκη», το οποίο ευθέως υιοθέτησε και ο αρχηγός τους, «να βάλουμε κάποιον στη φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές», στρώνουν ένα δρόμο ολισθηρό. Ο οποίος, όπως συνέβη και στο πρόσφατο παρελθόν, θα αποβεί μοιραίος για τους ίδιους.
Γ. Π. Μασσαβέτας
