Δεν έχω βεβαίως την αξίωση να ενθυμούνται όλοι οι αναγνώστες, ιδίως δε οι περιστασιακοί, τι ακριβώς υποστηρίζω όλα αυτά τα χρόνια τόσο από τη στήλη μου όσο και από τις σελίδες του βιβλίου «Ανατρέψατε Μητσοτάκη», για το συγκεκριμένο πρόβλημα και τους χειρισμούς των ελληνικών κυβερνήσεων. Οπότε δεν μου μένει άλλη επιλογή παρά να κάνω μια υπενθύμιση της θέσης μου ως προς τα θέματα της «εθνικής ταυτότητας» και της γλώσσας των γειτόνων μας.
Για να μην σας ζαλίζω με παλαιότερες, επίμονες και πάγιες αναφορές, θα σταθώ μόνο στο κείμενο που δημοσιεύθηκε στα φύλλα της Παρασκευής 8 Ιουνίου, λίγες μόνο ημέρες πριν την υπογραφή της συμφωνίας από τους Κοτζιά και Δημητρόφ και τους ασπασμούς Τσίπρα-Ζάεφ:
Δεν έκρυψα ούτε στιγμή από τους αναγνώστες μου την άποψή μου για το πρόβλημα με τα Σκόπια. Οτι εδώ που φθάσαμε, μετά από σωρεία λαθών όλων των μεταπολεμικών ελληνικών κυβερνήσεων, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να αποδεχθούμε μια σύνθετη ονομασία για τη γειτονική χώρα, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει σαφής διαχωρισμός από την ελληνική Μακεδονία, την ιστορία της, τον πολιτισμό της, την εθνική της ταυτότητα. Προσωπικώς προτιμούσα πάντοτε το μονολεκτικό «Νοβοματσεντόνια» ή το «Αλβανοσλαβική». Αλλά αφού οι κυβερνήσεις μας επιμένουν σε «γεωγραφικό προσδιορισμό», όπως το «Ανω» ή το «Βόρεια Μακεδονία», ας πάει στην ευχή.
Επιμένω όμως πως θα είναι μια μεγάλη ήττα αν αποδεχθούμε ότι υπάρχει δήθεν «μακεδονική εθνότητα» εκτός του κορμού του ελληνικού κράτους και αντιστοίχως «μακεδονική» γλώσσα.
Ατυχώς, ούτε αυτή ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατανόησαν τη σημασία των υποχωρήσεων στα θέματα της «ταυτότητας» και της γλώσσας. Και σιγά μην έσκαγαν για αυτά οι εταίροι και σύμμαχοί μας, που ενδιαφέρονται απλώς να… ξεφορτωθούν το πρόβλημα αυτό.
Για όσους ευκόλως καταφεύγουν σε υβρεολόγια, δεν έχει καμία αξία αυτή η υπενθύμιση. Οι λούμπεν «υπερπατριώτες», με τη χυδαία γλώσσα, δεν κάνουν τον κόπο ούτε να διαβάζουν ό,τι δεν τους είναι αρεστό, ούτε να θυμούνται. Η υπενθύμιση γίνεται για εκείνους που πράγματι ενδιαφέρονται για την αλήθεια και για τους οποίους ισχύει το scripta manent.
Γ. Π. Μασσαβέτας
