Μεθόδους μαφίας, υποκόσμου. Με την διαφορά ότι οι πόλεμοι ανάμεσα σε μαφιόζους γίνονται μέσα στη χώρα τους. Ενώ εδώ το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» γίνεται σε… ξένο αχυρώνα. Σε μια χώρα που… σώθηκε, υποτίθεται, με τις αμερικανικές επεμβάσεις, από έναν τύραννο. Πληρώνοντας την «σωτηρία» της με εκατομμύρια νεκρούς, σακατεμένους, ορφανά και ξεσπιτωμένους. Οπως συμβαίνει και σε άλλες τρεις χώρες όπου οι δυτικές επεμβάσεις έχουν οδηγήσει σε ατελείωτα αιματοκυλίσματα και κύματα προσφυγιάς: Λιβύη, Συρία, Υεμένη.
Ουδόλως αμφιβάλλω ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα έχει εντυπωσιακά κέρδη στο εσωτερικό των ΗΠΑ, από αυτή την θεαματική επιχείρηση, που θυμίζει πολεμικές ταινίες του Χόλιγουντ, την ώρα που η προεκλογική διαδικασία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Το ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο. Με δεδομένο ότι απέναντι στον εμφανιζόμενο ως σκληρό καουμπόι Ντόναλντ Τραμπ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια κυβέρνηση που πορεύεται με λογική, αλλά με ισοδύναμη αυθαιρεσία θρησκευτικού φανατισμού. Οπότε το ζητούμενο για τους αγιατολάδες δεν είναι κάποια διαδικασία εκτόνωσης, αλλά μόνον η απάντηση με αντίποινα.
Η εσπευσμένη αναχώρηση του πρωθυπουργού του Ισραήλ, από την Αθήνα, είναι ενδεικτική των ανησυχιών που έχουν προκληθεί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, καθώς όλοι περιμένουν να δουν πώς θα απαντήσει η Τεχεράνη. Η οποία στηρίζει παραστρατιωτικές σιιτικές ομάδες στην Συρία, το Ιράκ, την Λιβύη, την Υεμένη και τον Λίβανο, φιλοδοξώντας να κάνει εξαγωγή της «ισλαμικής επανάστασης», ώστε να εγκαθιδρυθούν και αλλού καθεστώτα σαν το δικό της, που ονομάζεται «ισλαμική δημοκρατία». Και είναι τόσο «δημοκρατία», όσο και το ξίδι είναι… γλυκάδι. Ενα καθεστώς που… λιγουρεύεται και ο σταθερός σύμμαχός της, αν και δεν είναι σιίτης αλλά αλεβίτης, ο Ταγίπ Ερντογαν.
Εκεί που τσακώνονται τα βουβάλια θα κληθεί και ο ελληνικός… βάτραχος να αναμιχθεί. Ηδη αναμένεται μεγαλύτερη κίνηση αμερικανικών δυνάμεων μέσω Σούδας, Ακτίου και Αλεξανδρούπολης. Οσο για την Ευρωπαϊκή Ενωση, ακόμη ψάχνει τις διατυπώσεις της.
