Πόσοι άνθρωποι να ενδιαφέρονται τάχα, στην Ελλάδα, γι’ αυτά τα πολιτικά παίγνια, που δεν είναι μόνον εκκλησιαστικά, αλλά και γεωπολιτικά;
Ομως η πραγματικότητα δικαιώνει την επιλογή του. «Το παιγνίδι χοντραίνει» από μέρα σε μέρα, για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση της αγοράς. Με την ρωσική πλευρά να επιτυγχάνει ένα ύπουλο κτύπημα κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της ελληνόφωνης ορθοδοξίας. Με την πανάρχαια μέθοδο της εξαγοράς.
Ως τώρα, στον χώρο της Μέσης Ανατολής, η Μόσχα είχε εξασφαλίσει μόνον τον έλεγχο του αραβόφωνου Πατριαρχείου Αντιοχείας, με τον εκεί Πατριάρχη Ιωάννη να συντάσσεται μαζί της, όταν αρνήθηκε να μετάσχει στην Μεγάλη Σύνοδο που συγκάλεσε ο Βαρθολομαίος στο Κολυμπάρι. Αλλά ο Ιωάννης δεν ανήκει στο ελληνικό δυναμικό της ορθοδοξίας. Είναι Σύρος. Και η χώρα του είναι προσανατολισμένη, για τις ανάγκες της, στην στήριξη της Ρωσίας. Οπότε μπορεί κανείς να «κατανοήσει» την θέση του.
Τώρα όμως έχουμε να κάνουμε με έναν εκκλησιαστικό ηγέτη, τον Ιεροσολύμων Θεόφιλο, ο όποιος προέρχεται από το σώμα της Ελλαδικής Εκκλησίας. Και χρωστά την εκλογή του στην υποστήριξη, μεταξύ άλλων, και της ελληνικής πολιτείας. Αλλά, δικαιώνοντας εκείνους τους ιεράρχες που έκπαλαι τον χαρακτήριζαν «αχάριστο» και «ύπουλο», με μια σκοτεινή μεθόδευση, «εκίνησε την πτέρναν» κατά του Βαρθολομαίου. Αφού επισκέφτηκε την Μόσχα, όπου του επιδαψίλευσαν τιμές, αποφάσισε… αυτοβούλως να συγκαλέσει σύνοδο των Ορθοδόξων στην Ιορδανία, αμφισβητώντας το αποκλειστικό προνόμιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου να συγκαλέσει μια τέτοια σύνοδο.
Η εκκλησιαστική πλευρά δίνει την δική της απάντηση. Με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και τις Εκκλησίες της Ελλάδος και Κύπρου, να «γυρίζουν την πλάτη» στον Θεόφιλο που εκτελεί ρωσική «παραγγελιά». Αλλά το εγχείρημα είναι δευτερευόντως εκκλησιαστικό και πρωτίστως γεωπολιτικό. Δικαιώνοντας απολύτως όσα διαλαμβάνονται στο βιβλίο του Αλέξανδρου. Απαιτείται λοιπόν και πολιτική απάντηση. Με το βάρος να πέφτει στους ώμους του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια.
Η Ελλάδα τον ανέδειξε, η Ελλάδα μπορεί και να τον αποσύρει. Υπάρχει το «δεδικασμένο» του προκατόχου του, Ειρηναίου.
